Zoals in mijn vorige blog te lezen was, heb ik zaterdag behoorlijke ruzie gehad met mijn ex. Ik kon maar nietr begrijpen hoe hij in godsnaam zo heeft kunnen reageren. Dat begrijp ik nog steeds niet en ik ga het waarschijnlijk niet begrijpen ook. Ik was behoorlijk kwaad en ik heb hem dan ook gezegd dat het contact niet meer van mijn kant zou komen en dat als hij dinsdag wat wilde weten hij zelf maar moest bellen. Dat zou hij doen.
Nu sprak hij me gisteren alweer aan op msn. Ik had m'n stekels alweer overeind gezet eigenlijk, ik verwachtte dat hij weer tekeer zou gaan, maar het tegendeel was waar. Hij was poeslief en ineens heel geinteresseerd.

Hij lijkt al zo gelukkig niet meer met zijn nieuwe relatie als hij was. Hij vertelt iedereen smoezen om geen foto van z'n nieuwe vriendin te hoeven sturen, zegt dat hij geen foto's heeft en dat terwijl ze een hele site heeft met foto's erop. Het lijkt er behoorlijk veel op dat hij zich schaamt. Met mij liep hij juist altijd te pronken....tot vervelens toe soms
Hij lijkt niet zo gelukkig als hij was en hij doet anders, ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven.

Ook heb ik hem gisteren op msn gezegd dat als hij zo snel al met haar samen zou gaan wonen hij bij mij niet meer aan hoefde te kloppen als het fout mocht lopen. Zijn reactie was "dan weet ik dat"....wat een reactie. Net alsof hij dat nog wel van plan was. Daarna was hij kortaf en hij moest "ineens" koffie gaan drinken, daarna was hij weg. Vandaag weer met hem gesproken, hij was gewoon aardig, maar hield nog steeds aan zijn standpunt vast.

Ik ben heel erg bang dat hij zichzelf niet is en daarom misschien de verkeerde beslissingen maakt (mocht het zo zijn dat ik zwanger ben, hij wil het niet houden omdat we uit elkaar zijn). Ik sta hierin volkomen machteloos, zodra ik iets in die richting wil zeggen gaan z'n stekels omhoog, hij heeft een murrtje om zijn hart gebouwd en ik kom daar in ieder geval niet doorheen. Ook zijn beste vriend kan hem er niet van weerhouden domme dingen (na een paar weken beslissen samen te gaan wonen in een koophuis) te doen. Ik weet dat het mijn zaak niet meer is, maar ik blijf me druk maken om hem. Hij heeft het in het begin heel moeilijk gehad toen ik bij hem wegging, daar was hij ineens helemaal overheen toen hij een nieuwe vriendin kreeg, hij wilde me zelfs niet eens meer terug.

Ik heb nu wel het idee dat ik grotendeels klaar ben met hem, maar het idee dat hij zijn gevoel niet volgt kan ik maar niet uit m'n hoofd zetten. Misschien verbeeld ik het me allemaal, maar dit is gewoon niet zoals ik hem ken. Pfff.....het ging net wat beter, ben nu weer aan het piekeren. Het zal wel de maandagdip zijn....

Liefs, Fleur