Hij was donderdag weer bij z'n psycholoog geweest. Z'n psych zegt dat hij een complex geval is. Dat wist ik al, heb hem wel vaker verteld dat hij complex in elkaar zit. Hij heeft zo'n lieve kant in zich maar ook een donkere kant. Als die donkere kant naar boven kwam werd iedereen zo onzeker in huis. Hij kon je volledig afbranden, schreeuwen tegen mij en de kinderen en je een gevoel geven dat je niets waard bent, heel boos worden; de hond die al in elkaar krimpt zodra hij een verwensing roept wanneer iets niet lukt. Die 2 maanden dat hij weg was, was het zo rustig in huis, goede sfeer, kinderen en beesten ontspannen. Sinds hij terug is nog geen donkere kant van hem gezien. Dat maakt het ook zo moeilijk, alleen die lieve kant zien en dan weten wat je gaat missen als hij er niet meer zou zijn. Z'n psycholoog heeft gezegd dat hij ontzettend goed zijn gevoel kan wegstoppen, zodra het hem zelf betreft,de deur zit op slot en de sleutel moet hij weer zien te vinden om bij z'n gevoel te kunnen komen. En zodra iemand aan die deur rommelt wordt het bedreigend. Dat heeft hij zichzelf aangeleerd in zijn jeugd. Het was een manier om te overleven. Ik zei tegen hem: de eerste 2 weken dat je weer thuis was heb je zoveel gehuild, kwam vanuit het niets en je zei dat je zo blij was weer terug te zijn, heeft dan je gevoel gesproken? Hij weet het niet, weet helemaal niets meer, twijfelt echt over alles, zelfs als hij naar een film zit te kijken vraagt hij zich af: wil ik dit eigenlijk wel? Gisteravond heb ik hem verteld wat ik wil: leven, blij zijn, voelen dat iemand van me houdt, armen om me heen, lieve dingen zeggen.... Hij wist er niets op te antwoorden. Snap ik ook wel, want die deur zit op slot en hij voelt er helemaal niets bij, ook niet voor onze jongens. Ik heb met me zelf afgesproken dat ik me goed wil voelen, en als dat zonder hem moet zijn dan zal dat zo zijn. Ik kan zelf bepalen hoe mijn leven er uit komt te zien, ik heb mijn eigen lot in handen. Blijf ik zitten wachten en treuren of maak ik er wat van en geen rekening meer met hem houden. Als ik me sterk voel (zoals nu!) dan zie ik het weer voor me, dan zal het lukken. Maar zodra die dip er zit wil ik hem alleen maar om me heen voelen. Ik ga binnenkort een paar dagen weg en wil plezier maken, LEVEN en hij zoekt het maar even uit. Ga me ook niet druk maken om thuis en willen zorgen dat voor hun alles door draait. Nee, hij doet het maar mooi in zijn eentje, hij bedenkt maar wat en zorgt maar dat alles loopt. Op dit moment niet mijn probleem! Ik ga proberen het weer leuk te krijgen, puur voor mezelf.Dingen gaan ondernemen, al weet ik nu helemaal niet wat ik leuk vind. Maar dat kont vanzelf, dat weet ik zeker.
"Z'n psycholoog heeft gezegd
"Z'n psycholoog heeft gezegd dat hij ontzettend goed zijn gevoel kan wegstoppen, zodra het hem zelf betreft,de deur zit op slot en de sleutel moet hij weer zien te vinden om bij z'n gevoel te kunnen komen. En zodra iemand aan die deur rommelt wordt het bedreigend. Dat heeft hij zichzelf aangeleerd in zijn jeugd. Het was een manier om te overleven."
Tjee... Wat bijzonder dat dat iets is wat een psycholoog gezegd heeft. Dit is namelijk ook exact (maar dan ook exact) wat ik denk dat er met mijn ex-vriendin gebeurd is op het moment dat we uit elkaar gingen. Ze heeft zelf gezegd dat ze haar gevoel weggestopt heeft (en dat bleek ook) en de rest heb ik er toen zelf bij verzonnen. Dat 'n psycholoog zoiets zegt bevestigt voor mij wel een beetje dat het misschien nog niet eens zo erg uit de lucht gegrepen is ook.
