Wat is het toch lastig..

Wat is het toch lastig om iemand zo erg te missen. Ze is de hele tijd in mijn hoofd. Vannochtend werd ik wakker en ik kon helemaal nergens anders meer aan denken, dus ik probeerde verder te slapen maar telkens schoot ze weer door mijn hoofd. Wat is ze te toch leuk, wat hadden wij het toch leuk! Zou zij het zelfde denken? Zou ze nog wel eens aan mij denken? Ze heeft nu een ander, ik ben vervangen..

Jeetje wat mis ik haar erg. Ik had ook nog zoveel leuke dingen willen doen met haar. We hadden echt een heel ''lijstje''. Wat keken we er ook naar uit om dat te gaan doen. Ik denk alleen maar aan je, de pijn komt elke keer weer naar boven:( Wat hadden we het goed, het zat gewoon altijd goed. Het is vreselijk zonder jou.

Straks is het 14 februari, het leed dat valentijnsdag heet.. Een dag dat bestaat uit liefde(vooral wel commercieel), iets extra's die dag. Ik kijk er helemaal niet naar uit, ik denk dat ik die dag maar over sla en de hele dag ga slapen.

Maar het gaat al iets beter, ik heb haar nog steeds niet gecontact. Zondag 13 januari was echt de laatste keer, wel heel emotioneel maar het was echt de laatste keer. Nu moet ik dat volhouden. Het mag nu van haar kant komen. Ik ben mijn leven langzamerhand weer aan het oppakken. De zomervakantie met een groepje vrienden is al geboekt. En na de zomer ga ik als het goed is beginnen met een nieuwe opleiding waar ik heel veel zin in hebt. Dat is een mooi vooruitzicht
Alleen wat mis ik haar toch zo, wat is het lastig.. Maar ik geloof ergens in, in de toekomst dat wij uiteindelijk weer bij elkaar komen over een aantal jaar. Er zullen tussendoor nog zat andere meisjes voor mij komen. Maar ergens weet ik het gewoon zeker, ik geloof er in. Op een dag weet jij dat ook.