Vermoeiend hoor. Na een half jaar zie ik mijn ex voor het eerst met zijn nieuwe vriendin, waarvan hij mij heeft gezegd dat hij het geen vriendin noemt en dan ben ik weer geraakt en chagerijnig. Hier heb ik dus echt geen zin in. Ik heb wel het gevoel dat hij mij nog leuker vindt maar het feit dat hij met haar is lijkt het het weer te ontkrachten. Maar ik vertrouw op mijn gevoel die heel duidelijk zegt dat hij mij leuker vind en het bewijs is er ook dat ik hem nog steeds heel erg erg raak. Hij keek mij echt heel lang aan tijdens gesprekken en wilde aan mij zitten en zei dat ik erg lief was.

Zucht, ik wil helemaal niet dat dit me bezig houd. Ik wil verder, dat het me koud laat of weer een nieuwe leuke vriend tegen het lijf lopen. Ik denk dat het ook komt omdat ik de dingen nooit echt met hem heb uitgepraat, hetgeen wel mijn manier is. Het maakt me boos om nog steeds zo belangrijk voor hem te willen zijn. Kan iemand me een tip geven over hoe jullie daar mee om gaan.

Ik wil geen relatie meer met hem, en verstandelijk weet ik wel allemaal hoe het zit. Maar gevoelsmatig niet. Ik vond het heerlijk om bij hem te zijn, maar aan de andere kant pasten we ook weer helemaal niet bij elkaar. Vermoeiend die binding terwijl je niet weet waar dat vandaan komt en terwijl je niet bij elkaar past. Je kan dan echt niets met je gevoel. Hoe cynisch is dan het geveol wat je voor iemand hebt. Ik wil geen relatie, maar wil het wel los laten en er niet meer zo door geraakt worden. Want dat is toch niet echt functioneel.

Groeten Six