Ook al was ik zo sterk om er zelf een punt achter te zetten omdat hij steeds twijfelde over zijn gevoel toch blijf ik stiekem op hem wachten. Wachten op het moment dat hij zegt de stomste fout van zijn leven te hebben gemaakt. Dat hij van de daken schreeft ik wil je terug, tot die tijd kijk ik spastisch op mijn telefoon. Nu weet ik dat het waarschijnlijk niet gaat komen toch blijf ik wachten.

Afgelopen maandagavond toch afgesproken en ja dan ga je voor de bijl. Geen mooie woorden maar puur seks. Na twee uur sta je maandagavond ook zo weer buiten. Alleen echt wat voelde ik me Alleen. Tot op heden gehoopt op mooie woorden maar die komen er niet, van ik heb genoten maar die komen er niet.

Misschien moet ik maar gaan leren accepteren....