Start › Blogs › moena's blog

wat is het leven toch zwaar

afbeelding van moena
Zon, 28/08/2011 - 11:04 — moena

hallo allen , hier moena wat is het toch weer kl...te heb weer weinig geslapen laat naar bed en weer 6uur wakker , lig alleen maar aan hem te denken en mis hem zoveel dat ik het weer niet weet waar ik het zoeken moet ( verlaten na 32jaar ).heb hem vrijdag voor het laatst gesproken en nu al 2 dgn niet . nu gaat mijn buik en lichaam het weer moeilijk krijgen weer zo"n raar gevoel liefst wil je weer de tel. oppakken en bellen ,maar je weet verstandelijk dat je dat niet moet doen maar daar is die emotie weer die de baas is . zit weer te janken aan alles wat er is gebeurd begrijp het niet . nu is het zondag beloofd thuis te blijven en probeer niet te vluchten wel alles beneden potdicht gedaan om hem niet te zien of hij mij.hoe kom ik vandaag weer door ,weer een dag met veel vedriet , maar sterk voor de jongens zijn . HELP mij door deze dag te komen

Zon, 28/08/2011 - 11:27 — Donno
afbeelding van Donno

zelfde gevoel

Ik snap goed wat je bedoeld.. ik heb precies het zelfde de laatste dage.. vandaag is het ook weer heel erg aanwezig, dat gevoel om te bellen om even wat te horen.. je weet niet waar je het zoeken moet.. gewoon een heel naar gevoel..

nou is het bij jou 32 jaar bij een half jaarte, dus je zal het nog erger hebben als ik terwijl ik al niet weet waar ik het zoeken moet.. daarom wens ik je enorm veel sterkte vandaag.

Zon, 28/08/2011 - 12:03 — moena
afbeelding van moena

zelfde gevoel

donno , bedankt het maakt niet uit hoelang je met elkaar was maar het doet vedomd veel pijn jij ook veel sterkte

Zon, 28/08/2011 - 12:27 — secret (of verwijderd)
afbeelding van secret

Ik ben ook niet jaren lang

Ik ben ook niet jaren lang met mijn ex samen geweest, dat maakt het verdriet er niet minder om.
Al is het wel zo dat je in 32 jaar veel meer gedeeld hebt.

Dat nare gevoel wat jij beschrijft herken ik maar al te goed.
Ik heb tot voor kort dat gevoel nooit kunnen weerstaan. Mijn emoties waren mijn verstand altijd de baas.
Gisteren heb ik besloten echt niks meer van me te laten horen. Moeilijk, want straks denkt hij dat het me niks meer interesseert. Ik heb geen andere keus, want anders ga ik erzelf aan onderdoor.

Huilen lucht op, dus laat het lekker gaan.
Schrijf anders veel van je af hier, dat helpt wellicht je de dag door te komen.
Genoeg lotgenoten hier die je verhaal lezen en het begrijpen.
Ik zit zelf ook nog in het verwerkingsproces, dus echt veel heb je misschien niet aan wat ik schrijf.
Maar er zijn hier genoeg mensen die hele goede tips hebben.

Zon, 28/08/2011 - 12:33 — moena
afbeelding van moena

ik ben ook niet jaren lang

secret bedankt , ik weet ook tijd zal het leren maar wat moet ik nu , het accepteren is moeilijk , eerst accepteren dan het rouw proces in gaan hoelang gaat het duren want nu ben ik een wrak en eenzaam

Zon, 28/08/2011 - 12:49 — secret (of verwijderd)
afbeelding van secret

moena

Ik weet het niet.
Ik kan het ook nog steeds niet goed accepteren, waardoor alles in stand blijft.
Ben ook bang voor de tijd die komen gaat, want het duurt me nu eigenlijk al veel te lang.
Ik heb zo lang hoop gehad en die moet ik eerst zien los te laten.
Hoe lang het gaat duren kan ik je dus niet zeggen. Hier lees ik ook dat je door het rouwproces heen moet, of je dat nou wil of niet. Ik probeer me te troosten door de gedachte dat zoveel mensen liefdesverdriet hebben of gehad en dat het met hen nu ook weer goed gaat. Ook al kan ik me nog niet voorstellen dat ik er ooit overheen kom.

We zijn op deze forum allemaal met hetzelfde doel... het verdriet achter ons laten en verder gaan met ons leven.
Blijf hier vooral van je af schrijven en lezen, want de steun en tips die je hier krijgt zal je zeker goed doen.

Zon, 28/08/2011 - 13:03 — kiki70
afbeelding van kiki70

Moena

Hoi moena,

Het rouwproces hangt van de persoon zelf af hoe je ermee omgaat, niemand kan zeggen hoelang het duurt, het kan een week duren, 2 weken een maand 2 maanden een jaar zelfs 3 jaar. Het hangt echt hoe je zelf bent, hoe gevoelig je bent. Wat je kan doen is wandelen, wandelen met je kinderen, iets leuks gaan doen zodat je even niet aan hem denkt. Kijk je moet niet stil zitten want dat breekt je..en neem voor het slapen gaan een paracetamol, dan denk je huh?? een paracetamol??? Het helpt je je maag een beetje rustig te worden.

Verder moet je gewoon bezig blijven en probeer voor je kinderen toch vrolijk te blijven, die verdienen dit niet en het trekt een kind ook aan dat hun moeder verdrietig is.

Er komen betere tijden alleen moet je hier even doorheen zien te komen.

Kiki

Zon, 28/08/2011 - 13:16 — moena
afbeelding van moena

kiki

kiki bedankt voor je reactie , ik weet het. maar was laatste tijd steeds weg vluchte voor mijn eigen huis . maar nu hij en zij werken zijn kan ik thuis zitten en weten dat ze er niet zijn , maar het geeft nog geen rust . waarom verhuizen ze niet dan zie ik ze niet , en toch wil ik hem ook niet dat ie verhuist maar het gaat echt niet goed zo. henk is bij zoon op het werk geweest en vroeg waar ik was , zoon zei weg en niet waar heen maar waarom wil hij het weer weten het is verwarrend allemaal

Zon, 28/08/2011 - 13:21 — kiki70
afbeelding van kiki70

Moena

Heel belangrijk is dat je je niet afsluit voor iedereen. Blijf jezelf en ga je ding doen, zorg ervoor dat je niet instort. Het komt allemaal wel goed. Geef alles tijd maar verstoppen is niet de oplossing.

Sterkte
Kiki