Hee Senzy,

Dit is heel herkenbaar! Ik heb het mijn ex ook wel eens gevraagd waarom hij nou toch zo'n heerlijk mens was..was hij nou maar een keer echt gemeen, oneerlijk, sloeg hij me maar..dan zou ik boos worden en kon ik snel bij hem weggaan..

Maar nee, dat was hij nooit. (gelukkig maar). Maar ik heb hetzelfde als jij: boos worden op hem? Nee, dat onze relatie niet lukte, maakt hem nog geen slecht mens! En nu opeens heel boos op hem worden om mijn eigen verdriet te verwerken? Nee..dat zou voor mij dan ook betekenen dat ik 4,5 jaar een relatie met een eikel gehad zou hebben...en dat was hij echt niet!

(Gisteren las ik trouwens vakliteratuur de Libelle..en daar stond een stukje in over rouw. , wat ldvd ook is. Dat de wetenschap steeds meer afstand neemt van de fasen van rouw (ontkenning, woede, verdriet, acceptatie etc). Dat steeds duidelijker wordt dat iedereen anders rouwt. Eigenlijk kun je rouw beter beschrijven als een vulkaan: bijna nooit wordt het een dode vulkaan. Het verdriet kan zomaar opborrelen...Dus die mensen die maar roepen dat je eerst boos moet worden omdat je anders niet verder komt zijn wat achterhaald bezig.)

Wat ik wél nodig heb, is telkens voor mezelf herhalen dat de relatie op deze manier echt niet verder kon, hoeveel we ook van elkaar hielden/houden. Dat ik mezelf aan het verliezen was.....Wat ik vroeger deed, was altijd het mooie naar voren halen..hoe mooi onze liefde/droom was, en dat hij niet helemaal voor ons kon gaan...dat praatte ik goed door te zeggen: hij heeft tijd nodig, hij trekt wel bij. En zo bleef ik in een droom leven, liet de situatie voortbestaan zonder dat er iets veranderde..En dat is wat ik nu niet meer doe..ik blijf niet hangen in een droom...(al is het wakker worden wel heftig..)

Boosheid kan helpen voor sommigen. Liefde en haat centrum in de hersenen liggen dicht bij elkaar. Valt de liefde weg, dan komt haat in de plaats. En wanneer je iemand haat of boos bent kan je het ook gemakkelijker loslaten. Dus je familielid heeft ergens wel gelijk.

Mijn ex, die trouwens mij gedumpt heeft, heeft me vreemd genoeg nadien gehaat (terwijl ik niets verkeerd deed). Onderdeel van haar verwerkingsproces om mij los te laten waarschijnlijk.

Als ik je blog lees, getuig je van grote empathie en logisch denkvermogen. Maar helpt dit om het voor eens en altijd achter je te laten en eindelijk eens gelukkig te zijn? Je lijkt alles over te analyseren, terwijl dit niets aan de situatie zal veranderen!

Pas op. Ik begrijp je. Ik ben ook van nature een heel empatisch persoon en analyseer de zaken tot de bodem. Maar nu ik vergevorderd ben in mijn verwerking, vraag ik me toch af waarom ik niet eens irrationeel kan/kon zijn. Dus boos zijn! Ze heeft me laten vallen omdat ik blijkbaar voor haar het niet waard ben!

Het komt er op neer dat je eens moet stoppen om in zijn plaats te denken, de schuld eveneens op jou te steken en zitten te analyseren wat er verkeerd was. Je bent niet meer in een relatie. De omstandigheden zijn veranderd, dus verander ook je denkpatroon. Wat telt is hoe dat JIJ je nu voelt en hoe je het beter kan doen in de toekomst met een nieuwe partner!

Wees eens lekker boos. Wat een lafaard, je laten vallen omdat hij bang was. Hij heeft iets waardevols verloren. Dat hij zijn plan dan trekt