Verdriet (lang verhaal maar hoop dat gelezen/reacties gegeven worden)

Me blog van gisteren was redelijk positief. Maar toch zat ik op het moment dat ik het schreef niet lekker in me vel. Gisteravond laat kwam dat eruit.. Heb weer uren liggen huilen. Het is nu 3 bijna 4 maanden geleden dat het uit is maar toch doet het me zoveel pijn.

Ik kan alleen maar denken in waarom vragen naar hem toe?
- Waarom namen we een break en na 2 dagen stond je al met hangende pootjes voor me deur?
- Waarom gaf je me hoop dat het goed kon komen, dat je me niet kwijt wilde, dat je nog zo dol op me was? En na 2 weken was dit weg, maakte je het uit en ging je al naar het meisje waarmee je keer gezoend had tijdens onze relatie (nooit verteld) en daarmee achter me rug om aan het smsen was.
- Waarom heb je het er alleen met haar over gehad over het uit maken, ja ook met je moeder maar daar kon je niet eerlijk in zijn wat er met de ander gebeurd was, en niet eens met je beste vriend of je beste vriendin? Nee maar met het meisje die stapelgek op je was en die altijd in haar voordeel zou praten.
- Waarom zei je tegen iedereen om je heen dat je nog geen relatie wilde, dat je van je vrijheid wilde genieten? Dit ook naar mij toe.
- Waarom had je dan al na een maand nadat uit was een relatie met haar?
- Waarom vertelde je me als we praten nadat het uit was dat je nog van me hield maar niet meer het gevoel had? En in laatste gesprek dat je nog van me hield, me nog schatje noemde?
- Waarom waarom waarom dit allemaal?
- Waarom nu met haar wel je profielfoto veranderen op fb en was dit bij mij niet belangrijk? Schaamde je voor me of probeer je nu met haar je te bewijzen tegen over de wereld!
- Waarom niet je best voor ons hebben gedaan, maar naar iemand te zijn gegaan die haar best voor jou zou doen en die je geen pijn had gedaan, gewoon je bewijzen?
- Waarom zeggen dat je wilde dat allemaal anders was gegaan, als je eerlijk was geweest over het zoenen dat we nu dan misschien nog wel samen waren geweest? Maar dat je nu de tijd niet terug kan draaien en dat ik dan zeg dat hoeft ook niet maar kunnen er nog aan werken. En dat je dan gewoon weer zegt kunnen de tijd niet terug draaien!
- Waarom het nog op nemen voor me tegenover de groep waar we in zaten? Ik heb niks verkeerd gedaan nee dat heb jij maar toch word ik er op aan gekeken en word er over me gepraat en zie ik niemand meer uit die groep en jij wel? Waarom doe je dit dan als ik er toch niet meer ben.
- Waarom? Waar heb ik dit aan verdiend ben ik dan zo'n slechte vriendin voor je geweest? Je mocht van alles, als je weg wilde terwijl je beloofd had bij me te zijn mocht je gaan ondanks dat het me pijn deed dat ik vaak genoeg gezegd had hoe ik me daardoor voelde.
Maar meneer liep weg voor de moeilijkheden voor de problemen.

