Lieve mee-lezers en vooral mee-voelers!
Jullie teksten en gedachten hebben me al heel veel getroost. Hier stort ik ook mijn liefdesverdriet even uit: in augustus heb ik het, na 3 jaar woelig samenzijn, uitgemaakt met mijn vriend. Hij was, zo hoopte ik, het nieuwe geluk na mijn eerdere scheiding. Een maatje om mee te tennissen, te kamperen, terrasjes te doen, rommelmarkten af te schuimen. We verveelden ons nooit. We woonden niet samen, maar als hij kwam eten vonden ook mijn zonen (8 en 12) hem fijn gezelschap.
Maar wat bleek? De leuke vent vond mij steeds minder leuk. Oh, hij sprak het tegen hoor, gaf complimenten over mijn kapsel of mijn jeansbroek. Maar de wezenlijke dingen, zoals de manier waarop ik mijn scheiding stuur (waardig) of mijn stijl van opvoeden (met liefde en aandacht) bleken bronnen van ergernis en ruzie. Ik kwijnde helemaal weg, lag me 's nachts af te vragen of dit het nieuwe geluk was waarop ik zo gehoopt had...nee dus! In augustus, na weer 3 dagen van ruzie, fietste ik weg en dacht: EXIT!
We hielden contact; ik bleef vurig hopen dat er iets van onze vriendschap kon overblijven. Ik heb hem bewust niet aan het lijntje gehouden, zei hem dat hij niet op me moest wachten, en ik gunde hem oprecht zijn geluk met iemand anders. De hele maand december verdween hij plots uit mijn leven. Ik vermoedde dat hij iemand had ontmoet, en dat bleek ook zo te zijn. Want toen het weer uit was met het nieuwe liefje had hij plots weer tijd... voor mij. Helaas zijn we ook collega's waardoor ik hem bijna dagelijks tegen het lijf loop. Hij blijft zeggen (tegen wie het wil horen) dat het weer goed komt, dat ik nog wel zal inzien wat ik heb opgegeven en bla bla bla.
En nu? Ik heb nog altijd last van een gebroken hart! Ik ben eigenlijk een optimist, maar ik loop er toch wel bleekjes en zonder eetlust bij. Ik probeer mijn leven zonder hem terug samen te rapen, probeer wat te investeren in oude vriendschappen en nieuwe hobbies. Maar het doet zo zeer, en ik vind die knop niet waarmee ik hem definitief uit mijn leven kan krijgen. Weet iemand die toevallig staan? En zo ja: mag ik horen/lezen hoe ik die knop kan indrukken? Dankjewel...
Liefs van een zwak schijnend winterlicht.
mee-voelen
Hey winterlicht,
Ik wil graag met je mee-voelen. Het lukt me echter niet goed om connectie te vinden met wat je schrijft. Onze situaties zijn te verschillend. We staan elk aan de andere kant. Toch lees ik graag hoe je je voelt. Het is verruimend om te lezen wat er in je omgaat.
Ik ben gewoon nog niet klaar om de dingen van die kant te zien. Ik wilde nog altijd verder werken om onze relatie terug op de rails te krijgen. Mijn ex gaf het op. Ik kreeg geen kans meer. Zo zie ik het nu nog steeds. Ik weet dat dat niet eerlijk is. Dat zij het zo lang heeft volgehouden als ze aankon. Ze misschien zelfs harder heeft geprobeerd om het terug in orde te krijgen dan ik. Maar het voelt nog niet zo. Dat maakt het moeilijk voor me om connectie te maken met jouw verhaal.
Merci
Connectie of niet, ik ben toch heel blij met je reactie . Ik vind je heel genuanceerd, over je eigen situatie en ook in je reacties op andere posts of teksten. Fijn om te lezen. Bedankt.
Winterlicht
@ Winterlicht
De knop om hem definitief uit je leven te krijgen, is in jou geval niet zomaar gevonden. Als je hem vrijwel dagelijks op je werk tegenkomt, zit je aan hem en dat gevoel vast.
Opties zouden kunnen zijn: Telefoonnummer wissen, afspraken maken met hem voor op het werk, geen contact! Ik weet niet of jullie elkaar moeten zien in jullie werk, of dat het wel te vermijden valt. Afstand is de enige mogelijkheid tot die knop.
Drastische keuze: Andere baan zoeken.
Creeër zoveel mogelijk afstand van hem, wees creatief, dan komt die knop vanzelf in beeld. Doe je dat niet, hou je jezelf onnodig lang in het proces van ldvd.
Sterkte! Binas
Inderdaad.
Binas,
Hoera! Je hebt me op een concreet spoor gezet: ik ga woensdag concreet met hem bespreken hoe we met elkaar kunnen/moeten omgaan op het werk. Als we geen modus vivendi vinden dan overweeg ik inderdaad ander werk te zoeken. Leuke aanmoediging tot creativiteit ook. Wie weet wat het oplevert .
Bedankt hè!
Winterlicht
:)
Fijn hoor!! Graag gedaan. Hopelijk komen jullie er uit samen.
Binas
@winterlicht
Ik las overlaatst in een boekje over 'loslaten' (want dat is één van mijn grootste zwakheden, kan ik niet goed) dat de appel pas van de boom valt als hij rijp is... Geldt ook voor jou. Is moeilijk, weten we allemaal, maar we komen hierdoor! Liefs en hang in there!
Mooi!
Hallo Rozenblaadje,
Mooi citaat en zo juist! Ik hou me wat vast aan dat beeld van het appeltje. Op een dag hoor je "plof" op dit forum en dan is mijn appel gevallen. En opgelucht ga ik me dan voelen...
Knuffel.
Winterlicht