Vrienden zijn

afbeelding van Gast

Ik vind het ronduit gemeen... Als je ex nog vrienden wil zijn. Gemeen. Laag. Egoïstisch.
Vuil. Hij of zij heeft net je hart gebroken maar vermeldt wel graag nog even hoe belangrijk je blijft en dat hij of zij zeker nog vrienden wil blijven...
Gemeen!

Sorry... ik heb een beetje een rollercoaster van emoties. Droevig, pijn, boosheid... Nu dus vooral de boosheid.
Hij wil dat ik hem vergeet zodat we later vrienden kunnen zijn. My ass. Waarom wil je biegot vrienden zijn. Je wilt geen leven samen met mij opbouwen, maar dan wil je wel vrienden zijn... what the fuck? What..the..fuck?

Maak dan godverdomme een beslissing. Of je wilt me in je leven. Of niet. Can't have it both ways. Wat verwachten jullie eigenlijk? Ok, misschien dat sommige mensen dat kunnen... maar als ik merendeel van de blogs lees dan willen de meeste onder ons vrienden zijn "in de hoop dat het weer goedkomt". Een valse vriendschap dus. Maar waarom wil de dumper vrienden blijven? Vinden jullie het zo leuk om te weten dat je een reserve hebt om op terug te vallen? Iemand waarvan je weet dat hij/ zij je graag ziet? Want ik snap het allemaal niet meer....

Ik heb mijn ex -uit woede... en omdat er toch geen hoop meer is- gevraagd om mij mijn vlucht van dit weekend en mijn geschenken terug te betalen. Ik wou het eerst niet... maar toen vroeg ik mij af waarom niet. Wat ben ik hem nog verschuldigd? Wat moet ik hem? Niets. Dus mag hij mij wel terugbetalen. I don't care.

Ik heb gezegd dat ik hem haatte. Om wat hij mij allemaal heeft aangedaan. En het meest omdat hij niet terugkeert. Ik haat hem. Zo hard. Omdat ik hem nog altijd zo fucking graag zie.

En er is geen hoop meer. Geen terugkeer. Hij komt niet meer terug. Duidelijk. Hij wil niet eens babbelen met mij opdat ik hem kan vergeten om dan klote vrienden te worden. My ass. En toen ik liet weten dat we geen vrienden konden zijn, dat ik afscheid wou nemen... kon hij mij zelfs dat niet gunnen.

Hij kan den boom in.

afbeelding van Onzekerheid

Denk je dat hij je als

Denk je dat hij je als reserve aanhoudt?

afbeelding van Kiewie

@Onzeker

Nee. Hij niet. Wil niet zeggen andere wel.
Hij is te zeker van zijn stuk. Alhoewel. Aan de hand van berichtjes is dat ook moeilijk in te schatten.

afbeelding van vlindertje59

meisje meisje toch. Oeps wat

meisje meisje toch. Oeps wat ben je boos! Van de week schreef je nog dat je het helemaal gehad had en er niet meer mee zat etc. en nu dit?? Het is allemaal wel grappig, voor zover het grappig kan zijn dan, maar iklees overal dat een dumper altijd vrienden wil worden/blijven en dat je geen kontakt op moet nemen totdat je er overheen bent. Waarom zouden ze dat zeggen??? Ik denk eerlijk gezegd niet dat het woorden van troost zijn. Ik denk eerlijk gezegd dat zij hun exen nog heel lief, leuk en aardig vinden en misschien zelfs nog van hun houden, maar dat ze geen andere uitweg meer zagen en dan maar gewoon Kappen!!! pfff
Is wel de makkelijkste weg voor hun he pfff. Ja ik ben het er ook niet mee eens hoor, maar ja daar moeten we dus mee dealen.
Hey lieverd, kom op en hou je haaks he.

Liefs
Vlinder

afbeelding van Kiewie

@Vlinder

Mja... heb drie weken vakantie. Mijn examens zijn voorbij, geen stage... drie weken niets doen. Ik heb mijn weekendwerk ook afgezegd omdat ik normaal zaterdag naar Spanje zou trekken... Alles bij elkaar zorgt ervoor dat de dam vandaag eindelijk werd gebroken.

Maar ik snap dit echt niet. Waarom willen ze vrienden zijn? En niet allemaal. Vele negeren de ander ook gewoon, willen geen contact meer. Afgesloten hoofdstuk is afgesloten hoofdstuk. Jij uw leven, zij het hunne, liefst zo min mogelijk contact.
Dat kan ik nog begrijpen - ook al is het ook helemaal niet gemakkelijk.

