Ha petal, mooi gedicht. Zet me aan het denken. En ik denk dat het bij mij als volgt werkt. De regels van het gedicht vind ik heel er de intellectuele kant van het verhaal. Het loslaten. Waarderen in plaats van willen vasthouden.

Maar hoe doe je dat? Hoe kwam de dichter daar?

Voor mij heb ik gemerkt dat dat een uitkomst is van VASTHOUDEN. Ik merk dat als ik die ander niet vast mag houden, figuurlijk, ik niet of nauwelijks kan denken: ik laat je vrij. Ga maar....ik hou genoeg van je.
Het houden van is vaak sterker, en wil er ook zijn. En waar velen zeggen dat houden van loslaten is, ik denk eerder dat het vasthouden is. Figuurlijk, niet in de zin van stalken ;0). Maar mij lukt loslaten niet zonder vasthouden, toegeven daaraan.

Vasthouden heeft een nare bijsmaak.Zodra je over liefdesverdriet praat raadden mensen je aan cold turkey iemand "los te laten". Het lijkt van een soort morele superioriteit te getuigen en van "kracht" als je dat kunt. Iemand willen vasthouden, figuurlijk, wordt steevast gezien als niet erg sterk, en ook niet slim. Want ja, loslaten is zoveel beter voor jezelf, en die ander lastig vallen met je pijn is ook not done. Daar alleen al voor zou je iemand moeten "loslaten¨ lijkt het.
Ik vind het een beetje naar hoe de nadruk altijd erop komt te liggen dat loslaten beter is dan vasthouden, zodra je over je pijn met anderen praat.
Loslaten zou beter zijn voor jezelf.
Sterker, en minder belastend voor de omgeving en je ex?

Ik zou willen pleiten voor vasthouden. Je hield van iemand. Is dat iets om los te laten?
Ja, uiteraard, op een dag zal het tot je door moeten dringen dat de ander weg is, en de hoop op een ander scenario uit je leven schrappen is uiteindelijk het enige dat je verder kan brengen. Maar er zijn zat dingen die je juist vast moet houden.
En daarvan is 1: je eigen gevoelens van liefde.
Je wanhoop. Je verdriet.
Je wens om weer bij die ander te zijn.

Het openlijk toegeven dat je vast wilt houden, dat je nietwilt dat die ander weg gaat en ook nog van die ander houdt, en bij m wil zijn, vergt in mijn ogen vaak een ander en sterker soort moed, dan "loslaten".

Wat Brel in zijn beroemde nummer doet.

Jacques Brel - Ne Me Quitte Pas

Ne me quitte pas
Il faut oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit deja
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
A savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi
Le coeur du bonheur
Ne me quitte pas (4 fois)

Moi je t'offrirai
Des perles de pluie
Venues de pays
Où il ne pleut pas
Je creuserai la terre
Jusqu'apres ma mort
Pour couvrir ton corps
D'or et de lumière
Je ferai un domaine
Où l'amour sera roi
Où l'amour sera loi
Où tu seras reine
Ne me quitte pas (4 fois)

Ne me quitte pas
Je t'inventerai
Des mots insensés
Que tu comprendras
Je te parlerai
De ces amants là
Qui ont vu deux fois
Leurs coeurs s'embraser
Je te racont'rai
L'histoire de ce roi
Mort de n'avoir pas
Pu te rencontrer
Ne me quitte pas (4 fois)

On a vu souvent
Rejaillir le feu
De l'ancien volcan
Qu'on croyait trop vieux
Il est paraît-il
Des terres brûlées
Donnant plus de blé
Qu'un meilleur avril
Et quand vient le soir
Pour qu'un ciel flamboie
Le rouge et le noir
Ne s'épousent-ils pas
Ne me quitte pas (4 fois)

Ne me quitte pas
Je ne vais plus pleurer
Je ne vais plus parler
Je me cacherai là
À te regarder
Danser et sourire
Et à t'écouter
Chanter et puis rire
Laisse-moi devenir
L'ombre de ton ombre
L'ombre de ta main
L'ombre de ton chien
Ne me quitte pas (4 fois)