En waar sta ik nu. Ik heb een gebroken hart, ben de gezelligheid van de groep kwijt, word over me geroddeld door aantal jongens uit die groep, ben mezelf niet meer, twijfel aan mezelf en ondanks dit alles hou ik nog van hem, mis ik hem, wil ik hem nog opbellen en dit tegen hem zeggen... Maar wat schiet ik er mee op niks. Want hij zit in die andere relatie en laat ook niks van hem horen aan mij. Terwijl ik zo'n speciaal plekje in zijn hart had en dat hij vrienden wilde blijven. Ik huil mezelf maar gewoon in slaap ga door omdat ik weet dat ik moet maar gaat me niet makkelijk af. Want ergens heb ik het gevoel dat hij overal voor probeert te vluchten, wilt genieten, niet wilt zien dat je soms moeite voor iets moet doen. Hij is nog onvolwassen (21 jaar) ben ik zelf ook maar merk dat ik hele andere kijk op het leven door wat ik al heb meegemaakt. Dat ik op een ander spoor zat dan hem. Maar ik weet ook dat we hier samen uit hadden kunnen komen. En door dit alles krijg ik het gevoel dat hij over een tijdje weer op de stoep staat... Want ja het knaagt aan hem (waarom ga je dan door met ander) ik hoor van andere dat die het nog veel over mij had met zijn nieuwe meisje en hij vlucht gewoon, durft niks onder ogen te komen ( mijn ouders niet bedankt, moeder van beste vriend was die bang voor om te spreken en gezamenlijke vriend van ons van vakantie negeert die, terwijl diegene beste met hem voor heeft ondanks wat hij mij geflikt heeft)

Pfff ik moet hier mee zien te leven het een plekje te geven. Maar op dit moment kan ik dit niet, lopen de tranen over me wangen en voel ik mezelf niet meer...

Carmpie's blog
login of registreer om te reageren

Don, 10/01/2013 - 15:57 — bjm

@carmpie !

hoi
jij weet niet de antwoorden op je vragen
ik weet niet de antwoorden op je vragen
wel vind ik het ongelooflijk k.. met peren voor je !
misschien dat ik je een paar algemene dingen kan meegeven ?

je vriend heeft veel om je gegeven, veel van je gehouden. dat doet hij nog steeds, maar niet meer op die manier. er is een probleem in de aantrekkingskracht. hij is gaan denken met zijn kruis. hij denkt aan de lust, aan de spanning, aan de passie. en die vind hij niet meer bij jou. want er is iets dat hem tegen houdt. daarom kan hij nu ook niet met jou over zijn gevoelens praten. jullie stoten elkaar af onbewust zeg maar. wel houd hij nu van je op de manier als of je zijn zusje of een gewone goede vriendin bent, maar voor een relatie dien je een emotionele band te hebben. dienen er geen blokkades tussen jullie in te staan en die staan er wel. hij heeft daar lang over getwijfeld maar krijgt het niet voor elkaar om tot een oplossing te komen.
in die twijfelfase kon hij geen keuze maken. maar wordt hij keihard geconfronteerd met zichzelf. hij geeft om je maar wil ook vrijheid en plezier. (hetgeen vaak synoniem staat voor het op zoek gaan naar spanning, naar avontuur, dus ook een ander of al een ander hebben). hij kan echter niet op tegen zijn gevoel en dus kan hij ook niet vechten.

hij kan de tijd ook niet terug draaien. hij kan niet zeggen dat het hem spijt op dit moment. immers daarmee zou hij zijn eigen beslissingen en gedragingen de maat nemen. dat kan hij niet. jij bent degene die hem bewust of onbewust elke keer weer met dat schuldgevoel confronteert, net als jouw familie en anderen waarvan hij vermoed dat die aan jouw kant staan. hij kan daar niet tegen, waardoor hij vlucht en geen contact opneemt.

een vreemdganger is net als de bedrogene een slachtoffer. achteraf hebben zij het niet gewild, maar zij kunnen niet anders is een veel gehoord excuus.

jij ziet hem als dader, doe dat jezelf niet aan. doe dat hem ook niet aan. voor nu is het prima natuurlijk, boosheid zorgt dat je los komt. boosheid leidt echter ook vaak tot haat , tot ruzie , maar bedenk dat die boosheid in jezelf zit. boosheid heb je omdat je machteloos bent, omdat de pijn te heftig is, je het verdriet nog niet aan kunt

nu schrijf je dat je hele tijden ligt te huilen. dat is mooi ! dat houdt nl in dat je in de verwerkingsfase bent gekomen. deze fase zorgt ervoor dat je gaat verwerken. dat je met jezelf geconfronteerd wordt. dat je aan het loslaten bent. de spijt , de waarom vragen, de gevoelens die weer terug komen. nu gaat het erom dat je aan je eigen toekomst gaat denken, je eigen plan gaat maken, sterker gaat worden ! EN DAT KUN JE ! EN DAT GAAT JE LUKKEN OOK !

