Hallo allemaal, ben niet nieuw op deze site. Ik hoorde van een kennis dat het een erg prettige site is, dus ik dacht why not?
Af en toe denk ik, waarom zou ik verder leven. Twee jaar geleden is mijn man onverwachts overleden, nog op 2de Kerstdag ook. Naast het emotione krijg je met alle administratieve rompslomp te maken en ik ben in een gigantisch financieel gat gevallen waar ik niet uit kan komen. Ik had destijds een goede vriend die nu meer voor mij is gaan betekenen, alleen....... hij wil dat ik as soon as possible bij hem intrek en daar heb ik mijn twijfels over. Soms denk ik dat dat dé oplossing is voor al mij problemen maar iets in mij zegt dat ik mijn flat nooit op moet geven. Wij houden van elkaar maar maken veel en heftig ruzie. Hij is twee maal getrouwd geweest en uit zijn tweede huwelijk heeft hij twee kinderen van 11 en 9. Zelf heb ik een volwassen zoon die uit huis is, mijn zoon mag mijn vriend niet vanwege de vele tranen die ik huil als er weer eens ruzie is. En zijn kinderen zijn lief hoor, maar eerlijk gezegd zie ik mij niet op zaterdagochtend langs het voetbalveld staan, die tijd heb ik gehad.
De feestdagen komen er aan en ik word van binnen verscheurd, ik heb niet eens geld om te eten laat staan om kerst te vieren. Mijn zoon wil niet in dezelfde ruimte zijn als mijn vriend, dus...... wat ik als titel schreef, een zooitje.............
Beste Salsaqueen,Lieve
Beste Salsaqueen,
Lieve onbekende dame...Waarom luister je toch niet naar je hart in deze? Voor mij is heel duidelijk dat ondanks je GENEGENHEID voor hem, die je verward met liefde, je zit op een zinkend schip.
Als er nu werkelijk ware liefde had gespeeld, waar komen dan die tranen constant vandaan? Is het zijn overstelpende liefde die je niet kan verdragen? Is die zo intens dat je er van moet huilen? Als dat zo is, ga IK er bijna van huilen! want dat heb ik in mijn hele leven nog niet meegemaakt of gezien...
In mijn ogen zoekt hij vrouw nummer drie om voor zijn kinderen te zorgen...niet omdat hij overloopt van onvoorwaardelijke liefde.
Hij gebruikt je zwakke financiele positie om je over te halen, of als dat jij bij hem komt wonen, alles ineens koek en ei zal zijn, maar als jullie nu al om de haverklap ruzie maken (en wat zijn de redenen van de ruzies?), in welke benarde situatie zit je dalijk dan als je werkelijk alles opgeeft en je schepen achter je verbrand? Je heb je dan totaal afhankelijk gemaakt van zijn 'geven' naar jou toe, terwijl hij eigenlijk een 'nemer' is. Dat jouw zoon zich zorgen maakt en boos is op hem om wat hij zijn moeder aandoet, kan ik goed begrijpen.
Het valt me nog mee dat je zoon hem niet bij zn kladden heeft gepakt als hij jouw weer eens aantrof in tranen...Dat je zoon niet in een ruimte wil verblijven met hem doet hij volgens mij om erger te voorkomen en uit machteloosheid, want hij kan kwalijk zijn moeder de wet voorschrijven wat zij wel en niet mag doen, toch?
Dat stemmetje wat roept niet doen, is toch al teken genoeg voor jou? Waarom zou het anders zo hardnekkig blijven schreeuwen in je oor.
Ik vind het niet leuk om te zeggen maar volgens mij is hij je 'rebound-kussen' geweest waarvan je geen afstand kon nemen. Puur gewoon omdat je dat na het overlijden van je man nodig had. Hij was al in the picture dus meer 'eigen' en vertrouwelijker om toen op dat moment je verdriet mee te delen en je te steunen. De afstand die had moeten groeien tussen jullie is eigenlijk niet gebeurt. Je hebt jezelf nog helemaal de kans niet gegeven om op je eigen benen te staan. De tijd om jezelf te hervinden heb je nog niet gehad.
Hij is nooit volledig uit beeld geweest en nu wil hij daar ook zijn profijt van hebben door jou om te praten dat samenwonen de oplossing zou zijn. Als hij weet in wat voor situatie je zit financieel, kan hij ook een andere oplossing aandragen en je simpel weg het/een bedrag geven wat jou eruit trekt, of in ieder geval ruimte tot ademen geeft.(al zou hij bij de boerenleenbank moeten aankloppen om jou te helpen) Als hij die middelen niet heeft, zou je dan uberhaupt wel met hem in zee gaan? Hij Zwiebertje en jij Saartje annex Nanny? ...Je bent toch niet gek zeker?! Moet dat dan je 'eindbestemming' zijn? Verlang en verwacht je dan echt niet meer uit het leven? Nee...dat maak je mij niet wijs, lieve danseres:-) Je bent bijna bereid op te geven wat om de hoek op je wacht...alleen kun je door je betraande ogen dat even niet zien. Je hart en hoofd zijn momenteel te bezwaard om helder te kunnen denken, daarom zit je ook hier te schrijven..zodat er van alle hoeken woorden tot je wordt gesproken die dat stemmetje nog meer kracht bij zetten omdat het zijn kracht waarmee het in je oren schreeuwt te behouden.
Zet die 'overstelpende liefde' van hem nu eens even in de koelkast..
Zeg simpelweg dat je een Time Out wil van een maandje of zo...Elkaar even helemaal niet zien en de afspraak maken om b.v om de dag even een telefoontje voor een Update...Geef je hart even de tijd om stoom af te blazen en zijn opgelegde druk af te gooien, zodat de mist op kan trekken.