Maar als je niet meer samen wil zijn, in mijn geval omdat zijn liefde zogezegd helemaal op is, waarom dan nog de moeite nemen? Als het uit schuldgevoel is... dan hoeft het ook niet. Maar waarom dan wel? Ik snap het niet. Als je beslist om iemand niet in je leven te hebben, als je niet meer samen wil zijn met die persoon... waarom dan wel nog vrienden?

Het is ook moeilijk dat je niet in het hoofd van de andere persoon kan zitten... maar serieus.
Als ik kijk naar mijzelf... dan heb ik altijd alle contact afgesloten. Als het voor mij klaar was, dan liet ik dan weten, zorgde ik voor een goede en duidelijke afsluiting. En dat was het dan ook. Geen contact meer. En als hij toch nog iets liet weten, omdat hij het niet kon volhouden, dan reageerde ik ook wel. Maar zonder hoop te geven op vriendschap of wat dan ook...
Daarom dat ik het niet snap... als het voor mij klaar is, dan is het ook klaar.

afbeelding van vlindertje59

omdat er misschien nog ergens

omdat er misschien nog ergens wel gevoel zit maar zij niet meer met ons verder kunnen? Lieverd ik zou het ook graag willen weten. Ik zit hier ook nog maar vanaf einde november. Ik zie hem volgende week en ik zal het eens eerlijk aan hem gaan vragen, misschien kan ik dan een duidelijker antwoord geven.

xxx

afbeelding van Kiewie

@Vlinder

Wel... dat is ook mijn idee.
Maar dat hij dat dan eerlijk zegt. Als er iets is waar ik naar streef ed. is dat eerlijkheid, en dat wéét hij.
Het kan mij niet schelen als hij denkt dat het daarom makkelijker is, hij heeft mij dit al eens gelapt.

Ik wil gewoon eerlijkheid. Duidelijkheid. Meer niet. En dat krijg ik niet, waarschijnlijk voor mijn eigen goed - denkt hij dan. Dus in principe mag ik het hem niet kwalijk nemen.
Maar ik kan gerust ook nadenken voor mijzelf...

afbeelding van Stijntje22

Ik ben ook de zogenaamde

Ik ben ook de zogenaamde Dumper (na eerst zelf behoorlijk door hem in de steek te zijn gelaten...!) en hopelijk eindelijk sterk genoeg ben de Dumper te zijn en vooral te blijven. Zooo moeilijk!! Ik wil dan ook geen vrienden met mn ex blijven...
Zucht...

Stijntje

afbeelding van Kiewie

@Stijntje

Zie... Daar kan ik beter inkomen. Je hebt nu eenmaal de keuze gemaakt om niet meer met die persoon samen te zijn. Om hem/ haar dus de vrijheid en mogelijkheid te geven een nieuw leven op te bouwen... Hoe moeilijk het soms is (ik weet het zelf ook) je moet daar dan ook bij blijven.

Vrienden zijn... Waarom dan? Om je minder schuldig te voelen? Om op terug te vallen? Om jezelf goed te voelen? Uit onzekerheid?
Ik weet het niet, maar het klopt niet. De "brekers" zouden het ons niet mogen vragen. Da's elastisch. Het heeft ons hoop. Doet ons blijven verlangen... Zo gaan we niet vooruit! Want natuurlijk zijn de meesten onder ons geneigd om er op toe te zeggen.

Ik ben blij om te horen dat jij tenminste bij je beslissing blijft. Hoe hard ook.

afbeelding van Flaco14

Volkomen mee eens

Ik ben het volkomen met je eens. Denk wel (ook voor mij geldt dat) dat liefde en haat dicht bij elkaar liggen. Maar voor mij bestaat het totaal niet, vrienden blijven. Wegwezen!! Tenzij en dan bedoel ik ook een hele dikke tenzij, het met zeer veel fatsoen gebeurd. Maar de meeste dumpers (weet even geen ander woord) doen dat niet. Het gaat zelden fatsoenlijk en met respect. Ik praat hier niet alleen uit eigen ervaring, maar ook om mij heen hoor ik niet anders. Het egoisme viert hoogtij in deze tijd.