Het is een zeer moeilijke situatie. De enige tip die ik hiervoor heb (mijn ex-vriendin deed dit soms ook al tijdens onze relatie), is proberen tot hem door te dringen, (liefdevol) net zo lang met hem praten totdat hij bereid is de deur voor je te openen (het eruit trekken, zeg maar). Daar had ik de moed niet meer voor na onze breuk. Was zelf niet meer sterk genoeg. Heb wel een poging gewaagd en ik kon zien dat het slot op de deur flink rammelde, maar veel verder is het niet gekomen.
Moeilijk zeg... Heel veel sterkte he.
Herkenbaar!
Ja, ook voor mij zeer herkenbaar. Dat is ook precies wat mijn ex heeft gedaan en ook letterlijk gezegd heeft. Om de dingen te leren die hij volgens zijn persoonlijkheid nog moest leren heeft hij mij aan de kant geschoven en het gevoel daarover ver weg achter een deur gestopt. Hij verbaasde zich er zelfs over dat ik daartoe niet in staat was om andersom hetzelfde te doen.
Ik wilde dat ik het kon!
Ik heb wel geprobeerd te praten met hem maar misschien iets te opdringerig. Dat is uiteindelijk niet goed gegaan. Ik noem dat: "ik heb op hem ingepraat als Brugman." Af en toe kon ik ook door het sleutelgaatje heen kijken en wat emoties bij hem eruit trekken. Maar zodra ik dat deed en hij liet zich verleiden rechtte hij zijn rug en ging zich weer vasthouden aan zijn voornemens.
Dit is gewoon een hele moeilijke kl*tesituatie waar je niets mee kan en die je helaas gewoon moet accepteren. Het beste is om in liefde los te laten (wat zeer zeer moeilijk is want dat heb ik zelf ook ondervonden en ondervind ik no steeds wel) en je op jezelf te gaan richten.
Maar het is moeilijk want ik zou je aanraden om het spreekwoord: "if you love someone let him go...." hanteren maar anderzijds zie je dat het bij Unremedied ook niet echt heeft geholpen want hij heeft dat wel gelijk gedaan en ook zijn ex is tot nu toe niet teruggekeerd maar heeft nog steeds haar gevoel stevig achter dat deurtje gelaten.
Zou er een middenweg bestaan of moeten we gewoon maar accepteren dat je in deze situatie helemaal niets kan doen en je ook niets hebt aan iemand die zo goed in staat is om zijn gevoel weg te stoppen?
Overigens ik zou af en toe nog updaten wat betreft het "vriendschap-verhaal." Nou is de stand van zaken op dit moment dat wij in staat zijn tot een goede vriendschap via telefoon/MSn/e-mail en met gezamenlijke vrienden, maar dat hij nog niet wil afspreken met z'n tweetjes. We hebben dat in augustus wel gedaan en dat ging toen ook goed. Daarvoor konden we onze gevoelens vaak niet bedwingen maar die afspraak in augustus ging gewoon goed en we hebben onze handjes thuis gelaten. Volgens mij kunnen we alleen maar aan die vriendschap werken als we ook gaan afspreken zoals toen in augustus. Maar hij denkt dat we daar nog niet aan toe zijn en dat standpunt kan ik ook wel begrijpen. Is dat ook zo'n mechanisme van zijn deurtje? Is hij bang dat ik de sleutel vind aangezien dat ook steeds gebeurde toen we nog in onze "time-out" (of hoe je het ook maar wilde noemen) fase zaten?
Ach ja... Whatever. Ik heb ook geen zin meer om mezelf weer te verleiden tot het eindeloos overdenken van wat iets te betekenen zou hebben. Ik ga er weer een leuk weekend van maken en lekker feesten vanavond!
Liefs,
Hoop
z'n gevoel weggestopt
Ja, hij kan heel goed zijn gevoel wegstoppen. Ook altijd al gekund, dit heeft hij zichzelf aangeleerd ivm vroeger. Maar ik zit nu mooi met de shit! Daar komt nog bij dat het woord midlife crisis door de psych is gevallen. Hij stond natuurlijk op z'n achterste benen! Hij wil NIET in een hokje gestopt worden.Maar ik blijf bij mijn voornemens. Ga niet van alles zitten overdenken en proberen het in te vullen. Hij moet het helemaal zelf uitzoeken en daar kan ik niet bij helpen. Heb al zo vaak geprobeerd het eruit te trekken maar lukt niet meer en heb er zelf ook geen energie meer voor. Vanmiddag kwam ik nog een kennis tegen en die vond dat ik er zo goed uitzag ondanks de situatie. Maar ik voel me vandaag ook super sterk en denk dat ik dat uitstraal. Op dit moment zeg ik: ik ga voor mezelf (morgen weer anders?...)
