Lieve mensen,
Ik ben hier net nieuw en heb al een aantal verhalen gelezen. Ik werd er helemaal stil van en ben enigzins toch blij dat ik niet de enige ben.Ik wil graag mijn verhaal doen want ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ik ben een studente van 24 die het op dit moment erg moeilijk heeft. Bij voorbaat excuses voor mijn spelfouten maar ik ben doodmoe en heb last van mijn ogen van het huilen.
Ik heb gister definitief mijn relatie verbroken omdat ik er simpelweg aan onderdoor ging. Ik heb het 1,5 jaar alleen maar geprobeerd en mijn gezonde verstand heeft mij uiteindelijk deze keuze laten maken. Ik heb een relatie gehad met iemand met een psychische stoornis die z' on prachtig mooi hart heeft, dat ik nog nooit eerder gezien heb. AAn de andere kant is het iemand die niet beseft wat hij mij eigenlijk aan heeft gedaan. Ik leerde hem kennen, kort voordat ik mijn vader verloor. Ik moest opeens naar het buitenland en hij is mij toen achterna gereisd terwijl we elkaar niet goed kenden. Hij heeft toen iets gedaan wat mij zo vreselijk gelukkig maakte op dat moment maar dat viel kort daarna allemaal in duigen. Hij heeft mijn laatste afscheid met mijn vader eigenlijk verpest in mijn ogen omdat hij de dingen simpelweg anders zag dan ik (zijn woorden). Dat heeft mij zo veel pijn gedaan dat ik me nu achteraf verbaas waarom ik met de relatie ben doorgegaan. Ik kan hem dat nog steeds niet vergeven maar ben daar wel mee bezig voor mezelf. Na deze gebeurtenis ben ik toch verder gegaan met hem en we zijn zelfs gaan samenwonen. Dat ging van kwaad tot erger omdat hij wel eens woedeuitbarstingen had en ook wel drugs gebruikte om (naar eigen zeggen) rust in zijn hoofd te creeren. Ook heeft hij mij een keer achtergelaten midden in een omgeving die ik niet kende, midden in de nacht. Daarna heb ik het voor het eerst uitgemaakt en hij flipte helemaal en heeft toen zijn eigen hand gebroken. Daarna is het toch weer goedgekomen tussen ons. Achteraf denk ik dat dat uit medelijden is geweest, maar ik ben zo in de war dat ik dat niet eens meer zeker weet. Ondertussen ging ik steeds meer kapot aan de dingen die hij mij aandeed maar zelf niet door had. Ik heb zo vaak geprobeerd dit aan hem uit te leggen maar het wilde steeds niet lukken. Aan de andere kant heeft hij ook zoveel positieve dingen. Ik hou nog steeds vreselijk veel van hem en denk ook steeds aan hem, aan hoe het was als het goed ging, hoe we samen dingen deden, de passie die we hebben gedeeld, de warmte, de liefde....Hij was mijn eerste liefde en ik zag hem dan ook als de liefde van mijn leven.Zo zag hij mij ook en nog steeds. Het klinkt stom, maar ik moest de relatie wel verbreken voor mijn eigen bestwil terwijl ik twijfel of ik wel zonder hem kan. Ik ruik zijn geur nog steeds, zie zijn ogen voor me enz. Ik heb zo vreselijk mijn best gedaan om alles te accepteren en hem te nemen zoals hij is maar ik kan niet meer want ik ben helemaal kapot. Het lijkt alsof ik me 1,5 jaar aan hem heb aangepast en hij totaal niet aan mij.
Weet ook niet wat ik ermee aan moet nu. Ik ga proberen leuke dingen te doen en mezelf afleiding te geven. Ik moet vooral naar mijn verstand luisteren maar mijn hart wil het niet.....Mijn hart wil weer samen zijn met hem...Maarja samen een ongelukkig leven tegemoet gaan is ook geen optie...Ik weet het gewoon niet meer. Heeft iemand ervaring met zoiets en wat heb je toen gedaan?
