Hallo iedereen,

Hier ben ik weer. Nogmaals een keer van me afschrijven. Op de één of andere manier werkt dit wel voor mij!

In mijn vorige blog's schreef ik reeds over mijn ex die nu 5 weken geleden vertrok, nee correctie, die ik buitengezet heb na de zoveelste affaire met een andere vrouw.

Het is zo dat ik dagelijks nog contact heb met mijn ex-man. Komt van zijn kant uit. Dagelijks contacteert hij me voor eender wat. Vorige week heb ik een poging gedaan om dit af te blokken. Ik heb hem toen een sms gestuurd dat onze contacten vanaf nu best zakelijk zijn en enkel over de kinderen. Niet meer het aanraken, de knuffels, enz. Spijtig genoeg heb ik ondertussen weer een emo-moment gehad bij hem. 15 jaar kan ik dan ook niet zo maar afsluiten. Ik zeg altijd dat alles goed gaat met mij en de kinderen, wat helemaal niet zo is, maar hij kan t probleem toch niet oplossen. Hij zag de kinderen, en zij vertellen natuurlijk hoe t echt is met ons, dus ja, heb hem gezegd dat t helemaal niet goed gaat en wat er allemaal speelt. Al het geregel van de scheiding, overname woning, enz waar ik in zit,..

Ben net 3 dagen naar zee geweest met de kinderen naar vrienden, dit deed me zo'n deugd maar ook daar kreeg ik verwarrende sms'jes. In de trend van 'geniet van je paar dagen vakantie. xx'. Heeft hij me toch weer 2 maal gebeld over zaken die perfect kunnen via sms.

Vandaag moesten we verschillende zaken regelen met de bank, daar was hij weer zo lief. Aanraking op je been, in je ogen kijken, en die blik, goh die blik, net puppy-ogen. Maakt t allemaal zo moeilijk. Dan krijg ik weer zo'n vraag om hem terug toe te voegen op facebook, enz. Nadien ook vragen om vrienden te blijven, voorstellen om mijn nieuwe auto mee op te pikken enz. En dan kwam het eruit bij hem, dat t eigenlijk allemaal mijn fout is, want ik heb hem buitengezet, hij wou nog wel vechten voor ons huwelijk, ik heb hem weggeduwd waardoor hij troost zocht bij iemand anders, hij is alles en iedereen kwijt, hij heeft niks momenteel,.. T gevolg van zijn daden, lijkt me. Hij vindt dat ik me als een 'bitch' gedraag tov hem. Ja, ik ben kwaad op hem. Is dit zo abnormaal dan? Hij heeft weer eens een nieuwe vrouw gevonden, laat me weer eens achter met de kinderen,... Hij wou zijn nieuwe vriendin voorstellen aan hen. (ze zijn 1 maand samen) Hier moest ik als moeder optreden aangezien mijn kinderen de scheiding nog niet verwerkt hebben. Maar heb dan ook eens gevraagd of zij de ware is, of hij zo zeker is van haar? En k kan je zeggen, echt niet. Ik ken hem, hij is helemaal niet verliefd maar hij moet bij haar blijven, of hij heeft geen woonst.

Maar het medeleven kwam bij mij, heb gevraagd om gesprek om t af te kunnen sluiten, onze frustraties kwijt te raken, en dat we dan zo mss normaal met elkaar kunnen omgaan. En mss vrienden te worden in de toekomst, dus k geef weer toe...k ga weer mee in zijn verhaal. Daarnet leuke, vriendschappelijke sms'jes. Dan voelt hij zich duidelijk goed. T is allemaal zo verwarrend, pijnlijk,...ik wil door met mijn leven...ik wil geen hoop meer hebben...ik kan hem ook niet terugnemen...Is dit wat hij eigenlijk wil?...Heeft hij spijt?...Hoe sluit ik hem af?