Ik mis het leuke dat ik met hem had. Maar als ik hem zou vergeven, dan zou hij me vroeg of laat toch weer bedriegen.
Dat zit er schijnbaar al zo lang in bij hem, al in zijn verkeringsperiode met zijn ex-vrouw deed ie het al met een familielid van haar! Dan hij kan zeggen nu wel zeggen dat hij het nooit meer doet en zelfs die andere vrouw N. (waar hij me onlangs mee bedroog) zegt dat hij het waarschijnlijk nooit meer zal doen. Maar ja, die wist toen nog niet dat zij ook al door hem was bedrogen destijds…met mij!
Ik, zei de gek, die helemaal niets wist van zijn relatie met haar, toen ik hem leerde kennen!!!
Die enkel wist dat zij een hele goede vriendin zou zijn, met wie hij zo graag wandelde.
Zij, die zo spiritueel begaafd schijnt te zijn, die haar incestverleden door seks met hem heeft verwerkt (????)
Krom gebeuren trouwens. Incestverwerking is iets waar zij beroepsmatig mee te maken heeft.
Hoe verwerk je een incestverleden van toen zij twee jaar oud was (??) door hem plat te neuken?
Vanochtend in de auto en ook gisteravond in mijn bed, thuis, moest ik enorm janken.
Ik mis de lol die wij hadden, het gevoel dat ik had dat er iemand op deze aardbol rondliep die om mij gaf op een manier zoals anderen dat niet doen. Ik mis ook de intimiteit die wij hadden. De mails en smsjes die wij uitwisselden en het telefonische contact. Zijn bromstem met zachte G, waar ik van meet af aan verliefd op werd. Zijn liefheid en zachtheid, die hij zeker had.
Of was dat enkel een illusie, zijn liefde voor mij? Het kan toch nooit enkel een illusie zijn geweest??
Hij zal toch echt wel van me gehouden hebben, ook al bedroog hij mij.
Hij zei me zelfs dat hij nog nooit zoveel van iemand had gehouden als van mij.
Ik was 'de ware', de 'uitverkorene' en met mij had hij oud willen worden.
Alles paste zo mooi, volgens hem...waarom steekt hij die grote lul (excuseer) dan in haar???
Met mij had hij willen trouwen.
De relatie met mij maakte hij op Facebook bekend, terwijl de relatie met haar werd verzwegen naar zijn beste vriendinnen.
Enfin, het zal nog wel even duren voor hij uit mijn systeem verdwenen is.
Ik hield echt van hem en ik was waanzinnig verliefd.
Tegelijkertijd heb ik me nog nooit zo wanhopig en ongelukkig gevoeld als het afgelopen jaar.
Dat zegt ook veel, toch????
bijna....
Bijna had ik hem gebeld.
Om te vragen waarom hij me van meet af aan heeft belogen.
In de auto op de terugweg van werk naar thuis constant moeten huilen.
Bijna had ik hem gebeld, om te overwegen hem te vergeven.
Bijna...
Maar ik besprak het met mijn zoon.
en die zei me, dat het wel een heel slecht idee zou zijn.
Dat als ik hem zou vergeven en hij me over een tijdje toch weer zou bedriegen,
ik het nog veel moeilijker zou krijgen dan nu.
En ik dank hem voor de vernuchterende opmerking.
goede zoon
Hey,
Goede zoon die je hebt, daar mag je trots op zijn.
Dit had ik niet verwacht van je. In je andere berichtjes klink je nog boos en sterk.
Je weet het zelf ook, bepaalde eigenschappen zijn moeilijk te veranderen. Ontrouw zijn is daar één van denk ik.
Volgens heel wat artikeltjes is het zelfs ingebakken in onze genen. Of dat nu echt wetenschappelijk vaststaat, daar heb ik me niet in verdiept, maar ik zou iemand die daarover gelogen heeft van in het begin toch ook niet meer vertrouwen. Ook al is dat heel moeilijk en pijnlijk.
zeker een goede zoon
Hai,
Ja, waarom heb ik dat nu, zo'n zwak moment???
Dit weekend ben ik in mijn eentje weggegaan, ik dacht sterk genoeg te zijn om in mijn uppie een welness-weekend te doen. Ik zat alleen aan een tafeltje met het diner, overal om mij heen koppels, gezellig een weekendje weg met elkaar.
Sommige mannen keken langs hun vrouwtjes heen om me eens op te nemen...vrouw alleen, wat doet dat daar?
Ben ik in de sauna ook nog eens buiten uitgegleden, dus een knijterblauwe, dikke knie.
Dus kennelijk voel ik me nu een beetje zielig en alleen.
Had ik graag zijn troost willen hebben.
Graag met hem aan een tafeltje willen zitten.
Zijn ring om mijn vinger willen hebben.
Maar om nogmaals te trouwen, ik ben hiervoor bijna 19 jaar getrouwd geweest, zou mijn partner echt een hele goede vent moeten zijn. Ik weet ook wel dat ik in een huwelijk met hem helemaal in de val zou zitten.
En dat het plegen van overspel iets is wat hij dus, blijkt maar weer, makkelijk doet.
En de spijt zal zijn zoals Lance Armstrong spijt heeft...namelijk te zijn betrapt.
Al anderhalf jaar heeft hij verzwegen dat hij in die relatie zat met haar, die zij (onbewust van mijn bestaan en ik van de hare) een paar weken beëindigde nadat hij mij vertelde echt van mij te houden en voor een lat relatie te gaan met mij.
Ik rijd vanochteds door de sneeuw naar mijn werk in de auto en beluister een CD van Creed, Full Circle heet het album.
Komt er een nummer voorbij waarin een man in eerste instantie door zijn vrouw wordt verlaten, hij alles doet voor haar, om het vertrouwen terug te winnen en heeft zichzelf veranderd. Hetzelfde wat mijn ex-vriend bezweert voor mij te willen doen...alleen heb ik er geen fiducie in. Neen, iemand van 58 verandert dit niet makkelijk meer, ik ben niet naïef.
Maar, ik kan er niets aan doen, ik snikte het uit achter het stuur.
Alsof de dam eindelijk is gebroken en het verdriet uit al mijn ooghoeken komt stromen.
Ik had er heel veel voor gegeven als hij de man was die Scott Stapp in dit nummer bezingt.
Wat een mooi lied Is ook
Wat een mooi lied
Is ook echt helemaal wat mijn ex allemaal heeft gezegd.. Poeh. .. Knauwt aan mijn hart..
verdriet
Luisterend naar muziek in de auto is ook mijn favoriete plekje om in tranen uit te barsten
Het verdriet is er hé. Dat is heel normaal. Kan en mag je ook niet tegenhouden.
Just let him go...
Ook een mooi nummer ja
...muziek maakt me blij en soms kan ik er fijn op janken...
"Music was my first love and surely not my last"