voor jezelf
Odie, ik leef erg met je mee. Dit is echt een ontzettende rotsituatie. Je zal eruit komen, maar wanneer??? HOe moeilijk het ook is, maar ik denk dat je hem toch grootendeels moet loslaten. Hij zal dingen moeten uitzoeken. Dat moet hij zelf doen, als hij dat niet wil, kan je hem niet dwingen. Denk maar aan een verslaafde, denk je dat zo iemand bewust afhankelijk wil zijn en daarmee pijn doen? Nee, maar die kan niet anders.
Jij moet nu voor jezelf kiezen. Grote stappen zijn moeilijk. Ik vind het daarom heel goed dat je kleine stappen neemt. Inderdaad,ga een paar dagen weg. Ik hoop zo dat je je langzaamaan beter voelt...
Hallo Odie
Heel erg goed van je dat je een paar dagen weggaat!Je kiest voor jezelf!
Ben trots op je hoor!
Groeten van een onzeker meissie
loslaten
Ja Panic, kwam daar eindelijk ook achter na vele verhalen van iedereen te hebben gelezen. Ik MOET hem wel loslaten, kan hem niet dwingen maar ben soms zo bang. En denk ik weer verder: word ik ooit wel weer gelukkig, mag ik weer liefde voelen. Vanmiddag zei die kennis ook: wanneer je er klaar voor bent komt er wel iemand op je pad. En dat besef ik ook wel (achterhoofd) maar neemt niet weg dat hij nog steeds mijn lief is. En dat maakt het zo moeilijk. Liefs, Odie
Hoi Odie,
Hoe is het momenteel met jou? Ben je een beetje aan jezelf toegekomen?
Liefs, Panic
H?ɬ© lieve Panic
Momenteel gaat het wel. Vond het weekend wel weer moeilijk. Hij zit zo erg opgesloten in zichzelf! Kom er niet doorheen en probeer het ook maar niet meer. Ben wel weer zo stom alles te verbinden aan die "midlfecrisis" Ga ik weer dingen zoeken dat het wel goed gaat komen. Besef dan weer dat ik voor mezelf moet gaan. Zo moeilijk, rationeel weet je het, gevoelsmatig is het een grote puinhoop! Liefs, Odie
Verkaring, geen excuus
Lieve Odie,
Het is wat, dat gepieker he! En maar nadenken over hoe hij zich voelt, waar hij mee bezig is.... Vrienden van me benadrukken mij daarmee op te houden: "Je weet niet waar hij mee bezig is, waar hij aan denkt! Stop met analyseren en invullen waar hij mee bezig is. Alleen hij kan daar uiteindelijk het antwoord op geven!" En ja, ze hebben gelijk. Ik kan hem dat nu niet vragen, want daarmee zet ik hem onder druk. Neemt echter niet weg dat ik heel graag wil weten wat er in hem omgaat, welke kant de weegschaal doorslaat.
Jij vraagt je af waardoor dit allemaal komt...de midlife crisis? Bedenk wel dat het een verklaring kan zijn voor zijn gedrag, maar het is echt nooit een excuus!! Ik heb mijn ex verdrietig gemaakt door mijn gedrag. Ik weet nu waar het vandaan komt. Maar ik heb mijn ex wel heel duidelijk gezegd dat het een verklaring is, maar dat ik het nooit als excuus mag gebruiken. Je partner verdient het niet om pijn te hebben.
Dat is trouwens wel een verschil tussen mij en de meeste anderen op deze site. Ik heb liefdesverdriet, mijn ex denkt na, maar ik ben degene die dit veroorzaakt heeft. Mijn ex heeft niks verkeerds gedaan. Natuurlijk zijn er 2 in een relatie, en is hij ook niet perfect.
Inderdaad is het het beste als jij je man nu met rust laat. Als hij het niet wil, er niet voor open staat, dan kan je niks doen....
