Online gebruikers
- Angelo
Sinds een aantal maanden heb ik een nieuw collegaatje, waar ik gewoon goed mee omging. we maakten wel seksueel getinte opmerkingen naar elkaar, maar dat was het dan ook wel. Op een gegeven moment zijn we met elkaar gaan mailen, en werden de opmerkingen steeds explicieter, en beschreven we wat we daadwerkelijk met elkaar wilden doen. We zijn een keertje uitgeweest, wat gedronken een hapje gegeten,niks bijzonders erg gezellig, en we waren er allebei van overtuigd dat we niets met elkaar wilden, en dat het hele mailgebeuren een soort spannend spel was, maar dat we niet echt elkaars type waren. Netjes drie zoenen op de wang bij afscheid, voor mijn gevoel niets aan het handje.....
Volgende dag paniek in de tent.....haar partner was er achter gekomen, (we zijn allebei getrouwd) is toch allemaal weer goed gekomen, ook natuurlijk omdat er niets gebeurt was. En wat drinken en en hapje eten met elkaar kun je geen ontrouw noemen toch?
Laatst liepen we elkaar weer tegen het lijf in de stad, en zijn weer wat gaan drinken, beetje kletsen etc. etc. Gedurende het gesprek werd het voor mij duidelijk dat ik steeds meer voor haar begon te voelen, en ik zei dat ook tegen haar, en dat ik dat eigenlijk helemaal niet wilde. Goed , de volgende dag belde ze dat ze de hele dag en nacht aan mijn woorden had gedacht, en zelf ook tot de conclusie was gekomen dat ze verliefd op me was geworden. Wat nu, gelukkig zien we elkaar nu even niet in verband met de feestdagen, maar ik denk de hele dag aan haar.
Ik wil mijn vrouw geen pijn doen, maar als ik het haar vertel zal het voor haar onoverkomelijk zijn. We kennen elkaar ruim 30 jaar(!), en ik ben altijd monogaam geweest.... Ik kan het niet helpen, maar ik ben stapelverliefd op mijn collega, terwijl ik dit helemaal niet wil. Jammer genoeg kun je verliefdheid niet sturen, het overkomt je gewoon, en ik weet niet wat ik ermee aam moet, het lijkt voor mij nu een loose - loose situatie. als ik van mijn vrouw afga voor een ander zal ik dat mezelf nooit kunnen vergeven. maar niet toegeven aan verliefdheid is ook vrijwel onmogelijk....
Ik weet het ff echt niet meer, nog nooit heb ik voor zo'n dilemma gestaan, wat nu?
Hoorde ik bovendien net een liedje op de radio dat ging over: "the classical dilemma between the head and the heart"
Ppffff, de spijker op z'n kop.
Het zullen bewogen feestdagen worden, ik hoop voor jullie dat je het beter voor elkaar hebt...... Fijne feestdagen.
Stoppen!!!!
Stoppen met je collegaatje!!!
Mijn reactie is kórt maar kráchtig!!
Hmvrpm78
beter van niet
ik sluit me aan bij de anderen.
Tuurlijk is verliefdheid leuk en spannend, maar dat gaat over.
Het is gewoon zeker dat als je dit doorzet hier mensen beschadigd gaan worden. Er staat teveel op te spel. Probeer het contact met je collega luchtig te houden, doe in deze fase geen dingen waar je spijt van krijgt. Het is zeker dat je met het verlaten van je vrouw veel gaat verliezen, en of je er iets mee wint is nog maar de vraag. Investeer liever in de relatie met je vrouw.
als je wist van het verdriet ...
Mijn man kiest dus om ons te verlaten. Zijn prachtige gezin dat zo veel van hem houdt. Om weer (derde vrouw!) opnieuw te beginnen met deze jongere collega met twee jonge kinderen. Hij heeft inmiddels 5 kinderen, 2 bij zijn ex van 26,23, hij ziet ze nooit meer en 3 kinderen samen met mij van 19 en een tweeling van 15 jaar en heeft ze al weken niet meer gezien. Hij is inmiddels 8 weken weg en geniet van zijn vrijheid..... zielig en ziek dat vinden we hem...maar we gaan er wel aan kapot. Wat een verdriet.
