Hoewel ik redelijk geaccepteerd heb dat het over is. Zou ik denk ik wel een felicitatie willen krijgen van haar. Als is het maar een kleine troost dat ze me nog niet vergeten is. Maar goed ben wel bang voor de telleurstelling die komen gaat. Ze zal het grof wel vergeten of doet het bewust niet.

Anyway ik voel me zenuwachtig voor niks, ik win en verlies er feitelijk niks mee.

Hé DarkElf, dat is zo herkenbaar wat je zegt. Het gaat nu (weer!) goed tussen mij en de liefde van mijn leven, maar hoe is het morgen, volgende week, volgende maand?!? Het maakt mij zo onzeker. En toen het niet goed ging, voelde ik precies wat jij beschrijft.... Smachtend van verlangen naar haar bericht/telefoontje, maar zo bang voor wat dat bericht zou kunnen zijn.

@At24
Geloof me, ze is je niet vergeten en dat zal voorlopig ook niet gebeuren! DOe wat je zelf goed vind, wees lekker impulsief: als je haar NU een smsje wil sturen, doe dat! Lucht je hart, dat is goed voor je. En als je er een half uur later spijt van dat smsje hebt, stuur je gewoon een volgende dat je dat van een half uur geleden eigenlijk niet wilde versturen.
Doe gewoon wat je goed lijkt. Je kan/moet/wil niet rekening houden met haar gevoelens of hoe zij het opvat, want dat weet jij niet!!! En zij zelf wrs. ook niet.
En zolang je om haar geeft, zullen de smsjes toch nooit kwetsend zijn of zo, toch? Dus doe maar gewoon wat je nu het beste lijkt. Mij heeft het geholpen.

En dat gezegd hebbende: probeer ook altijd erachter te komen hoe jij je voelt en hoe zij zich voelt. Hoe je dat doet? Praten met haar! EN niet of/waarom ze je wel/niet terug wil of zo, maar gewoon hoe zij zich voelt, hoe zij de toekomst ziet, wat haar nu blij/verdrietig maakt.

...als je het kan opbrengen, ten minste. Want het kost wel veel energie en het is moeilijk om in zo'n gesprek niet jezelf te verliezen en bv. in janken uit te barsten. Dat is mij meermalen gebeurd.... Maar ik heb ook geleerd, dat je je kwetsbaarheid niet hoeft te verbergen. Zij weet best hoe kwetsbaar jij je voelt, dus als je gaat janken is dat helemaal niet erg!!

Ik hoop dat je er iets aan hebt.

Veel geluk!!

Hallo At,

Wat wijsheid is weet ik ook niet... Wist ik 't maar!

Ik heb ook van dat soort smsjes gehad, met mega veel kusjes erbij en zelfs smeeksbeden om haar terug te nemen.... Uiteraard dat laatste met veel liefde en gevoel gedaan maar alles is op niets uitgelopen, vandaar dat ik voor mijzelf gekozen heb.
Zo'n houding van jouw en mijn geliefde kan te maken hebben met het feit dat ze toch nog liefde (platonisch vaak!) voor ons voelen en ons tijdens het afscheidsproces geen pijn willen doen, voor mij was het heel verwarrend. Ze gaan ons als 'normale' vrienden beschouwen.... en juist dat willen wij niet zijn.

Je geeft zelf al aan: mijn gevoel zegt niet reageren. Je ziel en je gevoel zijn de beste raadgevers dus....? Maar ik snap ook je twijfel. Als tussenvorm zou je een 'koel' bedank mailtje kunnen sturen (of sms). Het probleem is dat je jezelf weer hoop geeft en dat die hoop weer kan vervliegen... en daarna voel je je helemaal K.. Ik zou m'n geveol volgen en niets doen, laat haar maar sappelen, ze mag er naar mijn smaak wel meer moeite voor doen, maar nogmaals: wie ben ik?

BlueEyes

hey atl24 ik zou een even lief smsje terugsturen zoals bedankt schat wat ben je toch altijd zo lief hou je goed he dan weet ze ook direct da ze de boom in kan haha