Vreselijk moeilijk. Liefs, Panic
geen excuus
Nee, Panic, daar ben ik me heel bewust van. De dingen die zijn gebeurd heeft hij zelf voor gekozen! Maar mijn onzekerheid (ja, ook ik ben maar een onzeker meisje, diep van binnen) gaat wel excuses zoeken. Ik loop zelf nog steeds bij een psuchologe ivm Burnout + depressie, en zij zet me meestal wel met beide beentjes weer op de grond. Maar de dagen dat het even wat minder gaat zak je weer snel terug in oude (denk) patronen. Liefs, Odie
Hoi Odie
Hoi Odie,
Lieve meid..zucht... wat heb jij een incasseringsvermogen zeg! pppfff Petje af....
Nadat ik je verhalen hier had gelezen kon ik niet direct reageren, al was mijn hart daar goed voor...
Maar als ik dat had gedaan had je niets anders gelezen dan: Odie, $%@#%$#^!!!!
Maar goed...
Ik weet dat 25 jaar een lange tijd is en dat stuf je niet zomaar effe uit..logisch, die kar met herinneringen zit z?ɬ? vol dat is niet te doen. Maar niet jij alleen hebt er 25 jaar opzitten..h?ɬ?j ook. En in die 25 jaar lijkt het me toch dat er een verbondenheid, begaanheid, en respect met en voor elkaar is opgebouwd, gegroeid, dat ?ɬ°lles wat hij je nu flikt v?ɬ©r beneden alle peil is, en er bij mij echt niet ingaat..houden van of niet! En het wrange aan alles is dat hij (in mijn ogen dan) al bevestigd heeft dat hij niet van je houd..(en jij dat niet onder ogen wil zien, erkennen) Niet zoals er van jou gehouden moet worden in die mate die jouw goed doet. In die mate dat jij je er gelukkig onder voelt..en voldaan, tevreden, begrepen, geliefd tot op het bot...Hij loopt al 25 jaar + 1 dag met de twijfel in zijn hart of jij het wel bent voor hem, en die twijfel is altijd merkbaar geweest in je huwelijk.
Juist om dat feit, heeft hij zich nooit voor 100% kunnen geven..openstellen, delen, praten...
Zijn twijfel heeft hem altijd parten gespeelt.
Je beschrijving van zijn 'andere kantje' hoe die kon zijn en reageren zegt genoeg. Die opgebouwde frustratie moet zich ergens in uiten als je niet je eigen waarheid leeft. En daar heeft zijn jeugd niks mee te maken. Het volgende zeg ik ?ɬ©cht niet om je te kwetsen meis, maar hij heeft zijn keuze om met jou te trouwen nooit gevoelt als 'de juiste keuze om te maken'.
Maar door 'de omstandigheden toen' en 'het niet kunnen maken' dat hij zich bedacht, is hij met de stroom meegegaan.
Maar heel diep in zijn hart wilde hij eigenlijk niet..was jij niet de ware voor hem. Je kwam misschien dicht in de buurt, maar niet dichtbij genoeg...H?ɬ?j heeft dit ?ɬ°ltijd al geweten, en hij had jou daarvan op de hoogte moeten brengen zodra hij voelde dat hij het steeds zekerder ging weten dat het inderd?ɬ°?ɬ°d zo was dat jij h?ɬ©t niet was. Die verbondenheid en begaanheid van 25 jaar voor jou had genoeg respect op moeten brengen om dat te doen. Hij heeft 25 jaar de tijd gehad om op zijn beslissing terug te komen, nog v?ɬ??ɬ?r er kinderen waren, v?ɬ?or alles...Hij heeft 25 'gewacht' om eerlijk te zijn over zijn ware gevoel.
En als hij het niet meer trekt om n?ɬ?et zijn waarheid te leven zegt hij niets tegen je...laat je in de waan.
Maar hij gaat zonder ergens maar met een woord over te reppen, achter je rug om, beginnen aan een verhouding met een getrouwde vrouw waar hij ineens w?ɬ©l al zijn gevoel aan kwijt kan en waar hij nu w?ɬ©l aan kan vertellen wat hij voelt en wilt (dat gevoel wat dan zogenaamd afgesloten is en niet bereikbaar voor hem ?ɬ©n jou). Hij regelt ruim van te voren onderdak zodat hij onder de pannen is wanneer de bom barst, om dan zogenaamd bij zinnen te komen en overdenken wat hij moet doen met jou en zijn kinderen...in overleg en in het comfort, in de armen van een andere vrouw...Het gaat hem allemaal z?ɬ? aan zijn hart dat hij zijn kinderen in die tussentijd ook maar even aan de kant slingert, want papa is effe de weg kwijt...
