Hoi iedereen,

Ik ben hier nieuw en wil mijn verhaal doen omdat ik er niet meer zelf uit kom.

Ik heb een heftige relatie en vriendschap achter de rug.. of nou niet achter de rug want het lukt me niet om hem los te laten en ik wil dat eigenlijk ook helemaal niet, ook al weet ik dat het moet! Ik heb geen andere keuze.

Mijn vriend heeft het aankomende zaterdag 2 weken geleden uit gemaakt, maar het begin allemaal 10 jaar terug toen wij beiden 9 jaar oud waren. (nu 19) Ik ging naar een nieuwe school en ontmoete hem daar, hij zat in de zelfde klas als mij het was liefde op het eerste gezicht zowel voor hem als voor mij.
Maar we waren 9, wat weet je nou van de liefde als je 9 jaar oud bent? 3 jaar lang zaten we samen in de zelfde klas en soms hadden we verkering en ging het uit via op de kinderlijke manieren! Ik hield hem op een afstand want ik vond hem ook wel weer eng... ik wist iets wat ik niet kon weten: Hij werd mishandeld!
Ik zei er nooit een woord over, tegen niemand niet! Het jammeren ervan was alleen dat ik zins kort te weten gekomen dat onze oude juffrouw het ook al wist! Maar we vonden elkaar leuk, daar bleef het natuurlijk bij!
Toen ik 12 was, emigreerde ik 1500km veder naar het buitenland. We raakte elkaar een lange tijd kwijt.
Toen ik de eerste keer weer in Nederland kwam op vakantie kwam ik hem met vriendinnen plots tegen.
Ik had niet verwacht dat ik er zo van zou schrikken, maar het was zo druk vol mensen dat hij mij niet zag en ik hem geen gedag kon zegen. Ik was toen 13 en ik was er enorm van verbaast dat ik zo zou schrikken en enorm veel spijt had dat ik hem niet achterna had gerent, eenmaal terug thuis ging ik hem overal op internet zoeken en vond hem terug! We hadden contact, dagelijks bijna en het bleek dat hij mij nog net zo leuk vond.
Hij vond mij in die tijd veel leuker dan ik hem, ik had het moeilijk met de emigratie wat veel problemen veroorzaakte en ik wist van zijn mishandeling af dus hield alles koel! Maar hij was zo lief, en echt een vriend voor me... ik vond hem wel leuk maar ik kon het gewoon niet en de 1500km zat me dwars!
Zo namen we soms via internet verkering, en ik maakte het ALTIJD weer uit. Hij nooit! Hij bleef maar vechten voor mij, hij gaf niet op. Soms liet ik een hele tijd niks van me horen maar hij ging niet uit mijn gedachtes ik kon hem maar niet vergeten! Toen ik net een paar dagen 16 was, 1 Januarie 2009 vroeg ik hem terug we kregen een relatie, die 3,4 jaar duurde! De afstand speelde geen rol meer, ik was ouder en hij was ouder dus beiden wijzer en we waren gewoon weg super verliefd! We spraken elkaar elke dag op skype. Ik ging vaak naar Nederland en hij kwam 2 keer bij mij.. Maar tussen alles door ondekte ik bij hem thuis dat hij daadwerkelijk echt mishandeld was, pyschies vooral. Hij heeft het toe geven en nog veel meer, maar daar wil ik veder niet op in gaan! Het veroorzaakte enorme grote problemen in onze relatie, en we konden niet samen veder groeien of überhaupt over een toekomst nadenken was onmogelijk! Ik kon het wel, ik was zo vrij als ik maar kon zijn... en hij zat daar gevangen en weet de meest simpelste dingen in het leven geen eens!
Ik werd volwassen, ging terug naar Nederland waar ik nu al een jaar ben, op mezelf, en hij bleef achter hangen is nu 19... maar is nog precies het zelfde als een 16 jarige!
Vorig jaar maakte hij het bijna 2 keer uit, maar hij kon het niet en kwam liefdevol terug. We gingen gewoon veder... 6 April maakte hij het plots uit via een sms, we hadden daarvoor wel ruzie gehad dus ergens verwachte ik het wel.. maar via een sms was een schrikken! Hij kwam al snel terug... met berichten dat hij me miste en me wilde zien. Ik gaf me er aan over ik heb hem wel genegeerd maar hield het niet meer vol.
Toen ik naar hem ging (buiten huis, want bij hem thuis mocht ik bijna nooit komen) waren we onwijs aan het flirten en er was enorm veel spanning we hielden het niet vol om elkaar niet te kussen we miste elkaar en vroegen elkaar terug. Ander halve week later, werd er OPNIEUW gestookt door zijn familie, zoals gewoonlijk en ik vergeet helemaal te vertellen dat het daarom die andere keer uit ging, ze familie had lelijke dingen over mij gezegd en heeft hem onzeker lopen maken, en hij zit simpel weg gevangen kon nooit echt afspreken! Nu was dat weer zo, we hadden ruzie daar over, ik belde hem en BOEM hij maakte het weer uit. We hebben ander half uur gebeld.

Hij vertelde dat hij was verklinkt, want die ander halve week weer bij elkaar was geheim omdat iedereen zat te klagen op ons. Maar iemand heeft het dus verteld aan zijn ouders en toen begon al het gestook weer! Hij zei dat die het zat was en het gewoon niet meer kon en zelf in de war is. Hij zei dat we later rond de zomer weer wat leuks konden gaan doen of zoiets! Daarna zei ik dat hij moest zegen dat hij niet meer van me houd en mij niet meer leuk vind, met heel veel moeite zei hij ik vind je niet meer leuk, daarna begon die opeens over dat soort dingen en dat het daar aan lag en niet aan zijn familie.
Hij heeft mijn mobiel, nog steeds te leen maar weigert hem nu terug te geven. Eerst zei die of terug geven of voor de helft van de prijs maar ik heb al 2 weken NIKS meer gehoord en op mijn eerste berichtje van vanavond antwoord hij niet. Waarschijnlijk ben ik nu gewoon mijn mobiel kwijt!!!

8,5 jaar lang heeft hij loppen knokken voor mij, hij gaf geen seconden op. na 8,5 jaar kwamen er teveel problemen en een 3,4 jaar relatie werd stop gezet. Na 10 jaar in elkaars leven zijn geweest is het in een klap over en nu niks meer gehoord.... ik geloof hem niet dat hij mij niet meer leuk vind en niet meer wilt, of misschien wil ik het niet geloven ik heb geen flauw idee. Maar ik begrijp niet hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Hij is echt mijn ware, en ik mis hem enorm. En ik weet dat ik uit liefde moet los laten, maar het lukt me gewoon niet. Wat moet ik nou doen?