Op 27 mei heeft m'n ex me gedumpt via mail...

Ik heb hem leren kennen via vrienden, hij was volgens hen zo leuk, eerlijk, gevoelig, betrouwbaar, oprecht,...

Toen ik hem leerde kennen was ik happy single nadat ik gedumpt werd en vervolgens 9 maanden lang niet meer bestond.
Dat ik eerst vroeg om gewoon maar vrienden te zijn heeft hij me steeds blijven "verwijten".
Maar ik heb onze relatie oprecht een kans gegeven, maanden later was ik klaar voor een nieuwe relatie en zeker met een leuke man als deze (dacht ik).

Maar vanaf toen is de twijfel toegeslagen bij hem, hoe meer hij twijfelde hoe meer ik van mezelf gaf.

Ik weet hoe ik ben, ik ben graag samen en heb door mijn verleden verlatingsangst.
Toen ik 14 was reed mijn vader van de oprit met gierende banden om vervolgens nooit meer terug te komen (Hij was mijn alles, en ik was papa's kindje) hij pleegde zelfmoord.
Dat heb ik ook uitgelegd en de situatie waarin mijn ex me had gebracht toen ie voor 9 maanden verdween heeft me zeker geen goed gedaan.
Niet om hem tot iets te verplichten, maar eerder uit de hoop dat hij er wel respect voor had en begrip.
Ook omdat ik weet hoe je door verliefdheid in elkaar verstrengeld geraakt en je jezelf kwijt dreigt te raken.
Mijn ex heeft veel vrienden (de meeste van 19-20) hijzelf is 28 en ik weet dat hij veel tijd voor zichzelf nodig heeft enz.

Iig heb ik hem altijd gevraagd NOOIT iets op te geven voor me en toch zeker niet de dingen die hij graag doet en nodig acht om zichzelf te zijn (nu jullie weten wel wat ik bedoel) Omdat ik weet wat dat met zich mee kan brengen.

Helaas is het toch gebeurd. Na een ruzie zouden altijd wel zien, ik wou niet zien, ik wou iets doen, dus ik deed ook moeite omzelf uit die cirkel uit te breken. Helaas had hij de beslissing al veel eerder genomen en kwam met de uitleg het ligt niet aan jou maar aan mij. Nu ik zie hoe jij je best doet en idd anders reageert, weet ik zeker dat ik diegene ben waar het probleem ligt. (Maar tja iets aan doen was blijkbaar te veel gevraagd, hij is gaan lopen en laat mij zo hard in de steek dat ik het niet kan geloven) Alles wat hij was, beweerde te zijn er blijft niks van over
Hij zou er zijn voor mij als vriend, me niet in de steek laten ookal lukte de relatie niet... Ik vraag me alleen af waar hij nu is?

Dat de relatie gestopt is tot daaraan toe, maar waarom geen respect voor mij? Waarom is mij negeren zo makkelijk?
Ik wil niet weer diegene zijn die NIETS onderneemt, ik wil niet weer in die hoek gezet worden waar je in gedwongen wordt omdat HIJ dat beslist! NIET NOG EEN KEER

Toen ik heb vorige vrijdag zag ben ik er naartoe gestapt, heb gezegd dat ik vind dat hij me heel respectloos behandeld en dat hij zijn verantwoordelijkheid eens moet opnemen.

Daarna zouden we vandaag om 19u30 een gesprek hebben....
Maar ik voel het gewoon, hij laat mij daar alleen staan, daar ben ik 100% zeker van!

Ik hoop zo dat ik ongelijk heb, en dat hij toch 1 ding nakomt van alle dingen die hij me ooit zo mooi liet geloven.
Anders wil ik niet meer verder, heb ik alle vertrouwen in de man verloren ...