Ik ging bijna 6 maanden met m'n vriend. Het lijkt misschien kort maar ik ben nog al moeilijk. Ik ga pas echt voor iemand als ik helemaal dol verliefd ben. Ik heb dus ook bijna nooit een vriend. Het ging zo goed tussen ons. Hij ging op vakantie voor 3 weken naar zijn familie. Ik wilde wel mee, omdat ik hem beter wilde leren kennen en zo een volgende stap in onze relatie te zetten. Ik dus een ticket geboekt.

Ik vond het heerlijk om elke dag naast hem te slapen en bij hem te zijn. We hadden zoveel lol!Zijn familie nam me meteen op, en waren heel lief voor me.Natuurlijk hadden we meningsverschillen over dingen. Ik had wat meer aandacht nodig maar snapte ook wel dat hij zijn familie niet zo vaak ziet en hun dus meer aandacht gaf. Maarja ik werd er gewoon onzeker van. Aan het einde van de 2e week voelde ik dat er iets niet goed was. Wat een klote gevoel.

Er ontstond een gesprek en toen ik vroeg:" bedoel je dat je er nu mee wilt stoppen?" kwam het woord waar ik zo voor vreesde. JA! Mijn wereld storte in, en ik moest 7 uur later alleen terug vliegen naar Nederland! ik heb de heele dag alleen maar gehuild en gevraagd waarom? Hij zegt dat onze karakters te veel botsen, maar ik denk dat het komt omdat we nog nooit 2 weken dag en nacht bijelkaar waren geweest. En ik was afhankelijk van hem daar, dan is het toch logisch dat je botsingen krijgt. Voor mijn vertrek hield hij mij de heele tijd vast, ik huilde alleen maar. Hij gaf me zoenen op mijn hoofd. Dit deed hij normaal nooit! Toen ik door de douane ging moest hij ineens ook heeel erg huilen, zo had ik hem niet vaak gezien. Hij kneep me bijna fijn. Hij bleef me aankijken tot ik weg was! Wat moet ik hier van denken?De 12 uur in het vliegtuig was een levende hell! ik zat in mijn eentje, zag alleen maar zijn gezicht voor me en ik wilde eigenlijk heel hard schreeuwen NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
Maar je zit vast met mensen naast je die denken dat je zo erg huilt omdat je vliegangst hebt. Je wilt praten en vragen stellen aan hem, maar het kan niet!Je wilt niet weg maar het moet!

Het is nu 5 dagen verder, hij zit nog steeds daar en weet niet wanneer hij terug komt. Zijn vliegtuigmaatschappij is falliet en hij moet wachten op een vlucht. Het is net alsof het niet echt gebeurd is omdat het allemaal daar was! Ik voel me zo leeg, zo alleen, kan me niet voorstellen hoe ik moet leven zonder hem. Het is alsof er iemand dood is, je wilt t niet maar je hebt geen keuze. Het is niet dat ik hem echt nodig heb, maar het maakt het leven leuk! Het geeft me zin in de stomste dingen, het voelde zo goed! Alleen het feit al dat hij mijn vriend was maakte me gelukkig. Je voelt je nooit eenzaam, maar nu voel ik me eenzamer dan ooit. Ook al heb ik mijn familie en vrienden, ik voel me zo alleen. Het is als een nachtmerrie en ik wil nu wel eens wakker worden!
Ik kan het gewoon niet afsluiten voor mezelf.

Weet iemand hoe?