Hetzelfde geval, collega waar kan hij heel goed mee praten, in het geheim elke avond mailen met elkaar en zo verliefd geworden en door gegaan, afspraakjes gemaakt en zeggen het is me overkomen..... tja...wat je zelf wil....
ik zit in hetzelfde schuitje
Wij zitten er op dit moment middenin, ben er 2e kerstdag achter gekomen dat mn man al een tijdje verliefd is op een andere vrouw. Na heel veel praten, janken, boosheid en wat al niet meer is hij gistermiddag voor een maand bij ons weg gegaan om na te denken, geen contact met mij en ook niet meer met haar. Wij zijn 23 jaar getrouwt en kennen elkaar 28 jaar en hebben 2 kids. HET VOELT ALS EEN HEL waar ik nu in zit, afwachten......veel anders zit er op t moment niet in
Ik zit ook in hetzelfde schuitje
Tijdens mijn zwangerschap een half jaar geleden ben ik er ook achter gekomen dat mijn (ex)partner waar ik 11 jaar mee samen was verliefd is geworden op een ander. Ik heb dit proberen uit zn hoofd te halen door de problemen die we blijkbaar hadden in onze relatie te verbeteren. Dit heb ik 5 maanden vol gehouden, in de hoop dat tijdens de bevalling van het kind en het feit dat het ander meisje naar het buitenland vertrok het daarna beter zou worden. In plaats daarvan is het alleen maar erger geworden. Mijn jaloezie werd te groot en hij kwam geen meter dichterbij omdat hij haar steeds miste totdat ik hem toch het huis heb uitgestuurd 4 weken geleden. Ik begrijp het niet ik hou zoveel van hem dat ik hem nog steeds terug wil. En ik ga daar kapot aan. Nu nog meer als tijdens mijn zwangerschap. Aan de ene kant voel ik dat ik sterk moet zijn en te genieten van wat ik heb een huis, mn dochter, auto, goede baan maar aan de andere kant ga ik eraan kapot dat ik dit niet meer kan delen met de man van wie ik hou. Maar zoals hij zei gevoelens kan je niet sturen, maar diep van binnen hoop ik dat ie erachter komt wat hij allemaal achter gelaten heeft. Zal dat zo zijn of niet? Wanneer gaat die verliefdheid over? Ze is nu weer terug en ik ben bang om ze tegen te komen. Ik begrijp niet dat een man je zoveel verdriet kan geven terwijl we eigenlijk samen zouden moeten genieten van ons 6 weken oude dochter. Dat een man in staat is voor een verliefdheid dit achter te laten. Onbegrijpelijk.
gebruik je verstand!
wat jij doet is een duurzame relatie naar de knoppen helpen.
Verliefd worden kan altijd wel eens voorkomen.
Maar wat je nu voelt is ook veel nieuwsgierigheid, spanning en de hormoontjes die door je lijf heen gieren.
DIT GAAT WEER WEG!!!!!!
kijk naar wat je hebt! een lieve vrouw die er voor je is, waarvan je weet dat ze van je houdt
Oke..misschien is de relatie voortaan een beetje saai geworden, of wil je wat meer spanning en uitdaging opzoeken.
Denk goed na...en gebruik je verstand.
Gevoel is sterk, maar het gevoel voor je vrouw is ook aanwezig.
Als je de beslissing maakt om bij haar weg te gaan en voor de ander gaat kiezen moet je beseffen dat dit een drama gaat worden.
Wil je dat?
je moet kijken naar wat je hebt...zet dat voor jezelf op een rijtje.
Want je gaat echt door een hel...dat kunnen de mensen hier op ldvd je wel vertellen.
sterke
toetje 66
Illusie........
Beste verwarde kerel,
wat je schrijft is inderdaad erg heftig.... het zijn veel gevoelens en emoties tegelijk.
Ik kan mij voorstellen dat je gevoelens hebt voor een ander....ze is leuk , aantrekkelijk , grappig en he-le-maal het einde.
vraag jezelf echter een paar dingen af:
1) Hoe zij echt is weet je pas als je met haar hebt samen geleefd.....dan leer je ook haar slechte kanten kennen namelijk.
en stel...... blijkt het opeens niet te klikken als je langer dan een maaltijd de tijd samen moet doorbrengen.
of erger: blijkt ze je zo te irriteren dat je er knetterleip van wordt.
Is de nieuwigheid er straks af en dan sta in de regen...verdwaald als een mol met de gedachten:
is dit het nou???
