Hallo,
na een relatie van 3 jaar te hebben gehad met mijn ex vriendin en samen een huis te hebben zegt ze zaterdag ineens uit het niks "het is over ik ga terug naar mijn ouders"
Ik weet niet goed waar ik dit verhaal moet beginnen want er zijn nog zoveel onduidelijk heden maar ik zal een poging doen.
We zijn 3 jaar geleden elkaar op het werk tegen gekomen en het was liefde op het eerste gezicht, en dat hebben we heel rustig opgebouwd want ik was haar eerste echte vriend waar ze alles mee deelde voor de eerste keer.
ik heb heel die periode heel veel geduld met haar gehad en daar was ze me ook heel erg dankbaar voor zei ze.
We hebben toen een hele nare periode gehad want ze had een vrouw gevonden die zelfmoord had gepleegd en daarom had ze het een jaar geleden al een keer uitgemaakt, ik wist gewoon dat het niet goed zat en wist vrijwel zeker dat het aan dat voorval lag en dat vermoede was ook goed ze is toen naar een pshicholoog geweest en kort daarna kwam ze naar me terug omdat ze spijt had en of ik het opnieuw wilde proberen en dat hebben we toen gedaan.
Alles liep die tijd heel lekker naar mijn gevoel en ze begon er toen over dat ze samen wou wonen dus zijn we naar een huis gaan zoeken, 31 december 2009 kregen we de sleutel en konden er vrijwel meteen in want er hoefde niet veel aan te gebeuren, ze was eigenlijk altijd heel de week alleen thuis omdat ik internationaal chauffeur ben maar ze is zelf ook chauffeur geweest en wist dus wat het was heb haar vanaf het begin af aan al aangeboden om binnenland te gaan rijden zodat ik 's avonds thuis was maar dat hoefde niet.
Nou heb ik vanaf donderdag 12 augustus vakantie en we zijn dat eerste weekend meteen een weekendje weg geweest omdat ik mee ging doen aan een 24uurs race, ze had het heel erg naar haar zin want vrienden van ons deden ook mee dus heeft ze genoeg lol kunnen maken.
We hebben dat weekend zelf nog met vrienden afgesproken om volgend jaar met zun 4en op vakantie te gaan, toen we onderweg naar huis waren hadden we een heel klein meningverschil en zei ze huilend dat ze bang was dat ik bij haar weg zou gaan en ik heb haar gezegd dat ze daar niet bang voor hoefde te zijn want nou wist ik wat ik had en wilde geen andere.
Toen we thuis kwamen had ik gezegd dat ik een mooie kast wilde halen voor in de woonkamen om een wat huislijker gevoel te creeren en haar oom en tante hadden die nog wel dus die zijn we nog wezen halen afgelopen week, ze wou ook nog een hogedrukspuit en we hebben ook nog een schot op de zolder gemaakt, vrijdag heeft ze zelfs de voortuin nog staan doen.
Vrijdag avond zijn er nog vrienden van mij hier geweest en hebben we gezellig met zun 4en zitten te kletsen enzo dus alles ging gewoon heel erg lekker die nacht nog lekker samen geslapen en toen ik wakker werd kreeg ik te horen dat het niet meer ging en ze naar haar ouders ging.
Ik wist gewoon niet wat me overkwam ze ging niet eens meer douchen, ze pakte gewoon wat kleren en ze liep weg
ik viel meteen in een zwart gat en heb de laatste dagen al heel veel steun aan vrienden en ouders gehad en daar ben ik ze allemaal heel erg dankbaar voor.
's middags kwam ze terug om nog wat meer kleren te halen toen hebben we nog ff zitten praten, ze zei dat haar gevoel weg is en dat ze haar jeugd had gemist omdat ik haar eerste vriend was, dus ik vroeg aan haar heb je de sex met andere jongens gemist en ze dacht van wel ik heb haar toen gezegd dat ik haar die vrijheid wel had willen geven omdat ik weet hoe snel ze gekwetst word en dan in een hele diepe put valt.
ze zei ook nog dat het vanaf juni / juli al was dat het gevoel weg was maar ze heeft me niks laten merken ze zei zelfs dat ze me voort liever naar het buitenland zag gaan dan terug komen en dat terwijl ze me 11 augustus nog had gestuurd dat ze me miste en van me hield en hoopte dat ik snel terug was dus daar was ik ook kapot van.
gisteren is ze met haar ouders haar spullen komen halen en die vertelde me dat ze ook helemaal niks hadden gemerkt want daar waren we afgelopen week ook nog geweest en toen was ze nog aan het vertellen hoe goed ze het had en hoe blij ze was.
nou was het 15 augustus 2 jaar geleden dat ze die vrouw heeft gevonden dus ik verwacht dat dat haar nog dwars zit maar ze zegt van niet maarja wat moet ik voort geloven.
zou het liefst hebben dat ze nou binnen stapt en zegt dat ze er spijt van heeft maar die valse hoop moet ik me eigen niet geven.
er klopt gewoon niks van wat ze allemaal voor argumenten heeft gegeven en dat vind ik wel jammer, want er zijn nog zeveel meer vage dingen maar die vertel ik wel in mijn volgende berichtje want ik respecteer je al als je dit allemaal hebt gelezen.
samenwonen 31-12-2009
uit elkaar 21-08-2010
@Jazekers
Brekend verhaal...