Ik denk persoonlijk, dat de gene die relatie verbreekt, donders goed weet wat voor schade hij aanricht. Met het blijven vragen om vriendschap zegt die persoon eigenlijk "ik weet dat ik iets verschrikkelijks doe en dat het niet deugd, maar wil je aljeblieft niet boos op mij zijn ". Op die manier hoeft de dumper zich niet schuldig te voelen gaat vrolijk zijn nieuwe leven beginnen (vaak met een ander die er al lang was) en laat de ander met de brokken zitten. Mocht de omgeving zeggen "hoe heb je dat nu kunnen doen", kan deze altijd reageren met "nou, we zijn nog steeds vrienden hoor!" M.a.w. het was vast niet zo erg wat ik gedaan heb, anders waren we nooit vrienden gebleven. Ik zeg OPROTTEN!! Of doen ze het om op veilig te spelen....mocht dat andere leven toch niet bevallen, staat bij de ex mogelijk de deur nog op een kier. Ook weer zo'n daad uit egoisme!

In mijn situatie is bijna het zelfde. Scheiding aanvragen terwijl ik er niet van weet, treiteren, kinderen willen afnemen, nergens uitleg of antwoord op willen geven. En nu we gescheiden zijn en het loopt maar even niet zoals mevrouw graag zou zien (bijvoorbeeld om 18.02 uur bellen terwijl zij verwacht dat je om 18.00 uur moet bellen) communiceer ik niet op de juiste manier. Nu moet ik redelijk zijn en moeten we respectvol met elkaar omgaan. Het is dat mijn kinderen er tussen zitten, want anders zou ik uit een geheel ander vaatje willen tappen. Nu reageer ik er omwille van de kids niet op. Maar ik word er doodziek van. Hoe kunnen dit soort types, als ze 's ochtends opstaan, zichzelf nog recht in de spiegel aankijken! Mijn verstand staat erbij stil.

Ik heb hier weinig blogs gelzen waar ik mij zo in kan vinden als deze. En ja ik weet, ik ben rancuneus. Ik wil mijn genoegdoening. En toch..... mocht ze morgen voor de deur staan en terug willen.....Ik sta niet voor mijzelf in. Ik hou van haar, ja, ook dat. Maar terg me niet. Behandel mij oneerlijk of doe mij pijn en ik wil geen ruk meer met je te maken hebben. Velen zullen zeggen dat ik vol gif zit en daarmee mijzelf heb. Allemaal waar, ik ontken het niet. Ik weet alleen maar dat ik nooit tot zoiets in staat zal zijn. Mocht ik in een relatie zijn en het voelt niet goed, dan zal ik dat met het grootste respect voor de gevoelens van de ander proberen duidelijk te maken. Maar ik verwacht daarna geen vriendschap. Zo naief ben ik niet. Je kunt mijns inziens niet iemand de vernieling in helpen om vervolgens te vragen of je vrienden kunt blijven. Je doet die ander zoveel pijn, geef die dan de ruimte die hij/zij nodig heeft omdat te verwerken. Daar ben jij dan niet meer bij nodig. Zo nu ben ik klaar.

afbeelding van mdb

Vrienden zijn, taboe? Dat

Vrienden zijn, taboe? Dat snap ik nu niet goed. Ik zit zelf in de omgekeerde situatie.
Voel me nu net zélf de misbruikte, als vriend.

Ik had iets met iemand, kort, enkele jaren geleden. Niet-afgebakend, daarvoor voelde ik te weinig.
Maar over bepaalde dingen, dacht ik, konden we wel goed babbelen.

Ze bevestigde, na onze zoektocht-met-intiems, ook 'respect voor jou als vriend en ik heb je echt wel graag als vriend'.

Face value?

I think not. Not here. Helaas.

Ze gaf aan, dat ze zich daar toch niet goed bij voelt, bij vrienden zijn.

Via máil, moet je begrijpen.

En dat je elkaar dan de ruimte moet laten.

Eenzijdig, zonder mij uitvoerig te vragen.

Wel wel.

Dát vind ik nu egoïstisch. Met dikke vette lijn onderstreept, en in vet gedrukt.

Enkele malen met elkaar afgesproken, na die intiem zoekende fase, ook, heel duidelijk.
Eénmaal iets heel kwetsbaars gedeeld, na weifelen.

Toch maar gedaan, geapprecieerd als 'lang geleden nog zo'n goed gesprek gehad'. Dat was in januari.

Een half jaar later.
Weg ermee.

Dat vind ik niet eerlijk.

Vies, vuil, en egoïstisch.

Wat is er tegen vrienden zijn?

Je had toch ièts om een réden?

Benieuwd naar jullie uitvoerige, welonderbouwde reacties.

Want ik snap dat mens niet goed -allez, haar- dat ze na een paar jaar, nú pas die fucking lijn trekt.

Het is ook míjn tijd, ook míjn gevoel dat in dat contact zat.

Fuck fuck fuck.

Ik ben er boos om, en ik wens haar evenveel verdriet, als ik heb.

M.