ik begrijp er nu helemaal niks meer van.... ik heb hem gebeld om te zeggen dat dat afwachten niks voor mij is,ik ben voor mn gevoel echt door een hel gegaan vorige week,ik werd echt gek van die onzekerheid! Hij zei dat hij het wel snapte,hij had net zo,n kloteweek gehad als ik,niet gegeten,geslapen en veel gevoelens op papier gezet voor zichzelf. Hij kwam er niet echt uit voor zichzelf met wat hij nou eigenlijk echt wilde. Ik had nog wat spulletjes van hem liggen die ik m graag terug wilde geven dus kwam hij naar mij toe.Ik schrok echt toen ik de deur opendeed hij zag er net zo rot uit als ik.. we gingen op de bank zitten en ik kon er niet meer tegen en toen kwamen mn tranen...en ook die van hem...Hij zei dat hij een ongelofelijke nare week had gehad,hij kon haast niet eten,slapen of zn werk een beetje normaal doen.Hij zat zo met zn gevoelens in de knoop zei hij.het werd een heel verhaal tussen ons tweeen vol verdriet en pijn.hij zei nog dat hij me graag zou willen toewensen dat ik een leuk iemand zou tegenkomen,maar dat hij dat niet kon zeggen omdat hij het eigenlijk niet meende.hij kon zich sowieso niet voorstellen met iemand anders in bed te liggen als met mij. Ik kan niet begrijpen dat als het hem zo,n pijn doet,hij er toch niet voor kiest bij me te blijven......uitendelijk hebben we heel emotioneel afscheid genomen. Ik ben er echt zo ziek van,ik kan niet stoppen met denken aan hem en het waarom...heel mn dagen zijn gevuld met een ellendig verdrietig gevoel,ik weet gewoon niet hoe ik hiermee moet omgaan...