“Reeds 20 dagen gedumpt door (ex)vriendin, geen - of weinig - uitleg, geen contact.”

Zij was, in de 2 jaar dat onze relatie stand hield, steeds onzeker over haar zelf, en werk. Hiervoor gaat ze bij regelmaat in therapie, ‘zoekt zichzelf’. Ik gaf haar alle ondersteuning waar nodig, niks was me te veel, mijn schouder was steeds voor haar beschikbaar.

Na een paar maand begon die onzekerheid ook in onze relatie een rol te spelen, zodanig dat die onzekerheid ook bij mezelf mij zijn parten ging spelen. Ik besef dit nog beter, wou mezelf beschermen, bouwde een muurtje op - niet gezond! Elke week kwam ze met dezelfde verwijten die zich een jaar eerder gebeurd waren, verwijten zoals, "je kijkt niet naar me als we bij de vrienden zijn, raakt me niet aan, enz." Ik trachtte haar uit te leggen, dat ik inderdaad in het ‘openbaar’ niet zo’n knuffelaar ben, nooit geweest eigenlijk. Als ik haar eens bericht stuurde, waarvan ze de intonatie niet zag, was ik grof, speelde op haar gevoelens, dit kon ook gebeuren als ik eens een grap(je) vertelde. Voor mezelf begon ik op te letten, wat ik zei, wat ik deed.

De laatste weken waren een hel, aantrekken/afstoten, dit van beide kanten. Ik wou dit uitpraten dit was niet goed, dit kon niet meer. Terug kreeg ik een lijst van verwijten, van bepaalde patronen was ik mij enerzijds bewust, maar ook bepaalde patronen waarvan ik me totaal niet bewust was. Eenmaal alles verteld en gezegd was, uite ik mijn spijt voor de onbewuste/bewuste gedraging, als ik haar hier pijn had berokkend het me oprecht speet. Mijn karakter kan ik niet meer veranderen maar zou er wel op letten in de toekomst.

Ik wil met een nieuwe lei starten, niet meer in het verleden leven, zoals zij deed, steeds oude koeien uit de sloot halen had geen zin. We plukken de dag, uitkijkend naar morgen (!) daar wil ik voor gaan. Alles werd weer rustig, en herpakten ons, ze kwam terug bij me thuis, bleef slapen, alles weer leuk, gezellig.

Een week later ontplofte alles, begreep er niks van (?), kon haar niet bereiken, stuurde een mail met de vraag wat er aan de hand was. Dagen nadien beantwoordde ze deze, met terug weer als vanouds, dat ik er niks van begreep van onze relatie ed (!!). Om het verhaal kort te maken, kwam ik te weten dat er een 3 persoon tussen ons zit, confronteerde haar hiermee, eerst loochenen, niks mee aan de hand ken die, meer niet. Daags nadien, belden we met elkaar (was een kort gesprek), toen zei ze, “geen relatie meer met me te willen, of dit duidelijk was” en verdween…

De puzzel valt nu zo wat in elkaar, waarbij ze 1st loochende er iemand was, gaat ze nu aan kennissen van ons vertellen over die persoon, maar er geen relatie is ook niet op sexueel gebied, maar er groeit wel iets vertelde ze. Ik weet dat ze elk weekend samen zijn (hij woont 160km verder en heeft hier een studio in de buurt). Momenteel wil ze geen relatie, wil me ook niet spreken, maar hoopte dat we vrienden konden blijven!!!

Dit verhaal lijkt me misschien wat verwarrend, dat is het ook voor mezelf, wou het toch even afschrijven. Hoop heb ik niet meer, ik weet wel dat ze nog gevoelens heeft, mag ik eigenlijk niet zeggen, "alleen zij kan dat !?"

Yanai