Praat met je zoon, wees openhartig naar hem toe, ook hij heeft hier verdriet van. Misschien kun je een beroep doen op je zoon financieel, ik weet natuurlijk niet wat ervoor nodig is om je uit het slob te halen, maar laat eventuele trots niet in de weg staan al is dat moeilijk om als moeder te 'bedelen' bij zoonlief. Ik snap dat wel...maar omwille van geld je leven te 'offeren' is dat niet een beetje teveel van het goede?
Als hij werkelijk van je houd zoals hij zegt te doen, dan geef hij jou die ruimte, omdat hij dan instinctief aanvoelt dat het hem ook meer op zal leveren dan kosten. Werkelijke geliefden kunnen hierin het grotere plaatje zien en is er geen argument van jalousie of onzekerheid. Als jullie liefde voor elkaar staat als een huis zal een maand Time Out, daar geen afbreuk aan doen, het gewin wordt daarbij gezien...
Kerst is nog een paar weken verder, en ik doe je bij deze het aanbod dat als jij echt NIKS te eten heb, er bij mij aan tafel een stoel en couvert voor je bij gedekt wordt...Maar ik weet zeker dat als jouw zoon in die wetenschap is net zoals ik nu ben, hij jou echt niet in je eentje laat verkommeren.Ik kan me niet voorstellen dat hij dat zou doen...
Mocht er toevallig een rijk stinkertje op deze site dit bericht lezen, dan vraag ik uit MIJN naam om voor dit mooie medemens je beurs te trekken en haar een pb`tje te sturen met de vraag op welke bankrekening jij je zuur verdiende centjes mag storten...Doe ook eens gek zou ik zeggen..Tja...een brutaal mens heeft de halve wereld...
En misschien levert het je meer aan waarde op dan je in euro`s uit kan drukken...
Salsaqueen...zorg voor jezelf en ga niet bij de pakken neer zitten.
Maak je koppie leeg, haal diep adem en neem die bedenktijd..Meer kan ik er niet over zeggen..
Een warme groet, FreeSpirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
Free Spirit, wie ben jij die
Free Spirit, wie ben jij die mij zo goed kan begrijpen? Weet je wat het is, mijn verstand zegt mij wat ik zou moeten doen en mijn hart schreeuwt om mijn vriend. Het is heel bizar, ik kan niet met hem maar als ik hem een week niet zie dan is heb ik afkick verschijnselen en moet ik hem zien. 27 jaar lang ben ik gelukkig geweest met de man van mijn leven, ik ben op handen gedragen, en nu dit. Roep ik dit over mij af? Is dit een levensles voor mij? Ik weet het niet, echt niet.
Natuurlijk heb ik hem al eens voorgesteld om een time out maar dan roept hij dat ik dan niet van hem houd en dat liefde niet op een afstand gedijt. De ruzies ontstaan omdat ik gewend ben om zelf beslissingen te nemen en mijn leven in eigen beheer te hebben en dat is iets wat hij niet kan hebben. Volgens hem moet ik hem letterlijk alles vertellen wat ik overdag meemaak als ik hem niet zie, bijna op het uur af. Jaloersheid is ook een bron van ruzie, ik zie er goed uit, dans graag (wij geven samen dansles) en volgens hem flirt ik met iedereen, wat niet waar is want ik ben al als de dood om een ander aan te kijken omdat ik weet dat dit weer de oorzaak zal zijn van een denderende ruzie.
Waarom zo'n groot verschil tussen hem en mijn overleden echtgenoot? Hoe kan ik van zo iemand houden? Is het liefde of aantrekkingskracht? Wat jij mij vertelt Free Spirt weet ik, mijn broer en zoon en vrienden vertellen dat ook, maar misschien ben ik bang om alleen te zijn, bang om niemand te hebben waar ik tegen aan kan praten.
Financieel, ach, wat lief dat je die oproep plaatst maar ik hoef geen donaties, ik wil er voor werken en betalen. Dus een lening is goed maar ik betaal alles terug (met rente), ook een baan is mij welkom. Ik kan een heleboel, ben secretaresse geweest, spreek vloeiend Spaans en Engels, kan dansen, kan beleidswerk doen. Maar ik moet een full time baan hebben anders gaat het niet. Bij mijn zoon wil ik niet aankloppen (hij helpt mij wel met boodschappen) want ik moet er zelf hier uit komen.
Trots? Misschien...... maar dat is een gevoel wat ik nog wel heb al roept mijn vriend steeds dat ik mijn trots onder mijn schoenzolen moet plakken....
Dank je lieve Free Spirit, ik begin te denken dat het lot (karma?) mij op het spoor van deze site heeft gezet.....
Love you.
Het klinkt een beetje alsof
Het klinkt een beetje alsof je financiele problemen de grootste boosdoener zijn op dit moment. Ik zou zeggen, als het niet goed voelt om bij je vriend in te trekken, NIET DOEN DAN! Krijg een beetje de kriebels van wat je over hem schrijft. Je hebt ook slechte relaties waarin de een te bezitterig en jaloers is.. zou dat bij jou ook kunnen spelen? Je hebt een hoop soorten foute mannen, en als jij geen goed gevoel krijgt over de relatie zou ik jullie situatie eens goed onder de loep nemen hoor. Veel ruzies.. van alles naar je hoofd krijgen.. heeft hij het echt goed met je voor en accepteert hij je zoals je bent of wil hij -wat mij bekruipt als ik t lees- jou onder controle houden, je bezitten, je afhankelijk maken? Misschien een idee om eerst je zaken op orde te krijgen voordat je een stap verder gaat zetten met deze man?!! Kun je het ook weer wat helderder beoordelen..
Oh.. ik lees nu pas Freespirits commentaar.. kan ik weer helemaal achter staan.. blijf bij jezelf he!