Het lijkt alsof ik deze woorden heb geschreven, trinny. Ongelooflijk, ook ik zat vroeger in een cocon van veiligheid en geborgenheid, die later een luchtbel bleek te zijn. Ik voelde me zo beschermd door m'n grote teddybeer en we waren gek op elkaar. We mijmerden dat we samen oud zouden worden en knikkend op een bankje nog dezelfde grapjes tegen elkaar zouden maken.
We hebben prachtige tijden gehad en heerlijke momenten gehad, maar het was toch niet meant to be, of toch niet in dit leven of deze realiteit. Het lijkt soms of ik helemaal gek word hoe diep ik er over nadenk.Ik mis m'n ex heel erg nu even, wil hem dan bellen en gewoon als vroeger zeggen dat ik zo van hem hou. Hem kapot knuffelen als hij thuiskomt en duizenden zoentjes op z'n gezicht geven. Lekker voor hem koken, vrijen met hem zoals je dat enkel doet met iemand die in je hartje verankerd zit. Samen boodschappen doen, samen in de auto ergens naartoe rijden ipv alleen. De hele dag mailtjes en smsjes sturen om de stomste anekdotes mee te delen. Maar hij wil dit niet meer en dat doet zo'n pijn. Ik vraag me echt af....hoe lang nog. Soms heb ik meer heldere momenten maar nu herval ik weer helemaal in het gevoel van 5 maanden geleden. Ik ben al beter geweest een maand terug, maar dat was omdat hij er toen echt wel als vriend voor me was. Nu heeft hij een andere vrouw en dan kan vriendschap blijkbaar niet meer. Hopelijk ziet hij ooit in dat ik de slechtste nog niet was.