vooral sochtends kost het me moeite om de dag te beginnen ik word met een een leeg rotgevoel wakker en natuurlijk hoe kan het ook anders... denkend aan hem .af en toe denk ik wanneer ga ik me weer blij voelen wanneer houd dit op al me enegie gaat denkend aan hem verloren
als ik er over praat voel ik gelijk weer een stukje beter tegen mn vriendinnen zeg ik ook wel eens wat maar ik wil voorkomen dat ze gaan denken pff daar heb je haar weer praat ook steeds over hetzelfde.. Zo heftig heb ik het nog nooit meegemaakt ook niet met met mn vorige relatie mn hart doet gewoon pijn het is zon intens gevoel van pijn en leegte en gelukkig door deze site merk ik wel dat ik lang niet de enige ben met zon gevoel.Voor 5 jaar hebben we samen een bar /cafeteria gehad en 3mnd geleden ben ik eruit gestapt omdat ik er niet meer tegen kon om met hem samen te werken hij is toch wel voor een groot deel de weg kwijtgeraakt ik kan wel zeggen dat hij een alcohlist is .Hij gaat gewoon nu door met de bar .Ik heb hem 2 weken een sms gestuurd dat ik m niet meer wil zien als ie zich niet laat behandelen.Ik heb niks meer tot nu toe van m gehoord mn verstand zegt HEEEL GOED maar dat verliefde stemmetje wat ook nog aanwezig is word weer gekwetst om het feit waarom hij gvd niks van zich laat horen . nou dit was het voor nu
Dorieeien
Ik weet hoe je je voelt, heb ik ook. Ik ben gewoon kapot. ik krijg nl ook helemaaaal geen reactie, nul komma nul.
Ook ik heb een vermoeden dat hij niet makkelijk vd drank kan afblijven. Voor mij was t kort maar heftig, en dat iemand zijn gevoel zo stop kan zetten, ik vind het ongelooflijk. Ik ben mezelf maar steeds aan t afvragen of ik m moet confronteren, gewoon ernaartoe, maar dan denk ik weer met mijn verstand en dan heb ik hetzelfde als jij BLIJF BIJ HEM WEG, erg he, dat gevoel zo tegen je verstand in kan gaan en vv. Sterkte meid, ik lijd met je mee!
bedankt
hoi eliza,
bedankt voor je reactie !!!
Ik begrijp je volkomen. 's
Ik begrijp je volkomen.
's Ochtends word ik wakker en het duurt nog geen fractie van een seconde of ik denk aan hem.
Het doet pijn, maar van die pijn wordt je sterker!
En ik snap ook dat je je onzeker voelt over de pijn te beginnen bij, bijv., je vriendinnen. Maar echte vriendinnen zullen altijd naar je willen luisteren, begrip voor je tonen en je steunen in deze tijden. Blijf vooral praten!! Dat lucht zoveel op! Want ook al wil je het vergeten en er niet over praten, toch is praten het beste. Dat is een deel van het verwerkingsproces!
Heel veel sterkte. Je bent niet de enige!