Nu weet die andere vrouw eigenlijk ook niet wat ze wil, en vindt hem toch ook niet helemaal je-van-het om alle schepen achter haar te verbranden en kiest toch maar eieren voor dr geld en kiest voor de veilige haven die ze heeft. Van haar kant zat de liefde dus ook niet erg diep, het ging niet verder dan 'verliefdheid' vanwege ontevredenheid in haar bestaande relatie met dr man. Maar ze is in ieder geval een avontuurtje en misschien een inzicht rijker.
Ja en dan zit hij daar in zijn uppie..en dat valt niet mee. Alles zelf doen en zo...
Dan na h?ɬ©?ɬ©l goed nagedacht te hebben weet hij het ineens..j?ɬ?j bent het w?ɬ©l voor hem! EUREKA.
Je vergeeft hem zijn 'misstap' na aangehoord te hebben dat hij er voor wil knokken en aangezien jij er ook voor wil knokken, komt hij terug op het warme nestje.( je eigen gevoel natuurlijk totaal weggecijfert onder de blijdschap van zijn terugkeer) Een blauwe tw?ɬ©?ɬ© weken wist hij het zeker dat hij oud met je wilde worden, en na twee weken en een paar bezoekjes aan zijn psyg (er voor al) slaat ineens zijn hart weer dicht onder het mom van: Omdat er waarschijnlijk iets is fout gegaan in mijn jeugd ben ik er achter gekomen dat ik eigenlijk nooit met jou had moeten trouwen als ik naar mijn hart geluisterd had, maarja..mn jeugd he..mijn jeugd is de boosdoener van mijn gedrag en gevoel..
En nu zijn psyg ( of wie dan ook) heeft laten vallen dat het ook wel eens een midlifecrisis kon zijn..dusja..dan ga je weer twijfelen he (zegt ie)...Maar MLCrisis is het niet volgens hem hoor..o,nee geen etiketjes a.u.b. Nee hallo, om de dooie dood dat hij wel zeker weet dat het geen MLCrisis is..vraag maar aan die andere vrouw hoe levendig hij was. En iemand in een MLC pakt geen belegen getrouwde vrouw van in de veertig, maar een jong mokkel van pakweg 20 22 jaar oud om zich te bewijzen.
Hij weet dondersgoed waar de schoen wringt.
Maar ondertussen mag jij blijven incasseren door zijn groot gebrek aan...En mag jij wachten totdat hij het 'weer weet'...
Maar wanneer hij het weer weet of hij van je houd, dat weet hij nog niet...( the liar)
Terug op het warme nest gaat hem dat natuurlijk 'beter' af dan in zijn uppie in een vakantiebungalow...ergens.
Bij jou kan hij zich in het zweet werken met nadenken..als zijn hemd kletsnat is van het denken, kan hij gelukkig z?ɬ? een schone aantrekken en verder denken.....totdat hij het weet..
Odie, hij steekt geen poot naar je uit! Hij heeft je in het diepe gegooid en hij laat je gewoon verzuipen meissie...
Hij laat je bungelen aan z?ɬ?jn touw. Hij is te 'chicken-shit' om z?ɬ?jn pad te volgen (zoals hij zelf denkt te moeten doen dus)
en d?ɬ°t te nemen zoals het komt, ?ɬ??ɬ?k met alles erop en erin...diepe dalen en hoge pieken.
Hij heeft (in mijn ogen) geen lef genoeg om dit te doen. Nog niet...
In plaats daarvan maakt hij misbruik en gebruik van jouw liefde en jullie verleden samen.
HIJ speelt het aangeschoten hertje, terwijl HIJ de oorzaak is van alle ellende!
En jij mag zijn handje vasthouden en geduldig zijn, ..afzien voor dat spankje 'liefde' wat hij je dan af en toe toewerpt vanwege vroeger..misschien uit medelijden of schulgevoel
Jij moet maar afwachten hoe hij zal beschikken over jouw lot. ..and you let him..
Want je mag dan 'blij en gelukkig zijn' als hij voor jou kiest? ?ɬ°ls hij voor jou kiest!
Jij d?ɬ©nkt dat hij de enige is die dat kan doen,over je lot beschikken, maar JIJ bent het zelf die alles mogelijk maakt voor j?ɬ?u.
