Ik heb alweer een tijdje niks gepost.. Voelde me ook beter 2 weken geleden, ik was zelfs weer gelukkig en voelde me er schuldig over naar mijn ex toe. Echt belachelijk, want hij was na 2 weken al terug bij zijn ex, dus waarom moet ik me dan schuldig voelen?

Iedereen zegt je bent beter af zonder hem, wees blij dat je van hem af bent, je wilt hem toch niet terug he? Er zijn veel rot dingen gebeurd toen het uit ging, waardoor het ook beter is dat het uit is.. Maar ik hou me groot, ik zeg tegen iedereen, neeeee ik wil hem niet terug.. Omdat ik het idee heb dat ze dat van me verwachten.. En van binnen schreeuw ik, hoe erg ik hem mis, hoe graag ik in zijn armen zou willen liggen, hoe graag ik weer met hem naar onze feesten wil gaan, hoe jaloers ik ben op al mijn vrienden die hem nog wel spreken/zien en mee gaan feesten :'(
Maar ik durf het niet te zeggen.. Omdat dat tegenstrijdig is met wat ik altijd aangaf

Waarom mis ik hem nog zo? Waarom kan ik hem niet loslaten ondanks alle rot dingen die hij gezegd en gedaan heeft..
28april ga ik hem zien op een feest, de ene helft van onze vrienden groep gaat met hem mee, de andere helft met mij.. Niemand die kiezen wil en toch is onze groep opgesplitst en is alles anders..
Ik zie er zo tegenop hem te zien, wat als ik ga huilen? wat als alle gevoelens weer naar boven komen en ik weer in een diep dal terecht kom.. Wat als hij me gaat negeren? Zou ik aan zijn gedrag kunnen merken of hij over me heen is? Twijfels, angst en zenuwen komen nu al naar boven, hoe moet dat de 28ste dan wel niet zijn?

Ik vind het ook zo erg van onze vriendengroep.. Het doet me pijn als ze naar mijn ex gaan? is dat raar? Eigenlijk een kromme gedachte, want het zijn net zo goed zijn vrienden als de mijne en hij heeft hen niks misdaan..

Allemaal vragen en dingen, waar jullie me misschien bij helpen kunnen? Misschien herkenningspunten ofzo..

In elk geval vast bedankt voor het lezen..
Liefs Binas