Hoi Hoi,

Ik leef heel erg met je mee. Ik weet precies hoe je voelt. Zorg i.i.g. dat je al bezig bent met iets als ze langskomt. Opruimen ofzo. Zorg dat het niet lijkt dat je op haar zit te wachten. Wees cool maar vriendelijk en als ze vraagt hoe het met je gaat dan zeg je ook dat het prima gaat. Misschien kan je zeggen dat je niet lang kan blijven omdat je met vrienden hebt afgesproken (misschien ook een goed idee om werkelijk te gaan doen, is een goede afleiding). Zorg dat ze niet te lang blijft. Dat maakt het ook voor jou veel makkelijker ondanks dat je wil dat ze zo lang mogelijk blijft.

Heel veel succes en zet em op.

Pmijn

Gisteravond was het dan zover. Zoals "mokkakoffie" al vermelde "ijskast modus aan" zodra de deurbel ging. Ik had ook nog een goede vriend van me gevraagd aanwezig te zijn aangezien mijn ex een vriendin mee nam. Eerste gedeelte ging goed, ik heb niet op haar gewacht, maar ben gewoon eten gaan koken en was bijna klaar toen ze aan belden. Bij binnenkomst een vriendelijke groet en geforceerde beleefdheid van haar kant (zo voelde het). Ik ben gaan eten terwijl mijn ex in huis de spullen die ik nog niet had kunnen inpakken ging verzamelen. Al snel verging m'n trek in eten (voelde verdriet en pijn opkomen), op een moment waren we even alleen en stelde ze zich open en zacht naar me op, we spraken wat en ik brak, hierna werd zij ineens weer een ijsberg. Ik herken haar niet meer, ook die vriend van mij herkende haar gedrag niet, droog, hard, onpersoonlijk. Alleen beleefdheid, zodat ze haar spullen kon pakken. Mijn emoties kon ik niet meer onder controle houden, verdriet brak erdoorheen, boosheid brak erdoorheen. Ik heb het uiten hiervan tot een minimum beperkt en geholpen met inladen, zodat ze zo snel mogelijk konden gaan. Ik kreeg te horen dat ik ons gezamelijke hondje wel af en toe een weekend kon nemen en dat ik maar moest laten weten wanneer. Hier ben ik wel blij om, want ook alle huisdieren mis ik, maar vooral mijn hondje. Ook weer kreeg ik te horen dat ik niets fout heb gedaan in de relatie, maar ze is in een weekend van gedachten veranderd hoe ze verder wil met haar leven. Daar pas ik niet in. Als ze er ooit spijt van krijg "Ach zo dan is dat zo!" Haar (onze) kinderwens, die ze al zolang heeft, waar zoveel tranen om gevallen zijn, omdat het nog niet zover was (haar medische redenen). Daar stapte ze nu koud overheen (in mijn bijzijn in ieder geval).

En nadat ze weg waren, ik door de grond, verdrietig en kwaad! Gelukkig was er iemand die me steunde. Nu weet ik wel dat iemand die zo onaardig, zo makkelijk mij aan de kant kan zetten na alles wat ik gedaan heb voor haar. Die verdiend mij niet. Ondanks dat mijn hart gebroken is, is hij nog steeds groot genoeg om liefde te geven, aardig te doen en er voor anderen te zijn, maar er zijn zo weinig mensen in mijn omgeving die ik nu met mijn hart vertrouw. Ik vrees voor mijn toekomst plannen.

Vandaag stort ik me maar weer in mijn werk. Vanavond maar weer keihard sporten met vrienden. De overige tijd moet ik maar invullen tot ik weer slaap en aan de volgende dag begin. De teller dat het beter is geen contact te hebben met de ex gaat weer opnieuw in.

@huysch: Ik denk gelijk aan jou gedachten, maar ik ga er alles aan doen om het anders te gaan voelen. Voor het eerst sinds de break heb ik weer een levensdoel, "Gelukkig worden". Ik gelukkig worden en daar heb ik mijn ex niet voor nodig! Zeg ik dwangmatig meer tegen mezelf, net zo lang totdat ik het ga geloven. Verder in de spiegel kijken en mezelf vertellen dat ik het waard ben om gelukkig te zijn. minimaal 3 keer per dag, het lijkt raar maar vanmorgen gedaan en het werkt wel!

@pmijn: Bedankt voor je tips en steun. Ik heb met jou tips in gedachten het zo kort mogelijk proberen te houden en heb niet zitten wachten todat ze kwam.

@mokkakoffie: Bedankt voor je steun! Ik zal weer sterker worden!

Diep adem halen en werken maar weer!!!!

GR Snowman
(no I'm not as cold as ice)