huil voor nu, maar weet dat geluk in jezelf zit. sta daarna op en ga door met je leven ! Je bent een geweldige vrouw, veel te lief geweest ook voor hem, je hebt over je eigen grenzen heen laten lopen. jij hebt hem toegestaan zijn afspraken met jou te schenden, daarmee is het voor hem veel te makkelijk geworden door te gaan met waar hij mee bezig was, jij vond toch veel goed ? ben je een enigszins naieve helper geweest toevallig ?

nu is het zaak je zelf bijeen te rapen en door te gaan ! stop met negatieve gedachten en ga er voor ! laat hem los, laat hem gaan en wordt onafhankelijk ! en weet dat jij bepaalt wat er gebeurd, jij bepaalt wat jij toe staat, jij bepaalt met welke vrienden jij omgaat ! WEES POSITIEF EN GEEF AAN WAT JE VAN ANDEREN VERWACHT en stop met zeggen wat je niet wilt

groetjes en veel sterkte
bjm

Don, 10/01/2013 - 17:45 — Carmpie

@bjm

Ik denk dat niemand die antwoorden op die vragen heeft zelfs hij niet omdat hij niet weet wat hij doet.

Maar ik snap wel wat je bedoelt met die aantrekkingskracht maar de passie was er nog wel gewoon. We deelden het bed nog gewoon samen enzo veel knuffelen en dat soort dingen. Dus was niet zo dat we helemaal niks meer deden. En daarom snap ik ook niet waarom dit zo is gekomen waarom hij die keuze heeft gemaakt. En we hebben zoveel mee gemaakt in die 2 jaar dat ik dacht dat we alles konden overwinnen en dat dacht hij ook.

Ik snap dat hij die tijd niet terug kan draaien dat hoeft van mij ook niet maar hij had er wel wat mee kunnen doen, had zijn daden kunnen herstellen. Maar zoals je zegt ik herrinner hem aan dat schuldgevoel maar ergens denk ik dat dit ook niet weg gaat door zo snel met een ander te gaan. Als er nog gezegd word dat die van me hield enzo. Het is zoals je nu zegt vluchten en dat begrijp ik ergens wel maar doet me heel veel pijn. En dat maakt me idd boos. Wil ook geen ruzie met hem of wat dan ook of hem haten. Denk dat ik altijd een zwak voor hem zal hebben omdat me eerste echte grote liefde was.

Ben inderdaad bezig met me eigen plan. Nieuwe opleiding waar ik mee bezig ben en echt voor wil gaan, dieet sinds 2 dagen bezig, straks sporten met een vriendin sinds een lange tijd, hardlopen weer gaan doen, bezig met inrichting van het nieuwe gebouw van me zomerwerk waar ik ook al weer naar uit kijk om te gaan doen!

En zoals je zegt ik ben te lief geweest voor hem, me eigen grenzen overschreden en idd toegestaan dat hij die afspraken met mij schond.. Dit deed ik denk ik om hem te pleasen ipv mezelf. Terwijl ik er ook toe doe en denk dat ik dat gevoel kwijt ben geraakt. En dat moet ik nu ook weer terug zien te vinden.

Thanx BJM ik ga me best doen ondanks de downs die ik heb!

Groetjes Carmen

Don, 10/01/2013 - 16:06 — M1234

Begrijp je helemaal

Hey,

Ik denk dat die 'waarom'-vragen heel normaal zijn. Ik heb namelijk hetzelfde gevoel. Maar je moet het niet allemaal bij jezelf zoeken. Daar heb je echt alleen je zelf mee. En om dat tegen een ander te zeggen is 1000x makkelijker, want ik doe zelf exact hetzelfde .

