Niet kunnen huilen is vreselijk want op die manier kun je het niet verwerken.
Mijn verdriet zit ver weg gestopt, Het zit te diep, HIJ zit te diep.
& waar ik ook heen ga ik neem hem overal mee naar toe.
Ik hoop dat hij op een gegeven moment zelf zegt van de mazzel ik ga nu uit je hoofd.
Want niets is erger dan niet kunnen huilen, niet verdrietig kunnen zijn.
Ookal zou je het zo graag willen.
Je verhaal bij niemand kwijt kunnen. Want ja het is verboden verliefdheid.
De verliefdheid die er voor mijn relatie ook al was.
De verliefdheid die er na 2 jaar gewoon nog steeds is.
Toen ik hem zag en hij me in m'n ogen keek stortte mijn wereld in.
Ik stond wel met mijn beide benen op de grond maar ik voelde me alsof ik mijn best moest doen om op de grond te blijven staan.. Het enige wat ik wel kan is boos zijn. Maar dat is ook geen oplossing.
Dus ik ga maar eens proberen te schrijven & dingen noteren. Heb ook een lief klein schattig dagboekje gekocht.
Er zijn veel dingen erg, maar een verboden verliefdheid slaat toch echt alles.