wat doen jullie in het weekend en de avonden

Herkenbaar, sporten is goed, ook al voelt het alsof de motivatie om te sporten weg is. Boeken lezen, vooral om jezelf te ontwikkelen, goede boeken, de maakbaarheid van het geluk, NLP, unlimited power (je ongekende mogelijkheden), hoe lijm ik mijn gebroken hart, eigenlijk boeken die je wat willen leren over persoonlijke ontwikkeling.

Probleem blijft dat er een soort leegte blijft, denk dat deze pas weer helemaal opgevult kan worden wanneer je een nieuwe liefde tegenkomt.

Probeer, hoe moeilijk ook, te wennen aan de leegte en thuis op te ruimen of gewoon op de bank liggen en een soort van meditatie oefeningen te doen, klinkt zweverig, maar eigenlijk is het best relaxed.

take care and good luck

Zon, 21/06/2009 - 12:16 — Caroline01

Nu jaloers op mijn ex

Nou momenteel in de verwerkingsfase moet ik heel eerlijk zeggen dat ik wel een beetje jaloers ben op mijn ex. Hij is bezig met zijn verbouwing, dan zijn kids, let s face it hij heeft zijn handen vol en is zo goed als nooit alleen. In de week is het werken en s avonds de boel runnende houden met 4 kids, dat als man.
Ik kan best alleen zijn dat niet maar ik heb meer dan genoeg tijd om te denken en mezelf tegen te komen. Tijd om ze met hun 5 te missen ....
Mijn ex heeft nu zo iets van pffff een raltie kon er nu ni bij, ok te snappen aan de ene kant maar zo hard en pijnlijk aan de andere kant.
Ik zou zo graag aan hem willen laten weten hoe ontzettend ik ze mis, hoe ik hoop dat er toch nog een kans is en hoe we door de dingen anders aan te pakken er wel door geraken maar hij heeft zijn besluit genomen en kiest nu voor zichzelf zonder me.
Met al wat ik lees denk ik dan van tja al zou ik het hem nog zeggen, heeft dat wel zin dan ?
Misschien denkt hij nu ook van ach ze vindt het best zo dus ik ga nu niet zelf liggen achteraan hollen ?
Misschien is hij er echt klaar mee en dan pijnig enkel mezelf weer.
Als we dan af en toenog een keer samen zijn geweest ivm kids of zo dan voeld ehet zo goed aan, zei hij ook dat hij het leuk vond maar meer niet.
Ja nu ben ik jaloers om niet die drukte om me heen te hebben; al denk ik dan weer tja vroeg of laat ga je toch jezlf tegen moeten komen.
Ik kan me best bezig houden maar toch blijf ik die momenten hebben waarop ik denk pffffffffffffffffff!
Sommigen zeggen dan meid jij hebt toch een mooi leven, je kan gaan en staan wat je wil maar heel eerlijk soms wou ik dat ik niet zo vrij was en daar die persoon was in mijn leven waarvan ik hou

Zat, 20/06/2009 - 21:00 — ultiemleven

.

Zat, 20/06/2009 - 20:51 — panic (of verwijderd)

tja, de weekenden..

..die blijven altijd het lastigste. Meest moeilijke heb ik altijd de zondagen gevonden. Het gaat met mij inmiddels al weer heel erg goed eigenlijk. Vanavond werd alleen een etentje afgezegd, en ineens merk ik dat het net even minder gaat. Komt ook omdat dit weer een weekend is dat mijn ex zijn dochter bij zich heeft. Al die weekenden stonden natuurlijk in mijn agenda genoteerd. En dan mis ik niet mijn ex (ga ik nu niet op in) maar wel het samenzijn als soort van gezin ofzo.
De beste tip die ik heb is eigenlijk om niet voor jezelf weg te vluchten. Ga zeker dingen doen, er op uit, naar vrienden, of zo'n concert zoals je liet weten. Maar neem ook de tijd voor jezelf.
Klinkt trouwens mooi van die mevrouw Evora. Veel plezier alvast!

Zon, 21/06/2009 - 08:10 — mrbean

weekenden juist druk?

Ik denk dat als straks co-ouderschap erbij komt kijken, ik de kids in het weekend, zij doordeweeks, dat ik weinig tijd zal hebben om iets anders te doen. Is aan de ene kant een voordeel, in het weekend altijd druk, met de kinderen. Aan de andere kant, zal het nooit een family day worden, voor mijn kids. Dat ga ik wel missen, nu al. En mocht ik in een nieuwe relatie storten, als een verliefde puber, vrijgezel, dan heb ik nauwelijks ruimte over. Doordeweeks moet ik werken, in het weekend de kids. Wanneer dan tijd voor mezelf? Dat is als ik en mijn vrouw ooit voor kinderen heb gekozen, dat heet verantwoordelijkheid. Dat zij nu die verantwoordelijkheid van een gezin niet meer wil dragen, ontvluchten, zit ik straks ook mee, zij wel de lusten, ik moet de lasten delen? Voel me daardoor in het nauw gedreven, alsof ik geen keus, vrijheid en tijd zal hebben straks om voor mezelf te kiezen. Zij heeft nu wel alle tijd omdat ik nu bijna geheel voor het huishouden zorgdraag, tijdelijk, omdat ik als freelancer tijdelijk geen opdracht heb.
Ik zal voor de rest van mijn leven moeten schipperen tussen mijn gezin en mijn nieuwe leven, mocht dat ooit een kans krijgen dan. Daarom dat ik mij gevangen voel, straks, kijk als het gezin ok is, lekker draait, nog goede relatie, dan maakt het niet uit, je deelt alles samen. Ik voel me gevangen omdat ik straks ook nog met mijn vrouw rekening moet houden, en haar kennende zal ik vaker het onderspit moeten delven, ben te toegeeflijk, ik zal hierop moeten letten, als aandachtspunt.

Dus bij mij juist drukke weekenden, niet dat ik dat niet graag doe, mijn kids zijn mijn alles nu, maar ben bang dat ik ook mezelf weer ga vergeten in de toekomst, that's all.

Mr Bean

Zon, 21/06/2009 - 09:32 — panic (of verwijderd)

aan alle vaders hier...

Ik wil jullie toch een hele fijne vaderdag wensen. De situatie zal verre van ideaal zijn. Maar hopelijk zijn jullie in staat om er een mooie dag met de kinderen van te maken.
Uiteraard zullen er herinneringen zijn aan voorgaande vaderdagen. Ook ik merk dat ik dat heb. Het bizarre is dat er exen onder ons zullen zijn die dat absoluut niet hebben (mijn niet in ieder geval).
Maar probeer er een mooie, nieuwe van te maken!
Fijne dag, Panic

Wie is online

Enquête

ultiemleven's Buddies