Daar is tie weer, de vrijdagavondblues..
Geen vrijgezelle vrienden dus weinig animo om de stad in te gaan, je wilt de bevriende stellen ook niet steeds in het weekend lastigvallen, al vier dvdboxen met tv-series uitgekeken, alle boeken uit en geen geld voor nieuwe of een lidmaatschap voor de bibliotheek..
En dan ga je dus je ex weer missen.. opvullen van leegte.. zo voelt het nog steeds.. een leegte in mijn hart die weer opgevuld moet worden, helaas niet meer met liefde van/voor hem maar met liefde voor mezelf.
En dat valt me heel erg zwaar, van mezelf houden. Want hoe doe je dat, van jezelf houden als je je zo afgedankt voelt?
Ik weet het, dit riekt naar zelfmedelijden maar who cares? Op vrijdagavond voelt de pasgedumpte zich nou eenmaal geregeld kut!
Hmmpfff.. Dan maar een keer vroeg mijn bed opzoeken...
@vrijdagavondblues
Hallo Eefje,
Ik vind dat je die vrienden moet gaan opzoeken, ook al zijn die een koppel... Wat maakt het uit!
Jij bent hun vriendin, en als je ze nodig hebt dan moeten ze er maar staan. Ondertss kan jij nieuwe mensen ontmoeten en vind je misschien een nieuw iets in je leven dat je voldoening kan geven.
Als je alleen thuis blijft dan zit je toch maar te piekeren.
Dus volgende week vrijdag zorg je dat je iets met je vriendinnen kan gaan doen!
Groeten,
Nico
@nico
Je hebt helemaal gelijk, die schop onder mijn kont had ik wel nodig,
volgende week zorg ik dat ik niet allen zit!
dankje voor je steun,
maarre.. jij herkent dat niet?
Eef
Eef
Ik herken het wel, ik heb niet eens zin om te gaam, ook al ben ik uitgenodigd.
Maar nico heeft wel gelijk, zodra dat je die drempel over bent en je tussen je vrienden bent, gaat het wel wat beter.
Maar ja, doe het maar eens, als elk vezeltje in je lichaam keihard NEEEEEEEE, schreeuwt.
Sterkte.xx
@Eefje
Hallo Eefje,
Goede beslissing voor volgende week!
En natuurlijk herken ik dat. Er is/wordt een grote leegte geslagen als je ex wegvalt.
Maar ik probeer altijd iets om handen te hebben. Gelukkig heb ik een paar goede vrienden waar ik veel tijd mee doorbreng.
Helaas kan dat natuurlijk ook niet altijd.
En als je dan ergens naar toe gaat met vrienden, dan herken je die plaatsen en dan durf je wel eens aan je ex te denken(understatement) of kan je de ex altijd tegen komen...
Maar ja... We moeten verder! EN opnieuw genieten van het leven!
Groeten,
Nico
3 stappen om je hart te helen
Hoe gaat het inmiddels eefje? Wel weer lekker dingen ondernomen? Ik weet hoe het voelt om mensen te moeten contacten. Zit je op zondagmiddag thuis… best zin om naar een terrasje te gaan met vrienden… of mensen uit te nodigen in mijn zonnige tuintje…. Wie zal ik eens ‘lastigvallen’ (ja, zo voelt dat) Dit is de zondagmiddagblues, maar die vrijdagavondblues van jou is ook herkenbaar. Heb dan het gevoel dat ik alleen op de wereld ben. In een donkere bui denk ik dat niemand aan mij denkt (wellicht doen ze dat wel, maar weten niet goed hoe met je om te gaan in deze situatie en/of ze denken dat je toch al genoeg te doen hebt…) In een realistische bui weet ik dat ik zelf maar mensen moet benaderen en dat moet ook! (Dus ik heb in ieder geval een vriend gevraagd om koffie te komen drinken, maar die kon niet, dan maar naar ldvd.nl )
Er zijn 3 stappen om je hart te helen, waarvan nummer 1 is: HULP VRAGEN. Het is immers goed om over je gevoel te praten met mensen of gewoon samen te zijn. Het geeft ook troost. DUS volgende keer inderdaad gewoon je vrienden bellen! Stap 2 is rouwen om het verlies en stap 3 is jezelf weer oprapen en een compleet mens te worden. (Zegt John Gray in Mars & Venus beginnen opnieuw, het eerste deel gaat over rouwen en verlies, vind het boek wat dat gedeelte betreft een aanrader, het is waar we allemaal mee worstelen hier)
Ik ga nog even in mijn tuintje zitten.
Ik weet dat je berichtje al een tijdje terug is geschreven, maar ben nu pas weer online en wilde toch graag reageren Misschien heb je er niets meer aan… mischien wel…
Daaag
Liefs
KleineZeemeermin
lieve @kleine zeemeermin
Bedankt voor je lieve hart onder de riem. Het ging een tijdje iets beter maar vandaag juist iets minder, zat met mijn moeder op het terras waar we regelmatig iets dronken en aten. Het deed toch meer zeer dan ik dacht en ze draaiden net allemaal van die liefdesliedjes over een gebroken hart. Thuisgekomen weer eens goed gejankt, ik dacht dat het verdriet weg was maar soms wil je hoofd wat sneller dan je hart.
Je hebt ook helemaal gelijk hoor, ik moet contact met mensen zoeken ben wat down de laatste tijd en dan schuif je dat teveel weg, zoek je meer de eenzaamheid op. Ook het feit dat ik nog geen werk heb gevonden is een bepalende factor, ik denk dat ik me dan veel beter voel.
Ben wel jaloers op je zonnige tuintje! heb ik helaas niet..
Dank!
liefs,
Eef