Het is gewoon niet waar dat je ex niet aan je denkt, alleen verwerkt diegene het op een compleet andere manier dan jij. Het lijkt alsof het hem allemaal niets doet, maar je wil niet weten hoeveel mensen naar de buitenwereld toe laten zien hoe tof ze het allemaal wel niet hebben, maar ondertussen... Zulke mensen komen zichzelf ontzettend hard tegen, maar doe net als ik, wacht niet op dat moment!

Don, 10/01/2013 - 17:53 — Carmpie

@M1234

Die waarom vragen zijn idd misschien heel normaal maar soms heb ik daar veel moeite mee. En daardoor zoek ik het soms wel bij mezelf.
Ik snap wat je bedoelt want ik kan heel goed advies geven aan andere maar zelf doen is zo lastig!

Ik snap wat je bedoelt want het lijk inderdaad net alsof het allemaal niks doet. Maar zoals je zegt er zijn er veel die zo doen en die komen zichzelf nog heel hard tegen en daar hoop ik maar op nu!
Zelf kom ik het onder ogen doe ik me niet anders voor tegen andere kan het ook niet verbergen.
Op me school heb ik ook bij een leraar aangegeven dat ik niet zo lekker in me vel zat enzo. Toen zei hij tegen me ik ben blij dat je het tegen me zegt want ik zag het al aan je maar om het als leraar aan leerling te vragen is vreemd (krijg pas aantal weken les van hem ). Dat gaf voor mij aan dat ik het niet kan verbergen hoe graag ik soms ook zou willen, maar ik kan het niet en wil het niet. Moet het maar gewoon onder ogen komen. Liep er vroeger ook van weg maar dan kom je 2x zo hard tegen en dat wil ik niet meer. Dus ga het nu maar onder ogen zien ook al doet het veel pijn!

Don, 10/01/2013 - 21:50 — M1234

@Carmpie

Begrijp me niet verkeerd, ik hoop ook nog steeds dat mijn ex zich hard tegen gaat komen, en ik heb zo'n raar gevoel dat dat nog wel eens vrij binnenkort kan zijn. Een schijnwereld werkt echt maar voor eventjes, het is alleen belangrijk, wat ik al zei, ga er niet bewust op zitten wachten op het moment dat die ander breekt.
Als die persoon breekt is het ook helemaal niet zeker dat diegene ook naar jou toe komt, hoop alleen wel voor je, en voor mezelf, dat je het wel te weten komt. Het is moeilijk er niet aan te denken maar geloof me, veel beter voor jezelf.

Ik ben zelf overigens ook een open boek wat betreft emoties naar de buitenwereld toe. Ik zou graag in een schijnwereld willen leven en mensen laten zien dat het o zo goed met me gaat, maar zelfs wildvreemden zien van mijlenver af al dat het klote met me gaat, dus helaas

Don, 10/01/2013 - 18:08 — de dromer

Waarom?

Lieve Carmpie,

Ik hoop dat je iets met mijn reactie kunt, is iets uitgebreider geworden dan gepland. Jouw blog rakelt namelijk ook iets op in mijzelf, alvast bedankt hiervoor
Allereerst, huilen mag, lucht immens op dus laat die kraan maar lekker lopen.
Echter is het daarna tijd voor een klap met de hamer, & niet alleen voor jou...

Citaat:

Ik kan alleen maar denken in waarom vragen naar hem toe?

