Zaterdag voelde ik mij al niet zo lekker in mijn vel zitten wat zich uitte in enorme koppijn,het vreselijk missen van mijn ex en de nodige huilbuien!
Ik was toch zo sterk?ik was toch zo goed op weg?Wat gebeurde er nu dan toch?
Ik was weer terug bij af!Weer dacht ik terug aan toen we weer samen waren!
Weer kan ik het niet bevatten,niets gebeurd,altijd lol en zo blij dat we samen waren en toch was het plots over!Zomaar!
Ik bleef achter met honderden vragen!Speelt dat nu ineens op?
Het geen antwoord hebben op vragen en het daarom nog steeds niet kunnen afsluiten?
Maar ik had toch ingecalculeerd dat ik nooit geen antwoorden zou krijgen??

Vandaag kreeg ik ineens een smsje van hem!Hoe is het?Kan je niet vergeten hoor!
Hoe is het mogelijk zeg!Ik toch terug gesmsd!Omdat ik mij nog helemaal niet goed voelde heb ik wel gsmsd dat ik verdrietig was en dat ik hem ook niet vergeten was!Ik smsde ook Hoe is het met jou?

Weer een smsje terug:gewoon doorgaan niet bij de pakken neerzitten!We zijn toch nog wel vrienden he?
Hij weet niet dat ik weet dat hij weg is bij zijn ex dus heb ik gesmsd:Maar je bent wel weer samen toch?Of niet?
Hij weer:Ben nog steeds veel aan het werk druk druk druk en blijven lachen he?
Geen concreet antwoord dat hij nog samen is of weg is,maar wel de vraag:Zullen we niet een keer afspreken als vrienden in het nieuwe jaar?Gewoon een kop koffie drinken?

Verleden week had ik meteen gezegd:Nee echt niet!Of het nu komt dat ik me niet lekker voel of door de decmbermaand of gewoon nieuwsgierig ben naar hem,ik heb gezegd:Oke laat jij maar weten wanneer dan!
Ik spreek je gauw weer smsde hij!Tja we wachten wel weer af!
Heel apart dat je zo met iemand bezig kan zijn en dan ineens hoor je weer wat van hem!

Groeten van een onzeker meissie