Hallo mensen!
Wat ben ik blij ook hier mijn verhaal kwijt te kunnen...

Het begon allemaal op de verjaardag van een vriend, ik was toen nog met een andere jongen, waar ik toen dik 2,5 jaar wat mee had...
Ik kwam binnen en zag een ontzettend leuke jongen zitten... Tja, dat was gewoon het eerste wat mij opviel... Iedereen gefeliciteerd, blabla, je kent het allemaal wel en ik kwam naast hem zitten... Praatje met hem gemaakt, hij was heel spontaan en vriendelijk...

Een paar dagen later heb ik de moed bijelkaar verzameld en aan een vriend van hem zijn nummer gevraagd, eerst anoniem gesmst, om te kijken of hij misschien een idee had... Dat had ie niet, toen heb ik het toch maar verteld...

Daarna hebben we steeds afgesproken, heel gezellig allemaal...
Toen moest ik toch een keuze maken, mijn huidige vriend, of hem?
Ik heb voor hem gekozen, 28 dec.06 kwam hij terug vanuit portugal, waar hij bij zijn vader woonde...
Ik heb oud en nieuw samen met hem gevierd en daarna nog een hele leuke tijd gehad... tot hij zich steeds vreemder ging gedragen... Hij bouwde als het ware een denkbeeldige muur om zich heen, hij nam steeds meer afstand... Ik heb het er met hem geprobeert over te hebben, of dat hij misschien last zou kunnen hebben van bindingsangst, want zijn verleden is ook niet al te best geweest... Zijn ouders zijn gescheiden toen hij een jaar of 12 was, hij heeft daarna waarschijnlijk niet veel liefde van ze gekregen, althans, van zijn moeder niet, hij heeft dus toen besloten naar zijn vader te gaan... Het zou voor een jaar zijn maar omdat hij mij leerde kennen, heeft dat maar een half jaar geduurd... Van zijn moeder kreeg hij daarop te horen dat ze helemaal niet wilde dat hij al terug kwam. En nu nog steeds hebben ze vaak ruzie... Hij krijgt in princiepe bijna geen liefde, ja van mij, de laatste tijd... En soms denk een beetje te veel liefde en aandacht, wat heb uitijdelijk aan het denken heeft gezet... Hij heeft het afgelopen week, op zijn verjaardag, uitgemaakt... Hij heeft mij gezegd dat als ik hem even met rust laat, misschien nog wel goed komt... Ik wil graag met hem praten over zijn verleden, want dat doet hij niet... Hij heeft ook bijna geen vrienden om op terug te vallen, hij mist ook zijn vader heel erg... Dat vind ik gewoon heel moeilijk, ik wil hem alle liefde en aandacht geven maar hij is -heb ik het idee- veel te bang om mij ook kwijt te raken... Maar ik zal hem never nooit in de steek laten, ik ben zo gek op hem, ik wil hem zooo graag terug... Maar ik mag hem niet bellen ofzo.
Wel heb ik zijn moeder een mailtje gestuurd, met daarin hoe ik erover denk en dat ik hoop dat hij gauw wat van zich laat horen. Een vriendin van mij gaat aan het eind van de week met hem praten, ik geef haar een brief mee met daarin beschreven dat ik hem hee graag wil helpen en dat ik hoop dat het goed komt... Zij gaat ook voorzichtig met hem over zijn verleden praten... En over wat hij nu allemaal van plan is...

Pff verder weet k het allemaal niet zo goed, ik hoop alleen dat hij terug komt en dat het goed gaat tussen ons, en vooral met hem!
Ik hoop dat jullie genoeg informatie hebben om mij een beetje te helpen, want ik kan wel wat hulp gebruiken, op he moment...

Dikke kus,
Renske