Een maand geleden heeft mijn vriend het heel onverwachts uitgemaakt met de reden dat hij vrij wilde zijn en zijn eigen pad wilde trekken. Hij hield nog van me maar wilde op dat moment gewoon GEEN relatie en zichzelf ontdekken. Ik had het hier heel erg moeilijk mee. Ik was ziek van liefdesverdriet. Ik miste hem heel erg maar hij mij niet. Hij had veel afleiding. Ik had besloten geen contact te zoeken met hem. Maar na een week of 2 stuurde hij me een berichtje of ik de dag erna tijd had om met hem te praten. Hier heb ik heel lang over getwijfeld maar heb het uiteindelijk toch gedaan.
De volgende dag ben ik naar hem toe gegaan en vertelde hij me dat hij was vreemdgegaan 2 maanden terug. (Hij was helemaal niet van plan me dit nu al te vertellen maar hij moest, omdat een vriendin van mij erachter was gekomen) En toen kwam alles naar boven... In het begin van onze relatie is hij nog 2 keer met zijn ex vreemdgegaan. Daarna 2 jaar niet en nu 2 maanden geleden weer. Ik was er kapot van toen ik dit hoorde en hij ook. Hij had zo ontzettend veel spijt van wat hij gedaan had.
En ondanks alles bleef ik een zwak voor hem hebben. Ik bleef van hem houden en stiekem wilde ik hem nog steeds terug. Maar m'n verstand zei dat ik hem moest laten gaan en dit niet verdiend heb. Hij zei toen allemaal dingen waar ik weer hoop van kreeg. Zoals: 'ik wilde helemaal niet vrij zijn' en 'ik wil hier met jou uitkomen' 'ik heb me nooit 100% kunnen inzetten in onze relatie omdat ik verkeerd in onze relatie ben gegaan'. Maar toch wisten we allebei niet of we nog door konden gaan. Ik omdat ik hem voor geen meter meer vertrouw. En hij omdat hij niet wist wat de echte reden was waarom hij het heeft uitgemaakt. Was de reden dat hij zijn verleden niet meer voor zich kon houden, of dat hij echt vrij wilde zijn?
Zoals ik al zei, ondanks alles bleef ik een zwak hebben voor hem, ik ben zo gek op die jongen dat ik het toch wel wilde proberen. Maar dat liet ik natuurlijk niet merken. Hij moest nu z'n best gaan doen. Maar dat deed ie niet...
Na een week elkaar de ruimte te hebben gegeven wees hij me weer af. Ik probeerde het nog te voorkomen door zelf de touwtjes in handen te nemen en geen contact te zoeken zodat hij me niet WEER kon afwijzen. Maar nee hoor, hij deed het weer...
Hij zei dat ie verder ging met z'n leven en gewoon echt even geen relatie wilt omdat hij al z'n hele leven in een relatie heeft gezeten. Hij zit in een 'veranderende' fase zegt hij. Hij houdt niet 'genoeg' van me.
En opnieuw was mijn hart gebroken...
Hij zoekt ook geen contact meer met mij en zegt dat ik erover heen moet komen en dat hij niet de juiste persoon is om mij te helpen.
De eerste keer dat hij het uitmaakte kon ik terugkijken op 2 mooie jaren, maar nadat hij had verteld dat hij was vreemdgegaan kan ik dit niet meer. Hij heeft me 2 jaar lang voor de gek gehouden. En ik vergeef het mezelf nooit dat hij niet 100% voor me is kunnen gaan...
Ik heb 'm wel 100x gevraagd of hij met iemand anders bezig is of iemand anders heeft, want daar lijkt het verdomde veel op. Maar hij zegt de hele tijd van niet...
Ik heb m net verwijderd van Whatsapp omdat ik constant aan het kijken was wanneer die voor het laatst gezien was. Maar van Facebook verwijderen kan ik nog niet..
Hoe kan hij zo makkelijk doorgaan met z'n leven na ALLES wat hij me heeft aangedaan? Hij zegt dat hij oprecht van me gehouden heeft en dat geloof ik ook wel want dat heb ik ook gezien. Maar toch... Ik verdien dit niet.. Ik ben hem altijd trouw gebleven en ik ben degene die het hier moeilijk mee heeft. Ik haat hem zo verschrikkelijk erg om wat hij me heeft aangedaan...

Wat moet ik nu doen? Ik weet me echt geen raad meer en ben kapot van liefdesverdriet... Deze jongen heeft me op alle manieren gekwetst die er maar zijn. En toch blijf ik van hem houden... Mijn zelfvertrouwen is naar de klote en mijn vertrouwen is geschaad. Hoe kan ik ooit nog een man vertrouwen?
Geef me aub tips en meningen... Thanks.