2) veel van ons kunnen erover meepraten.... maar losgelaten worden door je partner is echt een hel.
als je elkaar 30 jaar kent en je bent samen dan is dat echt iets unieks.
bedenk dan wel als je haar op die manier krenkt dat zij echt kapot zal zijn en het jullie verstandhouding zeer ernstig en misschien wel voorgoed zal kunnen ontwrichten.
3) stel je kiest ervoor en het blijkt niks te zijn.....
ondertussen leeft ieder zijn eigen leven.
je oude vrouw heeft inmiddels een toffe vent gevonden en ze is GELUKKIG!!!!
ze heeft haar leven opgepakt en heeft er nog een mooie wending aan kunnen geven.
hoe voel jij je dan??? als blijkt dat je toch gevoel hebt voor de vrouw die je 30 jaar kent.
dan wordt je huidige vrouw wellicht wel je onbereikbare liefde.
4) als je elkaar zolang kent vraag je dan maar eens af hoeveel je samen hebt meegemaakt en hoe sterk jullie emotionele band is..... voor hetzelfde geld krijg je er zelf namelijk een FLINKE KNAUW van als je de relatie met je vrouw beeindigd.
zit je straks zwaar overspannen aan de prozac en ben je nog verwarder dan je nu bent.
5) ik weet niet hoe de man van je collega is maar ik zou wel oppassen....
als ie echt pissed off raakt kan hij ook jou naar het leven gaan staan!
a) hij mept je inelkaar
b) hij gaat jou vrouw opzoeken en verteld wat er speelt
WAT DOE JE DAN......???
conclusie: het zou kunnen dat je collega helemaal te gek is.
misschien kunnen jullie het samen best gezellig hebben.....
maar durf jij alles daarvoor op het spel te zetten?
misschien is het een illusie en zie jij een personage die er straks naar een tijdje er helemaal niet meer is..... blijkt ze heel anders te zijn en dan wat?
Misschien is het wel goed om zelf even een weekendje of midweekje ergens naar toe te gaan of met een goede vriend.
Bijvoorbeeld een lang weekend naar Schotland lekker lang lopen en lekker de schone lucht op je laten inwerken... tentje mee lekker tot jezelf komen.
(easyjet 99 euro)
Weg van de vrouwen.... jezelf bezinnen en je afvragen wat is nou echt belangrijk in het leven.
sterker nog.............
Stel jij krijgt morgen rampspoed en ellende over je heen (afkloppen daar gaan wij niet vanuit) wie gaat je rolstoel dan duwen?????????
dat is pas onvoorwaardelijke liefde.
Trouwens wat ik uit je verhaal opmaak lijkt het er meer op dat je last hebt van lust en vlees dan van verliefdheid.
ik wens je veel sterkte.
wat ook onze buddies zeggen: gebruik je ***** verstand.
want je gooit alles weg....alles wat je samen hebt en ook dingen die je niet beseft:
gezamenlijke kennissen en of vrienden noem maar op
PS: ik ben zelf bedrogen door mijn ex-vriendin...die ging ook achter mijn rug om eerst onschuldig hapje eten enz..... ik ben er DOODZIEK van geweest en heb er nog steeds schade van.
dus ik kan je zeggen als je vrouw hier zelf achter komt (volgens mij heb je haar niks verteld) mag je god op zijn handen en voeten kussen als ze niet jou een dikke trap onder je reet verkoopt.
wees blij met wat je hebt en niet met wat je zou kunnen hebben.
Carpe diem
X
David
lllusie...misschien wel, misschien niet
Beste David,
Allereerst bedankt voor je reactie. Ik heb het misschien niet duidelijk genoeg gemaakt in mijn blog dat ik er zelf enorm mee zit. First of all: ik wil mijn vrouw persé geen verdriet doen.....!
Dat ik dat zou doen als ik haar verliet voor een ander staat als een paal boven water. Echter, ik ken heel goed het verschil tussen lust, zoals je schrijft en liefde, en geloof me dit is geen lust! Althans niet alleen maar lust, natuurlijk komt dat er wel bij kijken, maar dat lijkt me logisch.... als het alleen lust zou zijn, zou ik er totaal geen moeite mee hebben om à la minuut te stoppen met het verhaal. Het is echt meer dan dat, geloof me.
Als ik mijn collega een paar dagen niet gezien heb, ben ik chagrijnig, zie ik haar vervolgens weer dan bloei ik weer helemaal op, en het is echt waar, er is nog steeds niets gebeurt!