Liefs
p.s. ik heb niet het hele verhaal verteld want heb het idee dathet al een lang verhaal is.
herkenbaar
Hoi Soulsurvivor,
Ik denk dat je het zelf goed doorhebt. Ik zat ook in een situatie waarin mijn verstand iets anders zei dan mijn gevoel. Wanneer je het idee hebt je continu te moeten aanpassen aan de ander dan zit een goede relatie er niet in. Het moet namelijk van 2 kanten komen. Ik ben nu blij dat ik (3 maanden geleden) de keuze heb gemaakt om de relatie te verbreken. Sommige mensen zijn gewoon niet voor elkaar gemaakt. Het doet echt ontzettend veel pijn, maar met de tijd slijten alle wonden. Vergeten zul je het echter nooit. De eerste periode moet je goed veel afleiding zoeken. Leuke dingen doen etc. Ik ben ook student en mijn studie heeft er wel een beetje onder geleden waar ik ontzettend van baalde, want zo was ik voorheen niet. Maar wanneer je een hele slechte concentratie hebt kun je haast niet anders. Er komt wel n tijd dat je hem kunt vergeven. Dat is het beste wat je kunt doen, ook voor jezelf. Ik heb wel gemerkt dat het heel veel uitmaakt hoe je ex-partner ermee omgaat. Mijn ex wil niets meer van mij weten, plotsklaps was alles over. Zelfs een gesprek over koetjes en kalfjes (ik kom haar soms tegen ivm werk) zit er nauwelijks in. De spanning is voelbaar. Het deed mij heel erg pijn om zo genegeerd te worden, maar achteraf is het maar beter zo. Ik denk dat op termijn je verstand toch wint van het gevoel. De eerste weken had ik nog huilbuien af en toe. Maar ik kan er nu niet echt meer om huilen, hoewel ik er nog regelmatig aan denk. Zoek nieuwe vrienden op, oude vrienden en probeer je leven weer in eigen hand te nemen. Ik heb een nieuw baantje genomen, ben meer gaan sporten. Heb er vertrouwen in dat alles weer goedkomt met je, ook al voel je je nu klote. Bij mij is het nu bijna 3 maanden geleden dat de relatie verbroken is. Sinds kort kan ik zeggen dat het weer goed met me gaat. Maar ik denk dat indien mijn ex mij respectvoller had behandelt het verwerkingsproces veel sneller had gegaan. Maar op de een of andere manier heeft ze mij toch 'teruggepakt' hoewel het nooit mijn bedoeling was om haar te kwetsen. Ik wens je er veel sterkte mee! Laat je hoofd niet hangen, stop je gevoelens ook niet weg, des te sneller gaat het beter. Maar probeer er ook niet te veel in blijven hangen. Groetjes Be as one
owja... Ik wil nog kwijt dat je er trots op mag zijn dat je die keuze hebt durven maken!!! Veel mensen blijven hangen in een slechte relatie waardoor het vroeg of laat toch fout gaat. Houd dat altijd in gedachten. Jij hebt de verantwoordelijkheid genomen over je eigen leven en dat verdient niets anders dan respect!
Fijn
Hallo be as one,
Met groot genoegen las ik je reactie en het heeft me goed gedaan. Wat jammer dat jouw ex-vriendin zo heeft gereageerd op jouw besluit! Ik ben wel blij voor je dat je er nu wat meer vrede mee kan hebben want zoiets is heel moeilijk als je nog zo van iemand houdt. En dat het nu goed met je gaat is al helemaal een goed iets! Nu ik nog! Mijn ex (vreemd om hem zo te noemen) legt zich jammer genoeg niet zo makkelijk bij mijn besluit neer en probeert nu mijn medelijden te wekken omdat hij zo verdrietig is. Hij weet precies waar ik gevoelig voor ben en natuurlijk weet hij ook dat ik van hem hou en hem dat verdriet ook liever niet had aangedaan. Toch blijf ik sterk staan en ga er niet op in hoe moeilijk dan ook. Gelukkig heb ik tijdens deze relatie al mn vriendschappen onderhouden en daar heb ik nu ook heel veel steun aan. Ben net terug van een avondje stappen met vrienden en zulke dingen doen me toch wel goed. Ik ben zelfs (ik weet het, het is snel) alweer met iemand aan het 'daten'. Maar dat zie ik ook meer als afleiding ook al heeft dat een paar dagen geleden wel averechts gewerkt. Komt tijd komt raad zegt men, en ik geloof dat mijn sterke gevoelens voor mijn ex zullen slijten. Uiteindelijk is het beter zo want sommige mensen zijn nou eenmaal zoals ze zijn en je moet in een relatie altijd een goede tussenweg vinden (vind ik). Als dat steeds blijft mislukken en je blijft het maar proberen is het uiteindelijk al lang te laat. Ik ga me nu echt proberen op mij studie te richten want nog even en dan ga ik op stage en afstuderen. Hopen dat ik mn koppie erbij kan houden maar ik ben wel een doorzetter en verwacht ook dat ik alles zal gaan halen. Jij ook heel veel succes met je studie verder nog!!!
