In die 2,5 jaar dat jullie samen waren is er erg veel tegenspoed geweest m.n. van jouw kant...zo te lezen
Lijkt alsof er in die 2,5 jaar alleen maar ellende was en jij overal aan twijfelde en zelfs dreigde met zelfmoord.
Kan mij wel een beetje voorstellen dat het dan op een gegeven moment gewoon niet meer leuk is.
Hadden jullie wel leuke dingen of was het alleen maar 1 en al ellende?
Liefs Lyn

Hi lieve Anoniempje,

Als ik door jou verhaal heen lees gaat het echt helemaal niet goed met je en bekijk je alles van een negatieve kant. Dat is redelijk in lijn natuurlijk met jou hele verhaal. Alleen je zegt ook echt hele negatieve dingen over je ex vriend:

waardoor ik me dom of minderwaardig voelde (want hij vond zichzelf behoorlijk slim en goed in z'n vak, wat wel meevalt volgens mij..
Is het relevant of jij dat vind meevallen? Ik zou zeggen: Wat knap van die jongen dat hij zo in zichzelf gelooft! Daar kan je eigenlijk een prachtig voorbeeld aan nemen: Als je zelf vindt dat je iets heel goed doet, dan doe je het ook goed. Het belangrijkst is dat JIJ vindt dat je iets goed doet, dat andere dat vinden geven JOU persoonlijk geen goed gevoel. Dus dat hij zichzelf goed in zijn werk vindt, fantastisch voor hem toch? Waarom zou jij dat afbreken, of waarom is het relevant.

Hoe kan iemand van jou houden, als je niet van jezelf houd? Dat is ontzettend verdrietig maar wel de waarheid. Heb je er wel eens over nagedacht om met een alternatief therapeut te gaan praten, kennelijk heb je de reguliere manier al geprobeerd.

Ik denk persoonlijk dat het hele probleem bij jou ligt, hoe hard dat ook is. Ik vind dat hij al een hoop geduld heeft gehad bij jou. Daarom ben ik ervan overtuigd dat hij ontzettend veel van je gehouden heeft of zelfs houdt. Maar op deze manier maak jij hem kapot!

Ik heb altijd gedacht dat het egocentrisch was om negatieve mensen te laten vallen, maar mensen die zo intens negatief zijn, die slepen jou met zich mee. Dat hoef je niet te accepteren, ik wil ook geen mensen om me heen die negatief zijn, dat sleept mij namelijk mee in hun negatieve mindset. Niemand kan jou gelukkig maken, dat moet vanuit jezelf komen.

Ik ken een aantal hele goede alternatief therapeute, die je 100% kan vertrouwen, mocht je interesse hebben stuur me even een prive berichtje. Je kunt ook bij hen iets volgen dat heet: "de helende reis", een ontzettend goed programma dat veel mensen in mijn omgeving heeft geholpen. Zelf heb ik nooit met een depressie gekampt, maar ik ken mensen die het wel hebben gehad.

Poeh Anoniempje, wat een zwaar verhaal...... Snap ik er wat van? Ja, best hoor. Snap ik zijn reactie? Jaaaa, uiteindelijk ook wel. Maar het is naar jou toe geen fijne reactie. Zelfs dat snap ik.......

Maar dan, wat is er eigenlijk aan de hand? Weet ik niet. Maar wat denk ik dat er aan de hand is? Jij maakt de druk op hem wat erg groot. Jij maakt het voor hem wat erg zwaar. Jouw geluk hangt van hem af. Dat is een last die anderen over het algemeen niet kunnen dragen. Hij dus ook niet. Jouw depressies en jouw zelfmoordneigingen hangen als een enorme "chantage" boven alles wat jullie als relatie hebben. Komt daarbij nog de enorme stress van het willen hebben van een kindje, en daarbij ook nog eens de biologische klok!!!! Nou, ik zou het wel weten hoor! Gillend wegrennen.... Relatie hoort in de eerste plaats leuk te zijn, en verrijkend. Maar niet beknellend. Niet eisend.

Maar dat is het wel geworden. Wat betekent dat? Volgens mij dat je voor jezelf moet gaan zorgen. Je zit met een depressie, een beetje tekort aan zelfvertrouwen en een beetje het beeld dat je niet zo goed weet wat je wilt. Daar moet je uit krabbelen. Helemaal zelf, met familie, met vrienden, eventueel met professionele hulp, maar jij moet dat doen. Niet hij. Hij kan dat niet, en de last is dan te zwaar. Voor hem. De verantwoordelijkheid die bij hem terecht komt is te zwaar. Het gevaar van chantage (ook al bedoel je dat niet zo!!!!) is te zwaar. Hij kan dit niet gaan trekken. Hij gaat dat niet trekken. Ieder voor zich, jij voor jezelf.

Betekent dat dat het definitief uit is tussen jullie? Nou, dat weet ik nog niet helemaal. Het staat wel effe op een heel laag pitje. En daar moet het ook maar even blijven. Jij hebt nu genoeg aan je hoofd. Jij moet eerst aan jezelf werken, en pas daarna kan je weer wat met relaties. Eerst van jezelf houden, en dan pas van anderen, he!!! Ik lees in jouw verhaal niet dat hij op stel en sprong een ander heeft. Dus misschien wil hij wel effe wachten. Misschien wil hij nu voornamelijk rust, en er niets mee te maken hebben. En als jij weer een beetje jezelf gevonden hebt, is er misschien nog wel wat tussen jullie. Ik weet het niet, misschien ook niet, maar je belangrijkste taakje is jezelf weer op de been krijgen, niet je relatie overeind houden....

Misschien moet je hem zoiets vertellen. Dat je een beetje snapt wat er door hem heengaat. Maar dat je eerst met jezelf aan de slag wilt. Dat je denkt dat je het heel fijn zou vinden als je daarna nog met hem kunt spreken. Maar dat je het nu even gaat loslaten......En hoopt dat hij dat ook even kan. Zelfde verhaal voor eventuele kinderen. Het gaat nu gewoon niet lukken, de omstandigheden zijn nu niet goed. Eerst aan jezelf werken, en daarna maar weer zien. Wie weet heb je daarna tijd genoeg, en lijkt het ineens heel makkelijk te gaan. Maar haal die enorme druk uit je leven!!!! Die enorme druk van je relatie, die enorme druk van het krijgen van kinderen. Eerst jezelf weer zoeken!! Kleine stapjes voorwaarts. Anders val je om...... Zoals iedereen altijd overal omvalt van te grote sprongen, en teveel stress.....

Hoop dat je hier wat aan hebt.