Ik kan het niet helpen, ik ben stapelverliefd..... terwijl ik dat helemaal niet wil....! Ik vervloek de dag dat ze in mijn leven kwam, maar verliefdheid is niet rationeel, en kun je ook niet rationeel benaderen, hoe jammer dat soms ook is.
Grappig vond ik, (voorzover je in dit geval van grappig kunt spreken) dat je begon over wie mijn rolstoel zou duwen.
Ik vroeg haar de laatste keer: "als ik over tien jaar in een pamper in een rolstoel zit, zou je dan nog van me houden, en me door de stad heen duwen?"
Haar antwoord was even kort als simpel: "ja...zondermeer!"
In haar ogen las ik dat ze het meende. Ik probeer haar dus verschillende rampscenarios voor te schotelen, maar ik kan haar niet betrappen op iets waardoor ik er aan zou gaan twijfelen. (en ik heb heus wel mensenkennis, geloof me, door de jaren heen zet je vanzelf die roze bril wel een keer af).
Mijn vrouw heb ik wel verteld dat ik met mijn collega uitgeweest ben, dat we wat gedronken hebben, en een hapje gegeten, erg gezellig etc.etc. Ik heb haar niet verteld dat er liefde in het spel is gekomen, daarmee zou ik zondermeer haar hart breken, en dat wil ik absoluut niet. Ik heb ook tegen mijn collega gezegd dat er niets zal gebeuren (seks) zolang ik nog bij mijn vrouw ben, om de doodeenvoudige reden dat ik niet wil dat dat de reden zou zijn om van haar af te gaan. Ik weet honderd procent dat het dan onomkeerbaar is, en dat wil ik nog steeds niet!
David, ik weet van binnen echt dat het niet goed is, maar ik kan het niet helpen dat ik verliefd ben geworden. Zoals ik al zei, verliefdheid overkomt je, en je kunt het niet sturen. Ik ga hier zelf ook aan kapot, geloof me, want ik wil dit helemaal niet.
Ik weet dat ik niet door moet gaan met mijn collega, maar ik weet ook dat het veel pijn gaat doen als ik ermee stop.
Ik heb ook al met haar afgesproken om een afkoelingsperiode in te lassen, om alletwee onze gedachten op een rijtje te zetten, en te ordenen. Maar jongen, ik zag haar vanmiddag lopen, (zij zag mij niet) en mijn hart maakte een sprongetje van blijdschap dat ik haar zag. Ik heb haar niet geroepen of aangesproken, ik zal het dus op de lange duur wel leren, hoop ik?
David, nogmaals bedankt voor je fijne reactie....ik lees tussen de regels door dat je heel veel pijn is gedaan, en dat vind ik heel erg jammer, want bent volgens mij een zeer warm persoon, echt iemand die je graag in je vriendenkring wilt hebben.
Ik wens je nogmaals fijne feestdagen....vriendelijke groet van een verwarde man.
ik weet wat je vrouw zal gaan voelen!
Mijn ex vriend is er vandoor gegaan met zijn collega!
Oh wat zijn ze verliefd!
Weet je hoe pijn t doet.
Dat is echt niet normaal.
Jullie moeten eens goed kijken wat je laat gaan!
Verliefdheid gaat over en dan begint de ellende.
Kijk wat je aan je vrouw hebt dat moet een rede zijn om je collega opzij te zetten.
Jammer heeft mijn ex dat niet gedaan. Maar hij komt er vanzelf achter wat hij heeft laten gaan!
Als je van je vrouw houdt moet je daar voor gaan want verliefdheid gaat over en of je van die collega gaat houden is de vraag!!!
Denk goed na!!!
sorry dat dit geen leuke reactie is maar ik weet hoe t voel!!!
Illusie....
Nog héél even een reactie van mij.
Eerder dit jaar was er iemand op dit forum(overigens een vrouw) met hetzélfde dilemma!Er werd negatief gereageerd door de meeste posters!
Zoals nú óók!Incluis me!
Het bleek echter,dat de negatieve reacties haar sterkte in haar beslissing!En dat wij er niets van begrepen en haar beslissing torpedeerden!Wat ze de posters zéér kwalijk nam!
En datzélfde proef ik nu in jouw reactie!En dát bewijst maar weer,dat liefde blind maakt!!
