Bijna 5 dagen vrij... en ik weet me toch geen raad met al die vrije tijd, zet me liever aan het werk dan ben ik tenminste bezig. Ja, die rust in mijn kop is nog ver te zoeken, kan geen moment stil zitten, moet constant bezig zijn... en dat is vermoeiend!

Iets meer dan een jaar nadat mijn X mij verliet kwam de volgende klap; het overlijden van mijn moeder in December. Veel geregel en veel te doen. Mijn vader moeten ondersteunen in dit verlies en tevens een vorm van zorg voor hem proberen te vinden (Moeilijk ter been en geestelijk ook al een dagje ouder). Ondertussen de huishouding gewoon door laten draaien en dat terwijl ik een 3-ploegendienst draai. Alsof ik het hiermee al niet druk genoeg heb heeft men besloten om de woningen waarin wij wonen te renoveren. Ruim 4 weken lang geen warm water, geen sanitaire voorzieningen, alles in puin. 4 weken lang was het dus wonen in alleen een stoffige huiskamer. Halverwege deze periode werd mijn oudste oom, tevens peetoom, ernstig ziek. Helaas heb ik na een kort ziekbed ook van hem afscheid moeten nemen. Afgelopen zondag moederdag...moeilijke dag. Volgende maand zou mijn moeder verjaren en enkele dagen later mijn X. Er staat me dus nog wel wat voor de boeg...

Dus wanneer komt nu eens die rust? wanneer is alles gedaan? alles afgehandeld, geregeld en klaar! Het ene is nog niet eens achter de rug of het volgende dient zich alweer aan. Wanneer kan ik voor mezelf aan de slag...

En dan nog steeds dat niet volledig afgesloten deel (voor mijn gevoel dan) met mijn X. Af en toe krijg ik een gevoel dat ik haar nog iets moet vertellen, iets zeggen...maar ik weet niet wat, er valt eigenlijk niets meer te zeggen. Nee, ik wil geen contact met haar of hem... ik wit dit idiote idee uit mijn systeem hebben, dat idee van nog iets kwijt te willen. Als ik nu nog eens wist wat...

Wesley