JOUW LOT IS, WAT JIJ MOGELIJK MAAKT VOOR JEZELF TE DOEN OF TE ERVAREN.
Jij cre?ɬ´eert je eigen leven..?ɬ©lke minuut, elke dag...
Al jouw pogingen in wat je ook onderneemt naar zijn kant toe zijn zinloos, want hij kan niet oprecht antwoorden met zijn hart.
Vraag hem maar eens diep in je ogen te kijken en dan vragen of hij met heel zijn hart wil vertellen dat hij van je houdt...
---Hij kan je niet eens in je ogen kijken voor langer dan 1 minuut---
Vraag hem eens te schertsen hoeveel hij van je houdt...Ik zeg je dat hij de woorden niet heeft om dat te doen.
Die woorden behoren toe aan degene die oprecht liefhebben..bij hen stromen die woorden als een waterval, onophoudelijk.
Ook die zogenaamde emphatie tegenover jou als jij hem vertelt wat je nodig hebt en wat je wil met hem, wat je nodig hebt, waar je naar verlangd.. en dat is LEVEN..
Je wou toch LEVEN Odie? En hij wou toch ook LEVEN? Nou zit ie je als een zoutzak en een droog droppie aan te kijken of hij water ziet branden als jij dat tegen hem zegt..alsof je van een andere planeet kom...Alsof hij nu ineens niet weet waar jij het over hebt...ongelooflijk! Als hij nou eens eerlijk tegen je zou zijn..Z?ɬ©ker als hij daar ?ɬ°lle kans voor krijgt.Als hij nou eens voor ?ɬ©?ɬ©n keer dan, eens zijn w?ɬ°re gevoel zou tonen (waar die dan al 25 jaar + 1 dag mee rondloopt) en toegeeft dat ?ɬ°lles wat er in die 25 jaar aan diepere liefde had moeten groeien tussen jullie, niet is gegroeid. Dat jij niet de ware bent voor hem, en dat hij het daar heel moeilijk mee heeft, omdat hij op zijn manier toch van je houdt en van zijn kinderen. Dat hij bang is voor wat er komen gaat, dat hij verdriet heeft om wat hij jou na 25 jaar moet bekennen. Dat hij werkelijk aan een nieuw leven wil beginnen om zijn doelen te bereiken, te willen worden en ervaren wie hij werkelijk is, maar dat hij dat met jou niet kan verwezenlijken omdat jij voor hem een belangrijk ingredient mist, ondanks dat je aan 'alle eisen' voldoet..
Jullie huwelijk mist een belangrijke hoeksteen die het overeind houdt..de passende hoeksteen...
Hij heeft 25 jaar geprobeert om die hoeksteen passend te maken...Soms leek het erop of het paste, achteraf gezien waren dat de hoge pieken. Dat hij diepe genegenheid voor je voelt die je houden van kan noemen is zeker waar, maar het is niet het houden van dat zijn hart laat zingen en opengooit. Want d?ɬ°t voelt hij...en jij, ergens heel diep in je hart en ziel ook...
Jij bent al die tijd voor het grootste gedeelte in die 25 jaar, de 'gever' gebleven en hij de 'nemer' ( gevers en nemers staat beschreven in een van mijn blogs) Je hebt een hoop water bij de wijn gedaan, en veel voor lief genomen om de lieve vrede te behouden..Je heb veel dingen voor jezelf 'opgegeven' om aan de gevraagde eisen te voldoen..zoals een goede moeder en vrouw het betaamd te doen...En in zekere zin geldt dat ook voor hem. In die twee maanden dat je 'alleen' bent geweest kreeg het leven ondanks de verdrietige omstandigheden , heel raar maar waar, weer enige kleur...en er waaide een wind door huis..
Die winden her en der waren de zuchten van verlichting die je slaakte...Er zaten ook zuchten bij van schuldgevoel...zekers.
In die twee maanden zag jij ondanks je verdriet een betere toekomst voor jezelf....Je kreeg even een glimp van hoe het er uit kan gaan zien als j?ɬ?j DE beslissing gaat nemen die hij niet kan nemen...H?ɬ?j heeft ?ɬ??ɬ?k zo`n toekomstbeeld gehad in z?ɬ?jn versie en d?ɬ°?ɬ°rom heeft hij toen gezegd tab?ɬ©, maar omdat het allemaal te moeilijk werdt en teveel inzet koste, greep hij terug naar de veilige haven..jij dus. Zodra hij voldoende moed en kracht bij elkaar heeft verszameld om w?ɬ©?ɬ©r te gaan zal hij dat doen. Ondanks jouw inzet en tranen.