Já,ik zeg dat,de positieve realist!!
Het is uiteindelijk jouw keuze die je maakt.Maar bedenk wél,dat die keuze voor de ánder grote gevolgen heeft voor je toekomst en die van je
huidige echtgenote!
Sterkte,
Hmvrpm78
Illusie
Nog héél even een reactie van mij.
Eerder dit jaar was er iemand op dit forum(overigens een vrouw) met hetzélfde dilemma!Er werd negatief gereageerd door de meeste posters!
Zoals nú óók!Incluis me!
Het bleek echter,dat de negatieve reacties haar sterkte in haar beslissing!En dat wij er niets van begrepen en haar beslissing torpedeerden!Wat ze de posters zéér kwalijk nam!
En datzélfde proef ik nu in jouw reactie!En dát bewijst maar weer,dat liefde blind maakt!!
Já,ik zeg dat,de positieve realist!!
Het is uiteindelijk jouw keuze die je maakt.Maar bedenk wél,dat die keuze voor de ánder grote gevolgen heeft voor je toekomst en die van je
huidige echtgenote!
Sterkte,
Hmvrpm78
De keuze is allang gemaakt....!
Beste Allemaal,
Allereerst bedankt voor jullie reacties. Dat dit een item is wat heel wat emoties oproept is duidelijk.
Wat ik schijnbaar niet duidelijk genoeg heb gemaakt is dat ik mijn keuze allang gemaakt heb. IK VERLAAT MIJN VROUW NIET, VOOR NIEMAND! Zo, hoop dat het duidelijk is.
Wat ik met mijn hele verhaal heb willen aangeven is dat, of je of je het nou wil of niet, je zomaar met zoiets geconfronteerd wordt. Je kunt dus in je relatie, (ook al is die nog zo solide) ineens voor het feit komen te staan dat je gevoelens voor een ander krijgt. Ik heb het ook nooit geloofd, maar het is me echt overkomen. Je weet dat je dan een keuze moet maken, en welke keuze je ook maakt, er blijft altijd iets van een rotgevoel.
Uiteindelijk is mijn collega ook verliefd op mij, en het gaat niks worden. Haar probleem zul je zeggen, maar ja, ik voel ook iets voor haar en wil haar ook geen pijn doen. Ik kan niet voor haar kiezen, want ik zou mezelf nooit meer in de spiegel willen zien, als ik voor haar van mijn vrouw af zou gaan.
Een gewone vriendschap gaat het ook niet worden, want dat kan eigenlijk na zoiets alleen maar verkeerd gaan, het betekent dus dat we compleet zullen moeten breken, en daar zit nou ook het probleem, want we moeten wel 8 uur per dag samenwerken.
Overplaatsing of zoiets gaat ook niet. Hoe dan ook, het wordt nog een rare situatie.
Overigens laat ik mijn beslissing niet door anderen beinvloeden, dus een negatieve reactie op deze site zegt me niet zoveel. Veel mensen hier is pijn aangedaan, en ik begrijp hun reacties heel goed, en in hun ogen zal ik wel een enorme *** zijn dat dit mij is overkomen. Ik ben zelf ook altijd bevooroordeeld geweest waar het dit soort dingen betrof, maar heb nu geleerd dat er ook een andere kant aan het verhaal kan zitten, een kant die je niet onder controle hebt. Het menselijk brein zit raar in elkaar, geloof me.
Gelukkig is er totaal niets voorgevallen, en kan ik mijzelf en mijn vrouw recht in de ogen kijken!
Nogmaals allemaal bedankt voor de reacties, fijne dagen, dan ga ik beginnen aan mijn tweede termijn van 30 jaar (met mijn eigen vrouw)
Veel geluk
Beste Niet-Meer-Verwarde-Man,
Het ongemakkelijke gevoel wat je op je werk gaat krijgen staat in geen verhouding tot het verschikkelijke gevoel wat je zou krijgen wanneer je je vrouw verlaat.
Ik wens je veel geluk toe.
ontrouw?
Beste verwarde man,
Lang geleden heb ik mijn verhaal hier op ldvd gepost. De aanleiding maakt nu niet meer uit. Maar ik herken bepaalde uitlatingen van jou, zoals mijn man het mij destijds allemaal vertelde.
