Start › Blogs › Gast's blog

Vrees neemt de overhand

afbeelding van Gast
Ma, 02/10/2006 - 08:12 — Gast (of verwijderd)

En nu is het weekend dan voorbij... Ergens had ik toch gehoopt dat het weekend iets in hem zou losmaken. Want het is nu voor het eerst in 5 maanden geweest dat hij mij een heel weekend niet heeft gezien. Ieder weekend zagen we elkaar wel even.
Het besef dat dat niet zo is, doet pijn. Ik weet dat hij gisteren naar Zandvoort ging. Hij maakt plezier, heeft een leuk weekend. En mij heeft hij daarin niet gemist, niet eens de behoefte een sms te sturen.
Mijn zus zei me dat ik pas iets zal horen als hij er uit is. Vriendin van me zei dat hij zichzelf ook zal dwingen niet zomaar iets van zich te laten horen.
Maar ik wil weten of hij aan me denkt, en hoe. Ik weet dat hij er over na gaat denken, maar komt hij daar aan toe?
Ik wil zo graag een tussenstand.
Ik heb voor het eerst goed geslapen. Maar vanmorgen voel ik me daarentegen veel slechter dan de afgelopen tijd.
Weer een dag die ik door moet zien te komen....

Ma, 02/10/2006 - 09:46 — odie (of verwijderd)
afbeelding van odie

sterk zijn

Ja, het willen weten wat hij voelt, en je afvragen waarom hij wel plezier maakt en jij kan het niet! Dat is zo moeilijk h?ɬ®! Die 2 maanden dat hij weg was zat ik het me continue af te vragen. Hij had ook een weblog (las ik; moet ie maar niet zo stom zijn op internet te plaatsen) en dan las ik wat ze gingen doen of hadden gedaan. Nou, dat was ook geen pretje. Me zelf pijnigen door het te lezen, weten dat hij plezier maakte en ik thuis zitten met die pijn. Lieve Panic, hij moet inderdaad de tijd hebben. Ga jezelf niet pijnigen met de gedachtes. Denk maar aan jezelf, jij moet door dit rotgevoel heen. Ik begrijp je zo goed! Liefs, Odie

Ma, 02/10/2006 - 09:52 — panic (of verwijderd)
afbeelding van panic

Lieve Odie

Moet glimlachen om jouw reactie. Jij zegt inderdaad wat mijn vrienden ook zeggen: Je weet niet waar hij mee bezig is, er zijn honderden mogelijkheden". Ik doe mijn best.
Ochtenden zijn het moeilijkste, dan heb ik het gevoel dat ik me er weer een dag doorheen moet slepen.
Avonden gaan wel, en dan ben ik ook trots op mezelf. Dat ik weer een dag heb gered, dat ik weer sterk ben geweest.
Maar ja, het blijft een strijd.
Liefs, Panic

Ma, 02/10/2006 - 17:13 — onzeker meissie
afbeelding van onzeker meissie

He panic

Ik vind dat je het heel erg goed doet meid!dat wachten op iets dat is gewoon slopend!
Ik had dat ook hoor,zat ik nagelbijtend thuis,300.000 keer op mijn gsm te kijken of er toch niet misschien een smsje was!Want hij zou nu toch wel wat kunnen sturen toch?

Maar nee hoor,dagen hoorde ik dan niets en als ik wat hoorde dan was hij gezellig weg geweest,had het leuk gehad!
Vreselijk vond ik dat om dat naderhand te horen!Vooral omdat ik dan weer thuis had gezeten!Ontzettende pijn doet dat!!
Het is inderdaad een strijd!Ik wens je sterkte toe!groeten van een onzeker meissie

Din, 03/10/2006 - 10:59 — panic (of verwijderd)
afbeelding van panic

He onzeker meissie

Ik heb hem inmiddels wel gesproken, dat kan je in mijn blog lezen. En ik geef hem nog steeds rust. Maar wat mij rust heeft gebracht is te horen hoe hij er mee bezig is. En dat hij niet vrolijk allemaal leuke dingen aan het doen is. Ja, als het definitief uit is, dan zal dat moment wel komen. Maar nu gelukkig nog niet.
Ik voel me hierdoor een stuk beter!
Groeten van Panic