Wil je dat omdat je tot de conclusie bent gekomen dat het beter is voor jezelf. Of moet je dat omdat zij nu (even?) niets van zich laat horen/zien ? 2 simpele werkwoorden die een totaal verschillend gevoel, beleving en kracht met zich meedragen.

In het eerste geval zal het verdriet er niet minder van worden maar ben je wel pro-actief met je eigen welzijn bezig en erop gericht verder te willen gaan met je leven zonder je (ex)vriendin. Je autonomie terug wil krijgen, weer de controle te krijgen over jezelf. I.p.v. met haar psyche bezig te zijn toe te laten om te gaan voelen hoe de keuzes die zij maakt daadwerkelijk voor jou voelde en wat het met je heeft gedaan. De moed hebben om als zij toch nog contact zoekt of een gesprek wil aan te durven geven dat het voor jou beter is om geen contact meer met elkaar te hebben. Ondanks de interne strijd die je met jezelf nog een tijd zal hebben te voeren het besef hebbende: dit is niet goed voor mij, dit wil ik niet meer.

In het tweede geval leg je je erbij neer, wil je het eigenlijk nog steeds heel graag, maar omdat zij niets meer van zich laat horen moet je maar accepteren dan het zo gaat. Met het risico dat als zij over een tijdje weer aanbelt of langskomt jij de deur weer wagenwijd voor haar openzet.

De werksituatie kan lastig zijn, maar je zit toch niet de hele dag op elkaars lip. Uit eigen ervaring weet ik dat die ingewikkeld kan zijn, maar als je iemand voor een tijd echt wil ontwijken omdat het beter is voor jezelf dan lukt dat ook. Van een eventuele gelukzalige uitstraling inc. een big smile en shiny look die zij dan kan "acteren" op momenten dat je haar tegenkomt en mogelijke roddel en achterklap die er kan rondgaan op je werkplek niets van aantrekken. Zwijgen is dan de grootste kracht

Sjonge stel je even voor dat je kinderen zou hebben,.....wat een drama.