Je spreekt in je blog over o.a. het etentje met je collega. In jouw ogen was er verder niets gebeurd en zeker geen ontrouw. Maar, wat dacht je van emotioneel vreemdgaan? Jullie zijn iets gestart wat begon met sexueel getinte opmerkingen, en zo ook de mails. Jij zegt dat het liefde is, in mijn ogen (maar ja wie ben ik) is de basis van de aantrekkingskracht sexueel.
Is je relatie met je vrouw wel optimaal? Ik weet dat in een langdurige relatie je elkaar soms uit het oog kunt verliezen. Omdat alles zo vanzelfsprekend is en daardoor zo gemakkelijk wordt om een ander interessant(er) te vinden. Dit was bij mijn man en mij ook zo. Wij zijn door een helse tijd gegaan (mijn man nam wel bepaalde stappen) maar inmiddels kan ik gelukkig zeggen dat het achter ons ligt en wij elkar weer hebben gevonden. Wij, mijn man en ik, zijn van mening dat wanneer alles helemaal goed is binnen je relatie (emotioneel en sexueel) je de aandacht van die ander niet nodig zou hebben.
Je wilt je vrouw geen pijn doen zeg je, maar wat als je vrouw hier achter komt? Vrouwen (en ook wel mannen natuurlijk) hebben een bepaalde intuïtie. Door mijn intuïtie kwam ik achter het vreemdgaan van mijn man. Jij gaat niet fysiek vreemd, maar emotioneel wel. En eigenlijk doet dat nog veel meer pijn! Verliefd zijn overkomt je, zeg je. Als het goed zit in je relatie doe je niets met verliefdheid, op wat voor manier dan ook.
Ik wens dat je eerlijk naar jezelf kijkt en niet gaat verstoppen achter uitspraken van: ik kan er niets aan doen.
Sterkte
Als je echt om je vrouw
Als je echt om je vrouw geeft, heb je er veel voor over. Zoek een andere baan , zorg dat je die andere vrouw nooit meer ziet. Dan zal dit wel niet heel makkelijk zijn, maar dat geeft weer hoeveel je er voor over hebt om je relatie/ huwlijk weer zuiver te krijgen. En heb het lef om eerlijk te zijn, ook al doet dit pijn. Als jij dit heb afgesloten, kan je jouw vrouw helpen dit te verwerken. Ik ben er van overtuigd dat je niet altijd kan blijven rondlopen met een leugen......... of het verlangen naar iemand anders. Anders was je dit topic ook niet begonnen.
En ja weer van iemand die aan de andere kant staat
Slecht bezig!!
Pardon!! Je wilt jouw vrouw géén pijn doen??
Je bent al verkeerd bezig als je jezelf in laat om zo met een collega om te gaan. Jouw verhaal klinkt alsof jij je verantwoordelijkheid gewoon aan de kant zet. Wat als jouw vrouw deze zet had gedaan, maar dat is natuurlijk dan weer een heel ander verhaal!! Nee, ik vind het erg zwak omdat je gewoon deze spanning hebt opgebouwd en nu in de problemen bent gekomen met je geweten en niet weet wat je moet doen. Misschien is het nog niet te laat en zal je eieren moeten kiezen voor je geld!!
Ik wens je veel succes en wijsheid.
Hera
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Je schrijft dat het al een tijdje niet meer goed liep in jullie huwelijk, dat kan. Wat niet in orde is dat je ontrouw bent en niet alleen jouw eigen relatie kapot maakt maar ook die van een ander. Helemaal triest is dat je niet mans genoeg was om eerder weg te gaan, je durfde die stap eerst te zetten toen je al een vervang exemplaar had. Hoop dat je ooit zelf zoiets zal mee maken, dan weet je wat jouw vrouw nu moet door maken. Enne, jullie zijn elkaar waard, maar wie het laatst lacht, lacht het best!! Kom niet hier na een paar maanden op deze site, mijn vrouw begrijpt mij niet en wil mij niet meer terug!! Jij en jouw nieuwe liefde nemen het dus niet zo nauw met vreemd gaan, hoop dat jullie elkaar dan nog wel kunnen vertrouwen in de toekomst. Maar ja, dan ligt het natuurlijk op ééns allemaal anders. Wij wachten af!!!!!Hera.
