Er is inmiddels al weer veel gebeurt!
Bijna 8 weken geleden is mijn relatie in een flinke dip geraakt, flinke ruzie,s via telefoon, whatsapp en mail.
Hij geloofde er niet meer in, dat het nog gaat werken in de toekomst.

Ik heb heel veel geleerd inmiddels en ben mijzelf ook eens onder de loep gaan nemen.
Mijn manier van communiceren en het niet begrijpen of kunnen verplaatsen in en van die ander heeft er behoorlijk aan bijgedragen dat het misging.
Toen ik dat door had ben ik mij daar in gaan verdiepen (met hulp en advies van anderen) en dat heeft succes gehad! Door niet meer met het vingertje te wijzen naar de ander maar juist open staan voor zijn gevoel en gedachten over het gebeurde, zonder dat ik aan mij zelf voorbij ga, zijn we weer nader tot elkaar gekomen!

Hij is hier 2 weken geleden op een zaterdagavond om half 8 gekomen en ging om half 4 in de nacht weg! We hebben alleen maar gepraat.Ook was hij zeer emotioneel, moest heel erg huilen toen hij me weer zag.Liet me weten via sms later die dag dat hij niet kon geloven zolang naast met me hebben gezeten en dat ik zo lekker warm was . Die week hebben we alleen contact via sms gehad (voornamelijk ben ik degene die het 1e berichtje stuurt maar ik krijg altijd bericht terug!).Hij heeft er nog altijd moeite mee en is nog steeds onzeker.

Nu heb ik hem afgelopen dinsdag uitgenodigd om woensdagavond 5 december te komen eten,mijn kids zouden dan bij hun vader zijn. Ik dacht bij mijzelf alshij wil dan is dat leuk, en anders heb ik toch iets geprobeert maar ga me er niet rot om voelen!En .... hij wilde heel graag komen eten!

Die avond was het heel gezellig, burrito,s,salade en een wijntje erbij. We hebben later samen op de bank tv gekeken, zelfs tegen elkaar aangekropen,hij gaf aan dat hij terughoudend is omdat voor zijn gevoel het nogmaar sinds 2 weken weer wat beter tussen ons gaat. Dus met andere woorden;heen en weer geslingerd nu in zijn gevoel over ons/mij.

Maar aan alles kan ik merken dat de liefde er nog is,of ik moet wel een heel groot bord voor mijn kop hebben
Bijhet afscheid nemen elkaar vastgehouden,geknuffeld en een kus.
Hijheeft aangegevendat hijhet deze weken erg druk heeft op zijn werk(verhuizing naar een ander pand) en het opknappen van zijn schuur die op instorten staat. Dus moesten we maar even via de whatsapp contact houden.

Het weer open staan naar elkaar is echt te danken aan een andere manier van praten en luisteren met en naar elkaar. Mee leven met die ander en hem begrijpen leverde op dat dat andersom ook gebeurde!
Vanuit mijn gevoel vertellen op een rustige manier heeft hem ook anders naar mij doen kijken!
Maar ik heb in eerste instantie hem voornamelijk laten praten,hij kon zijn hart luchten en dat is goed geweest. Daardoor heeft hij ook het gevoel gekregen gehoord te zijn,zonder verwijten naar zijn hoofd geslingerd te krijgen.

Waar het nu eindigd weet ik nog niet, ik hoop dat we kerst bij elkaar vieren, ergens denk ik dat wel....maar ik ben voorzichtig!Ik sta inieder geval open voor hem!

Ik hoop dat anderen hier op de site iets aan hebben, dat ook al lijkt het allemaal dramatisch er toch ook wel lichtpuntjes kunnen zijn!