Hoi Patty,

Ik denk dat het loslaten daar pas is als je alles een plek hebt gegeven. Ik ken je pijn ik heb ook kinderen van mijn ex vrouw en helaas hoe erg ik het ook vindt, ik heb met haar te maken. Tel daar bij het feit op dat haar toy boy zich ook in dat zelfde huis bevindt en zich ook nog is met mijn kinderen bemoeit maakt het nog dubbel zo erg.Ware het niet dat mijn kinderen wel erg ongelukkig zijn en mijn ex in armoede leeft. Maar goed dat heeft ze voor hem over gehad, haar probleem dus.

Zelf denk ik dat de tijd de wonden doet helen, zelf ben ik middels verder gegaan met mijn eigen leven, hoe egoistisch dit misschien ook klinkt, ik kom op de eerste plaats en dan pas mijn kinderen. Je moet eerst goed voor jezelf zorgen om goed voor je kinderen te kunnen zorgen. Als een vliegtuig neerstort en je zit daar met je kinderen zul je eerste je zelf moeten zien te redden om je kinderen te kunnen redden, kortom het heeft mij een ander mens gemaakt. Middels heb ik een lat relatie en het bevalt mij prima. Probeer in ieder geval goede ouders te zijn samen tot zover dat lukt en probeer ondanks alle pijn je eigen leven weer in te vullen. 8 jaar is een lange tijd en het wordt tijd om verder te gaan. De wereld draait gewoon door. Ook zonder je ex. En daarbij loslaten is een proces, dat gaat bij de een sneller als bij de ander. Helaas is het wel zo dat de gene die verlaten is juist meer tijd nodig heeft terwijl de ander, die de keuze heeft gemaakt op dat moment al veel verder was.

Sterkte

Tomaat

Hey Patty

Het is veel moeilijker om los te laten als je je ex nog regelmatig ziet. Maar het is nu zo.
Acht jaar is naar mijn gevoel toch al wel een hele tijd. Het lijkt er op dat je er niet alleen uitkomt en daar is niets mis mee. Maar het vraagt wel om professionele hulp. Moet je doen hoor. Het is niet goed als je in je verdriet blijft hangen.
Je hebt maar 1 leven. Probeer er nog iets van te maken.