Nogmaals bedankt voor je reactie en lieve woorden!
Liefs van soulsurvivor
Fijn
Hallo be as one,
Met groot genoegen las ik je reactie en het heeft me goed gedaan. Wat jammer dat jouw ex-vriendin zo heeft gereageerd op jouw besluit! Ik ben wel blij voor je dat je er nu wat meer vrede mee kan hebben want zoiets is heel moeilijk als je nog zo van iemand houdt. En dat het nu goed met je gaat is al helemaal een goed iets! Nu ik nog! Mijn ex (vreemd om hem zo te noemen) legt zich jammer genoeg niet zo makkelijk bij mijn besluit neer en probeert nu mijn medelijden te wekken omdat hij zo verdrietig is. Hij weet precies waar ik gevoelig voor ben en natuurlijk weet hij ook dat ik van hem hou en hem dat verdriet ook liever niet had aangedaan. Toch blijf ik sterk staan en ga er niet op in hoe moeilijk dan ook. Gelukkig heb ik tijdens deze relatie al mn vriendschappen onderhouden en daar heb ik nu ook heel veel steun aan. Ben net terug van een avondje stappen met vrienden en zulke dingen doen me toch wel goed. Ik ben zelfs (ik weet het, het is snel) alweer met iemand aan het 'daten'. Maar dat zie ik ook meer als afleiding ook al heeft dat een paar dagen geleden wel averechts gewerkt. Komt tijd komt raad zegt men, en ik geloof dat mijn sterke gevoelens voor mijn ex zullen slijten. Uiteindelijk is het beter zo want sommige mensen zijn nou eenmaal zoals ze zijn en je moet in een relatie altijd een goede tussenweg vinden (vind ik). Als dat steeds blijft mislukken en je blijft het maar proberen is het uiteindelijk al lang te laat. Ik ga me nu echt proberen op mij studie te richten want nog even en dan ga ik op stage en afstuderen. Hopen dat ik mn koppie erbij kan houden maar ik ben wel een doorzetter en verwacht ook dat ik alles zal gaan halen. Jij ook heel veel succes met je studie verder nog!!!
Nogmaals bedankt voor je reactie en lieve woorden!
Liefs van soulsurvivor
vriendschappen onderhouden
Mja jij zit dus in een andere situatie... Jouw ex reageert dus totaal tegenovergesteld van mijn ex. Ik denk dat in dit stadium geen contact het beste is. Ik had graag gezien om nog enigszins normaal contact met mijn ex te hebben, maar dat zit er helaas niet in. Ik denk dat je hem even tijd moet geven om aan het idee te wennen. En goed van je dat je al je vriendschappen hebt onderhouden! Heb ik ook gedaan en tot op de dag van vandaag geen spijt van! Daar heb ik heel veel steun aan. Succes met de studie! Je komt er wel!
Hangt af van hoe uw parter er mee omgaat
Hallo Be as one,
Je zegt dat het belangrijk is hoe je parter er mee omgaat.
En je denkt dat het gemakkelijker zou geweest zijn als je ex er respectvoller mee zou omgegaan zijn.
Ik weet niet hoe jij het verwerkt hebt. Maar als uw parter het op een goede manier zou aanvaard hebben, dan zouden er nog altijd gevoelens blijven hangen rond jullie 2. Op die manier is het héél moeilijk om uw ex te verwerken, om haar los te laten. En ik kan je zeggen dat het veel gemakkelijker is als je totaal geen contact meer hebt met uw ex. Als je ze blijft zien dan blijft er hoop. Is het niet van u, dan is het van haar. Maar als je ze wilt blijven zien, dan heb je er zelf ook nog gevoelens voor. En na een bepaalde tijd, ga je misschien twijfelen. En dan ga je hopen, en dan moet je volledig opnieuw beginnen met de verwerking!
De beste, snelste en gezondste manier is totaal geen contact. Het is de moeilijkste, hardste en pijnlijkste manier, maar het is de beste manier om een relatie te beëindigen.
Sterkte!
