Het maakt niet uit welke relatie dat je hebt van nature, getrouwd of niet getrouwd en welke geaardheid of voorkeur is van je partner.
Vroeg of laat krijgt men te maken met ldvd doordat 1 van de partners er de brui aan geeft en dat is altijd het gevolg van een oorzaak die wel/niet gezien wordt.

Vaak komt dan de vraag naar boven "hoe kan dat nu" waarom heb ik daar niets van gemerkt..?
Voor vrouwen en mannen kunnen dat verschillende reden zijn om een relatie te verbreken,
heeft de partner schuld of ben je zelf schuldig hieraan?

"Waarom lopen relatie's dan op de klippen?"

Ontrouw
Verslaving
Waardering
Respect
Seksualiteit
Vernedering
Vertrouwen
Communicatie
Ruzie
Jaloezie
Financiën
Werkeloosheid
Kritisch zijn enz, enz.

Het is dan voor jezelf, dat je eerst moet gaan beseffen waarom, en waardoor is het mis gelopen..speel ik zelf een rol hierin,
in een relatie zijn beiden schuldig hieraan.
De fout zelf erkennen, is een stap in de goede richting, heb je wel genoeg respect getoont ? of waardering ?

De oorzaak waardoor mijn vrouw is vreemd gegaan ben ik zelf schuld geweest, ik was namelijk een probleem drinker (zo het is eruit) "JA ik zeg was" want geloof me of niet, ik heb nu 61 dagen geen druppel bier gedronken.
Dit heb ik helemaal alleen gedaan zonder hulp van wie dan ook, zelfs geen professionele hulp.

Toen ik erachter ben gekomen werd me verweten, dat zei op de 2e plaats kwam, en geen aandacht aan haar gaf.
Ze vertelde ook, voelde me altijd eenzaam (nu nog verklaard in een brief) en wat ik bij jou miste (praten, waardering, gegenheid) daar was ik naar op zoek.
Hier zijn wij zelf beide schuld aan, er werd niet gesproken over het probleem, ze blijft de fout bij mij leggen.

Oke ik heb mijn fout erkend en aangepakt...niet voor haar.. voor mijn eigen en zal ik die fout ook niet meer kunnen maken.
Vooral in die crisis periode had ik echt zin, om me te bezatten iedere dag, gelukkig heeft mijn wilskracht en doorzettings vermogen me ervan tegen gehouden, want dan had ik waarschijnlijk grote fouten gaan maken.

Ik had met twee dingen te maken, mijn verdriet en de onthouding van bier.
Hoe ben ik er door geraakt, alles wat in mijn hoofd spookte te gaan opschrijven, het verlangen naar bier werd meer en meer veroorzaakt, na het gevoel ik ook weer dacht aan het liefdes verdriet.

Ik schreef over mijn verdriet, hoe het was ontstaan en had ik "METEEN" afleiding en dacht niet (meer) aan bier..
In feite had ik twee vliegen in 1 klap, je verdriet weg schrijven en geen gedachten over het bier.
Ik zei tegen mezelf en hardop telkens weer, ik drink niet, ik drink niet, ik win, ik win, en zal het bier verslaan.

Na twee weken heb ik hetzelfde gaan doen met het ldvd, knop omgedraaid en me gaan herpakken, geen zelf medelijden, lachen, bezig zijn, niet denken maar doen, niet wanhopig zijn, trots hebben, niet meer aan vreemdgaan denken, niet te veel denken aan haar, negatieve gedachten ging ik om zetten naar positieve gedachten.

Piekeren dat deed ik ook, wat staat me te wachten straks...! Het hield me uit mijn slaap...
Waarom piekeren? hierdoor ging ik nog meer aan problemen denken...
ik piekerde over dingen die er in werkelijkheid nog waren, laat maar komen...dat zie ik dan wel weer..

Voor 1 ding ben ik mezelf dankbaar...

20-8-12

Mijn schuldgevoel is enorm groot dat is wat ik bedoel, een duiveltje in mij zei gewoon doen.
Niemand wat het begrijpt, het was een grote stomme fout, zoiets doe je niet als je zoveel van iemand houd.

Ik weet niet waarom ik het heb gedaan, eigenlijk heb ik er ook nooit bij stil gestaan.
Pas toen ik besefte hoeveel verdriet je had, viel ik in een zwart gat, mijn ogen gingen open en tranen schaamte zijn beginnen lopen.

Die bewuste dag, heb ik de knop omgedraaid, en naar het bier vaarwel gezwaaid, de eerste dagen
waren een bron van ergernis ooh wat een gemis, nu vind ik het niet erg dat het er niet meer is.

Op eigen wilskracht drink ik geen bier dat had ik niet verwacht, soms voelde ik me zo leeg dat de gedachten weer naar boven steeg, OOH wat een gedacht maar ik heb er niet naar gesmacht, bier was wat ik zag, zonder te beseffen waar het nou aan lag.

Het was een grote domme fout, ik had het nooit moeten doen, ik kan het niet meer terug draaien naar de tijd van toen, om te STOPPEN moest ik het gewoon DOEN.
Niemand had het van mij verwacht, het innige in mij die zei je gaat nu van START.

Hoe heeft het bier mij intens kunnen laten genieten, om tranen te laten vergieten.
Bier kan mij niet meer de toekomst beloven en je geliefde in sprookjes laten geloven,
bier kan mij niet de zon geven, maar wel een donkere wolk vol regen.

Het bier heeft mijn WERELD op de KOP gezet, WAAROM heb ik daar niet OPGELET
Hoe kan ik het mezelf VERGETEN, och ik had GEWOON beter moeten WETEN.

Het is mij allemaal ontgaan, ik kon hier niet mee door blijven gaan, ik kan niet slapen zonder BEROUW, maar ik geloof er komt een nieuwe tijd en die is er GAUW.
Ik kan niet trots op mezelf zijn, het enige wat ik nog voel in mijn omgeving is pijn.

Hoe kon ik , en waarom? ik voel me zo ontzettend stom.
Door het bier heb ik de mooiste gevoelens verloren, er was iets in mijn hart een gat gaan boren.
Ik heb gezworen van tevoren, misschien word ik nu wel weer herboren.

Ik ben er nu achter dat ik met mijn gezicht naar het verleden sta te kijken, voor de toekomst moet ik nog veel kansen zien te verrijken.
Nu STA ik momenteel met mijn rug tegen de toekomst geplet, dat heeft mij aan het denken gezet!

Kansen voor de toekomst daar moet ik stil bij blijven staan om het niet voorbij te laten gaan.
Nu ik dit hebt ontdekt, zie ik het niet meer als een zwart gat,

“ik geef het een mooi plekje in mijn hart”

Thei