Ik ben een jongen van 22 jaar en heb 1,5 jaar een eerste echte serieuze relatie gehad..zij heeft het uitgemaakt...Waarom het ging 1 jaar en 3 maand goed en toen begonnen de ruzie's irritatie's en het gevoel dat je iets mis en ook sleur..ik was een harde jongen en nu ben ik zo zacht..ik schreeuwde wel altijdt...en ik zei altijdt hele gemene dingen als ik boos ben..jeetje ik heb daar echt van geleerd..bij vrouwen doen woorden meer pijn...echt waar..kon ik maar de dingen die ik tegen haar zei toen ik boos was..wissen, want tot de dag van vandaag onthoud ze alles wat ik heb gezegd toen ik boos was..terwijl ik het allang ben vergeten..ik heb ook vaak tegen haar gezegd dat ze dat moet vergeten,want ik was boos en zeg ik dingen die ik niet meen en waar ik spijt van hebt...Het is nu al 6 maand uit..en nog heb ik het er moeilijk mee..Ik schrik nu ervan dat het alweer 6 maand uit is en dat ik haar nog mis..blah!...de eerste 3 maanden waren een hel, marteling echt ik was 1 hoopje stront..ik heb nog nooit zoveel gehuild in die 3 maand..was gewoon echt depressief...ik werd echt niet gezond 'PARANOIA'....ik kon echt nergens van genieten..Ik kan nu alweer lachen en gek doen en lol trappen..Nu weet ik eindelijk wat liefdesverdriet is en ik altijdt lachen van hoe kan je nu liefdesverdriet hebben? en nu heb ik zelf die gevoel..echt vreselijk!ik probeer te genieten van uitgaan vrijgezel zijn, maar eigenlijk draag ik een masker..ik denk nog vaak aan haar, want zij was een meid die echt een jongen behandelt zoals dat hoort..misschien was zij gewoon wel veels te lief en liep ik echt over haar heen...Ze heeft ook tegen mij gezegd dat ik haar STERKER hebt gemaakt..Ik denk ook dat ik er nog nu nog steeds meezit, omdat ik mezelf niet kan VERGEVEN..hoe heb ik dit ooit zo ver laten komen...Ze was echt een goeie meid..en nu ben ik het kwijt..Ik heb het gevoel alsof ik in het verleden leef....kga verder met mijn leven, maar toch denk ik aan die tijdt met haar ..ik doe nu dingen wat leuk is en dat ik bezig blijf...salsa ..fitnessen en meer..gewoon om door te gaan.ik weet van mezelf dat het nooit weer goed komt..en dat ik haar teveel hebt gekwetst...op den duur was haar emmer vol..en was het genoeg geweest, maar hoelang zou het duren voordat ik mezelf hebt vergeven? Ik zie haar nog wel want we wonen in dezelfde wijk en zelfde stad..en zoals vandaag zag ik haar weer...en nu moest ik weer denken aan haar..ze wil graag vrienden met me blijven, maar ik heb gezegd ik wil het wel, maar het is nog te moeilijk voor mij..., want die fase heb ik ook al gehad eerst waren we vrienden, maar daar ging ik ook door kapot..dus beter gewoon afstand, maar daar word ik ook gek van, want ze zegt niks meer tegen mij...en ik hopen dat ze me mist, maar jah na 3 week bel ik weer.., maar ik moet gewoon afstand van haar nemen..en VERGETEN,..kweet wel dat ze graag wilt hebben dat ik erover heen kom..ik wil haar echt LOSLATEN en VERGETEN, maar kheb gewoon een te grote ZWAK voor haar..als ik haar zie...ik kan maar geen SHIJT tegen haar opbrengen..Ik weet dat er geen liefde is meer van haar kant wel geven om denk ik en ik weet dat ze mij niet wilt knuffelen of handje wilt vasthouden en die ongein en ik heb het wel..dan zou ik toch ook moeten hebben van..jaaa..daaag...en denken van tijdsverspilling? iedereen zegt ook waar is je ZELFRESPECT ik heb me zo erg verlaagd...echt bellen bloemen, maar ze is al duidelijk geweest..anders was ze nu hier...ik hoop dat ik er snel overheen kom en dat ik haar nooit weer bel...Ik moet alleen dit oplossen,maar ik kan mijn gevoel helaas niet dwingen..ik wacht nu nog steeds op de dag dat als ik haar zie..dat het me helemaal niks meer doet...dat zij gewoon die meisje word die je gewoon in de stad tegenkomt en zegt: 'HOI'en ik voel me niet kut...AMEN