Hey back again, wel borderline kan 2 kanten opgaan, maar altijd (voor zover ik er dan wat van weet) ben je zelf de pineut. In mijn geval, en jou geval misschien ook was het in feite niet meer leefbaar en geeft je zov?ɬ©?ɬ©l meer dan je krijgt, ik bedoel dat je jezelf wel afvraagt hoever je kan gaan voor iemand die zich telkens verder en verder terugtrekt en je als het even kan ook nog schuldig laat voelen. Versta me niet verkeerd want ik zie me ex nog even graag en onder "voorwaarden" sta ik morgen terug voor haar deur, en zelfs nu nog nadat het al 8 ofzo maanden over is. Dat ze niets laat horen, zo ben je misschien wel beter af, en als ze wat laat horen dan weet je meestal toch niet wat ermee te doen... In mijn geval weet ik dat het in het begin perfect terug goed zal gaan en dat er binnen de korste keren weer hetzelfde van gaat komen. Sommingen noemen het bindingsangst, maar ik denk dat het allemaal niet zo simpel en makkelijk is als enkel en alleen bindingangst.
Enne losse eindjes, die zullen er altijd wel blijven zijn hoor, bij het brekene van een relatie is er altijd wel eentje de "zwakkere partij" en in dit geval ik en misschien jij en die blijven dan met de losse eindjes zitten. ALHOEWEL je het voor de andere ook nooit kan zeggen h?ɬ©...
In ieder geval, tijd brengt raad zeg ik altijd maar en ik zie wel wat er
gebeurt. Ik wens je vast en zeker veel sterkte toe....