Ik wil hem niet veroordelen omdat het een slechte man was voor jou of voor zijn kinderen, helemaal niet. Maar hij k?ɬ°n dit niet langer maken dat 'ik weet niet' spelletje. Als hij de tijd die hij heeft beleefd met jou, het respect geeft wat het verdiend, dan is hij eerlijk tegenover jou. Geen bullshit verhalen. Geen verschuil achter dit of dat. Geen vingertje wijzen. Niet om de waarheid (die hem in feite verscheurd) heendraaien maar recht door zee. Dat heb je verdiend dat respect de afgelopen 25 jaar. Dan speelt hij open kaart met je en zorgd er dan voor dat alles netjes en respectvol 'afgehandeld' (rot woord zeg) wordt.
Hij neemt dan aanvang om zijn nieuwe leven in een mix met zijn oude leven (de kinderen en jij) op poten te krijgen, en doet dit zoveel mogelijk op eigen kracht, zonder jou als opstapje of vangnet te gebruiken.
Ik denk dat als jij je huwelijk ook met de bril bekijkt waarmee je hem moet bekijken, eerlijk zijn, erkennen en bekennen van j?ɬ?uw waarheid en gevoel al die jaren...Het kijken naar en toegeven aan de dingen die je hebt laten schieten tijdens je huwelijk voor jezelf is geen makkelijke taak. Toegeven dat het waar is dat je nooit echt jezelf hebt kunnen zijn, maar altijd een of andere rol hebt vervuld in het belang van iets of iemand, doet je hart ineen krimpen en je adem benemen...wat een pijn..
Maar aan de andere kant is d?ɬ?e wetenschap ook een bevrijding...omdat je diep in je hart ook anders wil voor jezelf.
Wederom wil ik je echt niet kwetsen met de volgende woorden maar, het kwaad is al geschied...het is al stuk....
Het zal nooit meer worden hoe het was tussen jullie..en hard gezegd is dat misschien maar beter ook. Want als jij dit wilt redden zal je je ziel aan de duivel moeten verkopen...Wat hij niet in zich heeft kan hij ook niet geven..de afgelopen 25 jaar zijn daar voor jou het bewijs van. En zou je dat willen? Een man die half van je houdt? Stel jezelf de vraag of je nog 25 jaar eraan wil plakken in de wetenschap dat je man zich nooit 100% kan geven en er zijn voor jou, zoals jij nodig hebt. Zou je er 25 jaar aan willen plakken als hij hetzelfde blijft zoals hij nu is? Want dat is wat je krijgt..zoals hij nu op dit moment tegen jou is...(totdat hij het weet) En jij zal met ups en downs ?ɬ??ɬ?k weer hetzelfde patroon volgen wat je al die jaren deed.
Als jullie storm is gaan liggen glijd het oude leventje langzaam maar zeker weer op zijn plaats.
Afwachten..inschikken..wegcijferen..opgeven..hunkeren naar de aandacht die je nodig hebt..die je klokje laat tikken..
Je hoeft niet boos en verdrietig te blijven..niet op die manier. Jij bent als het er op aan komt de aangewezen persoon om de veranderingen aan te brengen om eruit te halen wat erin zit..Dat wil je..je wilt leven, plezier maken, leuke herinneringen scheppen, ondernemen, groeien, je grenzen verleggen om dingen te kunnen ervaren...De Odie tot leven brengen die al z?ɬ? lang in de vergetelheid is geraakt om anderen te plezieren of van dienst te zijn. Alleen jij weet of hij in staat is die dingen samen met jou te doen op een manier die jullie sterker en verbondener maakt. Dat jou het gevoel geeft dat je samen de wereld aan kan...
Dat jullie allebei de liefde voelen die jullie voor elkaar voelen en dat kenbaar maakt...Het is niet alleen zijn liefde die gevoeld moet worden maar hij ook de jouwe..Ook jouw hart moet zingen bij/voor hem...Maar ik ben bang dat dat niet het geval is..
Jullie harten zingen allebei een ander wijsje....
