Hi all. Ik zit hier nu een paar dagen op omdat ik me zo langzaam aan steeds beter voel na ongelooflijk veel te hebben meegemaakt. En wellicht kan ik iemand uit de put praten. Ik zal wat over mezelf vertellen, aangezien ik hier en daar al wat aan ldvd'ers heb geschreven, en wellicht dat iemand weleens wil weten vanwaar al die zogenaamde adviezen. Daar gaat ie dan.
Na 25 jaar en 1 jaar lat relatie, heb ik vorig jaar zomer definitief gebroken met de vader van mijn 2 kinderen. Er was heel veel mis in onze relatie, oa een partner die voortdurend de grenzen bleef opzoeken waarbij ik compleet murv gemaakt ben. Ik merkte dat het geruzie tussen ons verslavend ging werken, en koos ervoor om mijn kinderen op lange termijn een rustiger bestaan te geven en gaf alles op, zaak dus werk, woning, vertrouwde buurt, om rust te zoeken en mij te bezinnen. Uiteindelijk kwam hij iemand anders tegen, en ik was nergens meer. Het is nauwelijks te beschrijven hoe diep ik gegaan ben in de wetenschap dat ik een compleet nieuw bestaan moet opbouwen. Het werd allemaal nog moeilijker nu de vader van mijn kinderen met veel wrok lijkt het wel, de hele situatie denkt te regelen. Inmiddels eist hij zelfs minstens voor de helft de kinderen op omdat ze bij hem in hun vertrouwde omgeving zijn. De rechterlijke uitspraak volgt deze week...

Het is erg wennen aan een situatie waarin de man waar je intens en nog altijd wel om geeft ondanks de grenzen die hij voortdurend opzocht, blijkt je niets te gunnen. Zelfs niet nu hij tot over zijn oren verliefd lijkt en alles heeft, ook gezondheid, uiterlijk, financien etc..

Na het lezen van heel veel spirituele boeken en een begin met meditatie, kan ik jullie melden dat ik me langzaamaan sterk voel. Ondanks dat rechters tegenwoordig min of meer eisen dat gescheiden ouders een goed contact onderhouden in het belang vd kinderen, heb ik dit geweigerd. Mijn kinderen hebben namelijk een sterke moeder nodig. En tegenwoordig is het dan zo dat rechters en advocaten vinden dat het van kracht getuigt als je laat zien dat je door een deur kunt met je ex. Dit is helemaal zoals de vader van mijn kinderen het ook graag zou zien. En zo vindt hij het, en wellicht de rechter ook, dat zal deze week blijken, van zwakte getuigen als de moeder ervoor kiest om 'voor zichzelf te kiezen' in het belang van haar kinderen. Dokters, therapeuten en boeken over 'voor jezelf opkomen' zeggen juist het tegenovergestelde. Geen contact meer, hij is uitsluitend met zichzelf bezig, gooi alles weg en kijk om je heen. En ik kies dus voor het laatste, wat de uitspraak van de rechter ook mag worden.

Het intense verdriet dat je hebt als je van 0 moet beginnen, overal aan moet kloppen, terwijl hij met kids en nieuwe vriendin en haar kids in Disneyland Parijs vertoeft, is niet te beschrijven. Hoe kan het dat hij zich in deze situatie 'goed voelt' en verder gaat met zijn leven?

Inmiddels ben ik erachter dat niets is wat het lijkt. Hij voelt zich helemaal niet goed. Hij heeft een vriendin, thats it. Je goed voelen en gelukkig zijn houdt in dat je alleen het leven aankunt. En zodra je dat kunt, ben je los, jezelf en in staat om een nieuwe relatie aan te gaan. Omdat je op jezelf kunt bouwen en vol vertrouwen het leven in kunt. In die heerlijke toestand waarin ik meer en meer verkeer, ben je waardevol voor anderen, kunnen anderen op je rekenen en laat je je niet meer van de wijs brengen door fratsen van anderen.

Wat er ook met jou of mij is gebeurd, geen enkele negatieve ervaring op liefdesgebied is het gevolg van een verkeerd besluit van jou of de schuld van een ander. Jouw ldvd komt op je pad omdat dat is wat jij nodig hebt op dit moment. Hoe raar dat ook klinken mag. En een ieder die hier geen 'gebruik' van maakt en zonder eerst te hebben ervaren hoe het is om echt helemaal op jezelf teruggeworpen te zijn, is niet in staat om dat wat jij wel kunt, aan te kunnen. Daartoe 'vluchten ze' in anderen, geen bekenden of familie, maar in 'de liefde'. Laat je niks wijsmaken. Nogmaals, niets is wat het lijkt. Je denkt dat je ex zich beter voelt dan jij. Dat is niet zo. Ik ga er dan wel vanuit dat de ander echt heel veel om je gegeven heeft he. Dat gevoel heb ik bij mijn ex man wel. Mocht je dat gevoel niet hebben, dan vrees ik dat je ex partner een heel ander probleem heeft...

In ieder geval gaan wij hier de confrontatie met onszelf aan, iets wat je ex niet aankan. En ik weet heel zeker dat alle pijn en verdriet die nu verdoezeld wordt door nieuwe liefdes, dubbel en dwars zal terugkomen. Maar tegen die tijd zijn jij en ik al lang bovenjan. Helemaal onszelf, zelfverzekerd, genietend van het leven. Ik gun niemand, ook mijn ex man niet, de pijn waar ik doorheen ging. Maar ik ben blij met de gedachte dat IK dat in ieder geval achter de rug heb. Aan een ieder die nog (lang) niet zover is: doe iets met dat wat je overkomen is, het is vreselijk heftig, ik weet het, maar je komt erdoor heen. En je komt er sterker uit mits je deze shit alleen durft te dragen. Werkelijk. Groetjes van een sterke moeder.