Groeten,
Nico
Geen contact
Ja Nico, ik weet dondersgoed dat je gelijk hebt. Afgelopen vrijdag kwam ik mijn ex weer tegen met haar nieuwe 'vriend' die bij mijn ex thuis niet binnen mag komen van haar ouders. Precieze reden weet ik niet, laten we het er op houden dat hij niet bepaald voldoet aan het ideale schoonzoon idee. Hij begon meteen verwijten te maken dat ik slecht over hem had gepraat tegen de ouders van mijn ex. Nu had ik hem nog nooit gezien dus ik heb nauwelijks iets over hem verteld. Kort gezegd het liep weer bijna uit de hand. Probleem met mijn ex is dat ik haar regelmatig tegenkom. Altijd ook op van die klote momenten. Ik zou willen dat ik haar nooit meer hoef te zien, maar op de een of andere manier kom ik haar steeds tegen. Werk / uitgaan etc. Ik moet zeggen mijn ex had al vrij snel (na week of 2) een ander en stond voor mijn neus met hem te zoenen. (tijdens mijn werk ik een kroeg) ik had dus geen gelegenheid om weg te gaan. Dus het doet pijn om te zien dat iemand waarvan je zoveel hebt gehouden geen enkele rekening met je houd. Ik kan echt geen traan om haar laten en ben blij met de keuze die ik heb gemaakt. Maar die nasleep ervan daar wordt ik doodmoe van. Feit is dat ik haar dus af en toe tegenkom en steeds wordt ik weer geconfronteerd met de teleurstelling.
Ik wil even zeggen dat ik ook een relatie van 2 jaar heb gehad met iemand, waarbij alles wel netjes is afgesloten. We hebben vriendschappelijk contact gehouden. En ook al is het tussen ons nix geworden ik gun haar het allerbeste en zij mij ook dat weet ik zeker. Maar mijn laatste ex daar heb ik dubbele gevoelens over. Wil er alleen mee aangeven dat uit elkaar gaan ook op andere manier kan gaan!
nieuwe relatie
Hallo,
Wat ik uit jullie beide reacties lees is dat mensen zo snel aan een nieuwe relatie kunnen beginnen.
Oké, je moet niet bij de pakken blijven zitten. Maar om reeds na een paar weken al een nieuw "lief" te hebben? Dat lijkt me toch ongelooflijk snel.
Of zoeken die dan enkel iemand om steun uit te putten?
Allez, ik stel mij de vraag wat die mensen kan aanzetten.
Groeten,
Nico
vatbaar voor nieuwe aandacht
Ik denk dat iemand die in een slechte relatie zit, wanneer degene plots wel de aandacht krijgt die hij/zij mist in de huidige of oude relatie sneller 'verlieft' kan worden op een nieuw iemand. Tevens is dit natuurlijk de ideale manier om je oude relatie te vergeten en te beseffen dat je wel de moeite waard bent. Mijn inziens is dit gewoon weglopen voor de gevoelens die heel hard kunnen zijn. Het helpt natuurlijk ontzettend in het verwerkingsproces....
Ik schat de kans in zijn algemeenheid dat zo'n relatie echte toekomst heeft vrij klein omdat het begonnen is als een vlucht uit een oud-patroon. (wat overigens niet wil zeggen dat het niet kan!) Iedereen gaat andersom met een relatiebreuk, de topicstarter was ook al weer een beetje aan het 'daten' las ik. Ik denk dat vrouwen dat sneller doen dan mannen, maar ik weet niet waarop ik dat baseer. Is mijn idee. Ik weet dat ik altijd weer even tot mezelf moet komen en pas vanaf daar weer kan gaan rondkijken naar een evt. serieuzere partner. Neemt overigens niet weg dat het voor de 'achterblijver' (wat ik in dit geval ook was) het extra pijnlijk maakt. De nieuwe 'partner' van mijn ex is dan ook totaal tegenovergesteld van mij. Het is (was moetik zeggen) voor mij een schrale troost dat iedereen in haar omgeving tegen mij zei dat ze niet snapte dat ze nu met die kerel ging. Haar ouders, zus, vrienden etc. vonden mij als persoon 'geschikter' dan hij. Mijn ex is / was iemand met veel potentieel (ontzettend slim, maar nog enig gebrek aan levenservaring denk ik, 19) en gaat nu met type voetbalhooligan (Even zwart-wit)
Eigenlijk heb je er ook geen behoefte aan om te horen dat jij zo geweldig was en dat niemand snapt wat ze in die andere kerel ziet (want ik vond het extra pijnlijk om te zien hoe je je kunt vergissen in iemand) maar ik moet toegeven aan de andere kant is het kleine ego-boost. Maar ik zie het bij mijn zusje ook, die was ook na een jarenlange relatie opeens binnen 4 weken met een ander (ook totaal ander, gelukkig beter type) Maar als je verlieft bent of denkt te zijn is de ratio ver te zoeken en doen mensen soms gekke dingen....
Heb er vertrouwen in dat alles uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht zal komen, iedereen moet bepaalde levenslessen leren.