Laat de angst voor je toekomst varen...Je hoeft nergens bang voor te zijn..Maak jezelf niet wijs dat d?ɬ?t het allemaal was voor je, omdat je niet kan zien wat de morgen brengt. Denk niet dat al het oude beter is en zal zijn dan de toekomst je brengt.
Je bent een sterke vrouw die (als ze boos is) heel goed weet wat er speelt als ze goed naar haar gevoel luistert.
Je d?ɬ©nkt dat je de kracht niet heb, maar daar vergis jij je lelijk in Odie..
Je hebt ?ɬ°lle kracht in je die je maar nodig hebt om te leven..om te kiezen voor beter...Je bent een vechter, en je zal hier bovenop komen. Je bent h?ɬ©?ɬ©l goed in staat om je leven kleur te geven op eigen kracht. Probeer door die aanloop periode heen te kijken (ldvd-tijd) en het grotere plaatje te zien wat het je uiteindelijk brengt. Probeer aan wat je werkelijk wilt voor jezelf zo stevig mogelijk vast te houden, zeker als je weet dat je dat van hem nooit en te nimmer zal krijgen, of dat de mogelijkheid er is.
Als hij het verlossende woord niet kan uitspreken, doe jij het dan. Want naar mijns inzien zit dat er toch aan te komen dat jullie wegen zullen scheiden, alleen bepaald hij nu ten koste van jou wanneer dat gebeurt. Nu duwt hij alles voor zich uit totdat hij sterk genoeg is om de knoop door te hakken, en wanneer hij dat doet is niet te voorspellen. Misschien over een maand, drie maanden, een half jaar..een jaar? Misschien tot er weer een vrouw op zijn pad komt waar hij w?ɬ©l zijn gevoel aan kwijt kan? In mijn ogen is dit niet te winnen voor jou, wat je ook doet. Hij heeft de liefde niet in zich zitten, die voor jou als een helend medicijn werkt...en omgekeerd. Zijn twijfel is als nooit tevoren zo aanwezig geweest en het breekt hem op...
Eens moet hij de knoop doorhakken..hij is al voor 75% door....
Lieve Odie, ik denk dat ik je niets nieuws vertelt wat je gevoel je ook al niet vertelt heeft...
Maar grijp niet terug naar het oude als je weet dat het je niet zal geven/brengen wat je nodig hebt, al voelt het vertrouwd ..you`ve been there and don that...Nu komt het er op aan of je wilt leven zoals je zegt...
Als dat m?ɬ©t hem is, hoop ik dat jullie heel gelukkig worden samen en dat er gegeven wordt wat er nodig is zonder dat het iemand wat kost..dat beiden gelukkig zijn met het leven waarvoor jullie gekozen hebben en dat de aankomende 25 jaar bijna een feestje is ...
Als je alleen verder gaat heb dan ?ɬ°lle vertrouwen in de toekomst ?ɬ©n jezelf. Je kan alles mogelijk maken als je hart erbij zit.
Het leven is risico`s nemen, durven, ontdekken....Ben je bereid risico`s te nemen voor jezelf op weg naar...
Ben je bereid te leven naar j?ɬ?uw waarheid..te doen en laten, te ondernemen en ervaren wat Odie wil ervaren?
Je hebt maar ?ɬ©?ɬ©n leven, en jij moet dat invullen...niemand anders. Life is one big risk
Lieve Odie, ik hoop dat je wat aan mijn schrijven heb..
Een warme groet, FreeSpirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
geraakt!
Freespirit, je lang antwoord heeft me diep in m'n hart geraakt. Want het klopt wel wat je schrijft. Als ik heel eerlijk ben heb ik wel iets gemist., met name de laatste jaren. Ben zelf ook op een punt geweest (8 jr terug) dat ik dacht: zo wil ik het niet meer, moet ik hier mijn leven mee verder delen?) En inderdaad, de angst voor het onbekende houd me nog tegen. Diep, heel diep in mijn hart weet ik welke beslissing ik moet nemen, maar ben nog niet zo ver. Ik koester je woorden, Freespirit, ze zijn pijnlijk, maar ik denk dat het waar is. Groetjes, Odie
steun
wat een verhaal..en wat bijzonder dat je op deze wijze je reactie kan geven.
Ik heb het woord voor woord in me opgenomen en maakt mijn dag weer een stuk draaglijker. bedankt