Hera toch
Hera toch, heeft geen zin. Hij woont al samen met die collega. Lees de andere blog van hem maar eens. Ik geef je trouwens wel gelijk: de meeste mensen durven pas een stap te zetten zodra ze een vervangexemplaar hebben. En ja... als het dan mislukt zijn zij de eerste die klagen. Dan voelen zij zich als slachtoffer. Trouwens, zij voelen zich altijd als slachtoffer en zij hebben altijd gelijk en zij hebben het altijd het moeilijkst, wat er met de partner is, hoe hij/zij zich voelt om 'ingeruild' te worden doet er niet toe.
Ik vrees wel dat sommige mensen dat nooit zelf zullen meemaken. What goes around does not always come around! Meestal zijn het juist die mensen die keer op keer geluk hebben. Helaas is het vaak de in de steek gelaten partner die blijvende schade ondervind. Dus ik vrees dat we eerder zijn ex hier eerder kunnen verwachten dan hem...
Emotional!
Helaas, je hebt helemaal gelijk!
Hmvrpm78
Ja, zeg dat wel
Ja, zeg dat wel: helaas. Ik wou liever dat het anders was, dat ik ongelijk had...
Je kan iemands leven niet
Je kan iemands leven niet beheersen, je kan hooguit adviezen geven. Om nu iemand af te kraken gaat wel een beetje ver, hij heeft gekozen, heeft zn verhaal gedeeld en verdient het niet afgebrand te worden, dat doet zijn naaste omgeving waarschijnlijk al
als ik iemand afgekraakt heb, dan oprecht sorry daarvoor
Het was absoluut niet mijn bedoeling om hem of iemand anders af te kraken. Als dit zo overkwam dan mijn welgemeend excuus. Dat was echt niet mijn bedoeling. Ik weet het ook soms allemaal niet meer. Ik zie het nu gewoon zo dat wat ik boven zei wel een waarheid is. Ik mis gewoon mijn ex af en toe nog heel erg, maar heb zelf echt niets meer bijna... ben nu druk bezig overeind te blijven, weet ook niet meer hoe het verder moet soms eerlijk gezegd... Heb echt alles voor mijn ex gedaan en toen... Ja, zij heeft het nu goed voor elkaar, heeft zelf een baan, vrienden, woont bij haar nieuwe vriend in een mooi huis... Ik ben ergens wel blij voor haar, maar ergens vind ik het gewoon oneerlijk waarom bij mij nu echt alles mis gaat. Zij heeft alles en ik heb niets meer.. En ik heb nog geduld dat ze met die ander ging, dom van mij maar ik wilde haar echt de ruimte geven om een keuze te maken. Maar goed, dat was alles mijn eigen fout.
Ik geef toe dat bovenstaande meer een uitbarsting van mijn eigen gevoel was. Sorry, maar ik zie het soms echt zo. Ik ben niets meer, heb niets meer en zij heeft alles (en ja ik gun haar dat echt! Maar waarom moet de andere kant dan alle pech hebben, na al die pijn en verdriet). En ik zie dat ook bij een hele hoop andere op deze site. En soms kan ik daar kwaad om worden en bekijk ik het leven zoals ik dit gisteren schreef. Ik heb teveel meegemaakt vrees ik. Weet ook soms echt niet of ik de kracht heb hier weer uit te komen. Heb te vaak moeten knokken voor niks.
Nogmaals, ik wilde echt niemand kwetsen! Oprecht sorry daarvoor als dit zo overkwam.
Heej, Ik bedoelde meer de
Heej,
Ik bedoelde meer de reactie in het algemeen, ook van Hera, die erg negatief was over dit blog. Iemand vraagt om wat hulp, maar krijgt vervolgens de wereld over zich heen omdat iemand vanuit zn emoties het blog niet objectief kan bekijken. Daarom zei ik iets over afkraken, ik voelde me niet persoonlijk aangesproken, ik vond de reacties te emotioneel betrokken en daarom een beetje aanmatigend tegenover de persoon die het blog heeft geschreven. Terwijl verwarde man op het moment dat hij dit blog schreef echt ook met zichzelf in de shit zat. Dan kun je adviseren maar niet verwachten dat dit ook echt opgevolgd wordt. De keuze die verwarde man op dat moment maakt kun je alleen maar respecteren, je hoeft het niet goed te keuren, maar ook je emoties niet te spuien omdat je je toevallig in dezelfde situatie bevind als de voormalige vrouw van verwarde man.