Het is moeilijk om iemand anders zijn gevoel te peilen. Al helemaal als hij of zij van de een op de andere dag beslist dat het over is. Jullie waren jong en jij was haar eerste vriendje. Iets waar ik in mijn zelfde situatie goed kan indenken in je gevoelens. De grote vraag waar ik altijd zelf een antwoord heb willen hebben is: Ben ik als eerste vriendje niet genoeg om mee door te brengen, het zit toch goed? Op deze vraag heb ik eigenlijk door de pijn nooit een eerlijk antwoord op durven geven. Wanneer haar gevoelens roepen van: Is dit alles? Is er niet meer in het leven? Zij heeft geen vergelijkingsmateriaal en het onbekende buiten jou wordt dan steeds aantrekkelijker om te verkennen.
Mijn beste vriendin zei tijdens mijn relatie: Je ex (vriendin) is niet meer zo verliefd op je, maar ze is bang op je kwijt te raken. Zij is jaloers als je praat of afspreekt met iemand anders, maar wilt zelf ook de aandacht en vrijheid. Deze zin van mijn vriendin zie ik nu steeds meer voor mij voorbij flitsen.
Je hebt het volgende gevraagd:
"Ik vroeg aan haar heb je de sex met andere jongens gemist en ze dacht van wel ik heb haar toen gezegd dat ik haar die vrijheid wel had willen geven ......."
Heel begripvol en lief, maar als jij eerlijk bent, zou het jou uitmaken als zij voor jou de enigste bedpartner zou zijn geweest? Die vraag heb ik mij namelijk ook vaker gesteld, terwijl mijn ex ook de eerste serieuze relatie was. Tevens is sex vaker gebaseerd op jaloesie van de man, vrouwen vinden het erger als jij houdt van een andere meid.
".....nog had gestuurd dat ze me miste en van me hield en hoopte dat ik snel terug was dus daar was ik ook kapot van....."
Kan deze zin worden gekoppeld aan het bang zijn om jou kwijt te raken?
Ik probeer geen verwijten of problematiek op te lossen, maar probeer je alleen een andere kijk te geven op hoe haar belevingswereld geweest zou kunnen zijn en dat je daarbij veel begrip hebt getoond bij haar gevoelens, maar niet hebt gekeken na je eigen gevoelens. Want wat zou het jou uitmaken als zij jou eerste relatie zou zijn geweest als de liefde, vertrouwen en samen zijn zo goed had gevoeld? Vraag jezelf eens af, voelde de situatie als voor de breuk? Op het moment dat jullie bij elkaar kwamen zal die spanning en aantrekkingskracht er zeker zijn geweest, maar had jij het gevoel ook dat zij zich veel moeite deed voor jou?
rare gevoelens
Voordat ik een relatie met haar kreeg had ze echt helemaal geen zelfvertrouwen en was ze al heel erg vaak gekwetst en teleurgesteld, ze heeft toen wel 1 keer een poging gedaan om seks te hebben met een andere jongen (voordat ik haar kende) en dat was haar heel erg tegengevallen waardoor ze de eerste keer in huilen uitbarste en daar heb ik haar heel erg goed overheen geholpen.
Ik zou het van de ene kant niet leuk vinden als ze af en toe met een andere jongen naar bed ging, maar zolang ze het maar veilig deed en 's avonds weer naar huis kwam had ze ook wat andere ervaring op kunnen doen.
En als dat de relatie had kunnen redden waarom niet dan had ze wel gemerkt dat het overal hetzelfde is.
Ikzelf heb haar werkelijkwaar nooit bedrogen dat zou ik niet kunnen.
Ja ze was bang om me kwijt te raken ook mede omdat ik echt heel de week weg was maar daar heeft ze zelf mee ingestemd.
De moeite die ze voor me deed was niet meer zo heel erg groot omdat we dachten dat het toch wel goed zou zijn,
we hebben in de weekenden ook niet veel gedaan ze vond het altijd leuker om samen gezellig op de bank te zitten als ik een keer thuis was.
ik heb haar ook altijd de vrijheid gegeven om andere dingen te gaan doen als ik niet thuis was maar dat wou ze niet.
Voor mij was ze eigenlijk ook de eerste echte relatie en heb daar nog geen moment spijt van gehad, had haar liever op mijn 16de leren kennen en tot mijn dood bij gebleven.
En hoezo voelde de situatie als voor de breuk???