Ik voel me eindelijk eens verdrietig. Heb nu veel steun " nouja voor de helft" aan mijn ex. Hij snapt het ook wel waarom ik me zo voel. Is ook allemaal niet makkelijk. Ik heb mijn zoontje losgelaten. Hij is daar gehecht en ik kan het niet over mijn hart verdragen om hem dan weer naar mij toe te trekken alleen maar omdat ik hem graag bij me zou hebben. Hij is daar gelukkig en ziet haar als moeder. Is voor mij erg lastig. Maar mijn zoontje is gelukkig en daar gaat het me om. . Ik zou het nu ook niet kunnen opbrengen. Dus ik heb een eerlijke en realistische beslissing genomen. Maar dan nog breekt het mijn hart. Ben ook super verdrietig om alles. Probeer die ander te ontlopen en verder te gaan maar het is zo moeilijk. -.-"