Het doet pijn, en ik wil dat het eens stopt. Elke keer als ik denk dat ik er overheen en ik weer sterk in mn schoenen sta word ik weer keihard teruggeworpen. Want dan krijg ik die dromen weer. Dromen over jouw…dat ik in je armen lig en dat we het zo fijn hebben samen.. Die dromen zijn zo fijn.. totdat ik wakker word.. Dan ben ik zo verschrikkelijk boos en verdrietig, boos op mezelf, dat ik dat droom, dat me geest het toelaat om erover te dromen..
Ik kende je al een jaar of 6, waarvan we al 5 jaar goede vrienden waren, wat konden we lachten met elkaar! Jij ging wat meer voelen, ik niet.. totdat die keer dat bij mij ook die gevoelens kwamen..
Bijna 2 jaar zijn we samen geweest als een stel, maar na een tijdje begon het in te kakken. En daar hadden we gewoon met elkaar over moeten praten, maar dat deden we niet..

7 maanden geleden is het alweer, dat jij er een punt achter zette, en terecht, anders had ik het gedaan. Het vuur was eruit, we waren uit elkaar gegroeid. Jij ging de ene kant op en ik de andere. Er zijn geen ruzies of boze woorden geweest, nooit niet..

Geen contact meer gehad, heb het er erg moeilijk mee gehad, en 3 maanden later kwam ik je weer onverwacht tegen. Ik kreeg 3 zoenen van je, je vond me er goed uit zien en ik kreeg een knuffel. Jij was ook behoorlijk afgevallen..heb jij het er dan toch ook moeilijker mee dan je dacht??….dat dacht ik, had ik het moeten vragen? Ik weet het niet.. je gaf me gauw je nieuwe nummer want je had een andere, dus wil je dan toch contact schoot er door me hoofd..

Na dat gesprek voelde ik me goed, en ik wist zeker dat ik wat van je zou horen…helaas…ik heb nooit wat van je gehoord. En wat doet dat poterdomme veel zeer zeg.

Betekende ik dan echt helemaal niks voor je?? Of ben je verlegen en durf je geen contact met me op te nemen? Moet ik het dan doen? Maar wil je dat wel? Wat moet ik nou doen….

Dan schiet in een keer dat zinnetje weer door mn hoofd, toen je het uitmaakte vroeg je of we na een paar weken weer eens af zouden spreken...we zien wel zei ik toen....ik had ja moeten zeggen...wacht je nog steeds op mijn antwoord??

Ik zou zo graag gewoon weer eens even willen kletsen, een relatie zit er niet meer in, dat weet ik en dat accepteer ik. Maar ik kan gewoon niet accepteren dat we al die jaren weggooien, ik mis mn maatje waarmee ik zo kon lachen..

Soms denk ik dat we nooit uit de Friendzone hadden moeten stappen, maar daar kom ik dan weer gauw op terug, we hebben het echt fijn gehad samen..

Ik wil zekerheid, is hij er echt helemaal klaar mee? Of wacht hij op mijn eerste berichtje? Zitten we nu gewoon om elkaar heen te draaien?

Zal ik je dan toch een Appie sturen? Ik heb toch niks te verliezen…