Ik snap natuurlijk dat de keuze voor sommige mensen als ontzettend respectloos wordt ervaren, maar je kunt aan de hand van een blog nooit de thuissituatie van iemand doorgronden en alle woorden die gezegd zijn, daden die gedaan zijn, kennen. In een korte blog past natuurlijk niet de zoveel jaar die je met iemand gedeeld hebt.
Ik heb je blogs gelezen (emotional) en ik vind het echt zo jammer voor je dat het knokken niets heeft opgeleverd. Ik hoop echt dat je jezelf staande kunt houden en jezelf ervan kunt overtuigen dat je echt wel wat bent en dat je ook wat waard bent. Je hebt ook gelijk in je blog dat je zei dat veel overspelige verhoudingen inderdaad uitlopen op langdurige relaties. Daar had ik nog nooit bij stil gestaan maar daar heb je gelijk in.
In ieder geval, blijf knokken om hieruit te komen en er loopt zeker weten iemand op deze bol rond die je wel naar je waarde kan schatten en zoals je zelf zegt, een lieve jongen waardeert.
Liefs Aubrey
Bedankt! Maar toch was ik ook wel beetje hard
Bedankt voor je lieve bericht. Kon me ook wel denken dat het niet tegen mij gericht was. Mijn excuses blijft toch oprecht. Omdat ik vind dat ik desondanks te hard reageerd heb. Normaal ben ik iemand die altijd begrip weet op te brengen. Het is ook meer mijn situatie nu. Financieel compleet aan de grond, geen baan vinden, dat vieze gevoel van eenzaamheid af en toe...
Met knokken bedoelde ik ook meer mijn hele leven, mijn ex is daar natuurlijk een onderdeel van. Maar het begon al eerder, onder andere vele jaren gekampt met ziekte en heb me helemaal teruggevochten, nu vind ik geen baan juist doordat ik wegens ziekte weinig werkervaring heb... en dan nog een hele hoop andere drama's, maar daar praat ik hier nooit over. Deze site probeer ik enkel te gebruiken wat het verdriet om mijn ex betreft en hopelijk andere te helpen..
En dat anderen ook soms negatief reageren op zo'n blogs komt ook gewoon door hun eigen situatie. Ik heb daar ook weer begrip voor.
Tja en of er iemand op deze bol rondloopt voor me... weet ik niet. Heb op dit moment echt niets te bieden, dus hoop dat ze nodig even geduld heeft! Weet dat ik ook hieruit moet komen, maar soms... echt waar, ik weet het niet. Maar goed, je weet nooit wat de toekomst brengt (hey, dat zegt mijn ex ook altijd).
In ieder geval bedankt voor je lieve woorden.
Liefs emotional
Emotional!
Hé,Emotional,
Niet zo somber hoor!!
Je hebt heel veel te bieden hoor.En dat is je eigen persoontje:je eigen IK!!
Het gaat er niet zozeer om wat je bent,maar om wie je bent!
Volgens mij ben je een warm en integer persoon en dát telt!!!!!
Suc6 en sterkte,
Hmvrpm78
hmvrpm78
Altijd fijn om te horen! Heel erg bedankt voor je reactie, doet me wel goed! Is soms gewoon ook heel moeilijk positief te blijven. Los van mijn ex, krijg je dan ook enkel afwijzingen wat werk betreft, omdat het financieel slecht gaat moet je ook op elke cent letten... ook dat doet veel met me. En als je dan best een gevoelsmens bent kan het vaak gebeuren dat opeens alles teveel lijkt te worden. Volgens mij lijken wij in dat opzicht op elkaar.
Heb toch weer ups en downs... nog steeds. Dacht echt dat het een tijdje goed ging, maar dan komt weer even zo'n moment he..
Nogmaals bedankt!
Sorry!!
Ik had zo gehoopt dat wij hier met al onze goede bedoelingen hem op andere gedachten konden brengen, helaas heb ik gelezen dat het mis was en hij toch niet voor zijn vrouw gekozen heeft. Heb zelf mijn huwelijk niet kunnen redden, had zo gehoopt dat wij hier tenminste één stel hadden kunnen redden. Ik ben gewoon emotioneel over het feit dat zijn
vrouw en die andere partner nu door een hel gaan, en die lange pijnlijke weg nog helemaal moeten gaan volgen waarvan ik er gelukkig al 9 mnd van op heb zitten. Sorry, dit was niet echt een blog voor mij waar ik had op moeten reageren. Hera.