Ik herken het gevoel van 'waarom' en de pijn die hiermee gepaard gaat. Na 7 maanden ldvd kan ik nog steeds niet voorkomen dat dit woord op een onbewaakt ogenblik in mijn gedachten springt. Ik zal ook een paar 'waarom-vragen' aan mijn ex lanceren:

Waarom heb jij mij jouw twijfels niet durven toevertrouwen?
Waarom heb jij mij zo hard laten vallen, een dag voor je vakantie, de dag dat ik juist weer eindelijk naar jou toe zou komen na je examens?
Waarom zei je 1 juni dat je niets meer voor mij voelde, terwijl je een week later aan de telefoon bekende dat je bij elke gedachte aan mij huilend op de bank lag?
Waarom rende jij weg voor een confrontatie, was je niet in staat een fatsoenlijk gesprek te voeren na de breuk?
Waarom vertelde je mij pas na de relatie dat jouw moeder nooit in ons heeft geloofd en je vader het nooit heeft geaccepteerd?
Waarom heb je mij doodgezwegen terwijl ik aangaf moeite te hebben met de NC & waarom was vervolgens je 1e reactie na 3/4 maanden een felle & boze mail?
Waarom heb je geen moment gevochten voor de relatie/vriendschap?
Waarom, waarom, waarom, waarom, waarom, waarom, waarom, waarom, waarom, waarom, waarom?????

Hier komt het vervelende van de situatie. Je zult nooit antwoord krijgen op al je vragen
Misschien komt er ooit een moment dat vragen beantwoord gaan worden, maar van antwoorden kom je tot nieuwe vragen(uit eigen ervaring). Dit alles waarschijnlijk vanuit de behoefte om door te vragen de antwoorden te krijgen die jij wilt horen. In het heetst van de strijd gedurende het ldvd-proces kom je voor de keuze te staan, vasthouden aan het verleden of loslaten en doorgaan met leven.

Het blijven stellen van de 'waarom-vraag' valt helaas niet onder loslaten. Niet dat ik een expert op het gebied van loslaten, allerminst zelfs, maar ik kreeg laatst een hard antwoord van iemand. 'Je moet gaan accepteren dat het nou eenmaal zo is in plaats van continu af te vragen 'waarom'! Het 'waarom' houdt je gevangen in het verleden, belet jou ervan om door te gaan met leven...'
Ik hoef je niet te vertellen hoe 'AUW' dit deed.

& denk ook eens even aan je eigenwaarde... De relatie gaat uit, hij vlucht bijna direct in de armen van een ander, hij geeft jou tussendoor 'valse' hoop, breekt jouw hart in duizenden stukjes. Blijf je nu toch stiekem hopen dat hij naar je terugkomt? Weet dat dit te kort door de bocht is, maar hoop dat je begrijpt waarom ik het zo formuleer. Ik speel even advocaat van de duivel, deels naar mezelf toe want ik worstel net zo hard als jij.
Wat wij zouden moeten doen in mijn opinie is het heft weer in onze eigen handen nemen, ons geluk niet laten bepalen door een ex die er een zooitje van heeft gemaakt. Vanaf nu starten we met leven voor onszelf, deal? Probeer opnieuw te ontdekken waar jouw kracht ligt, de kern van jouw persoontje, en bestrijd je twijfels door uit te lichten wat jij allemaal goed hebt gedaan.
Het feit dat iemand je verlaat hoeft niet automatisch aan jou te liggen, integendeel. Uiteraard liggen de oorzaken van een breuk wel bei beide partijen, maar de valkuil voor een ldvd-er is denk ik dat we gauw geneigd zijn om het leeuwendeel bij onszelf neer te leggen, enorm te twijfelen aan onszelf i.p.v. kritisch na te gaan voor welk gedeelte van de breuk we eigenlijk precies verantwoordelijk zijn. Je bestempelt je ex bijv. als onvolwassen. Ik zeg niet dat het zo is, maar dat zou een oorzaak kunnen zijn voor zijn geklungel van na de breuk of tijdens de relatie. In mijn geval was mijn ex echt een stuk jonger, hetgeen wellicht reden is voor haar slechte wijze van communiceren en het ontwijken van confrontaties op het moment dat ze twijfels begon te voelen over onze relatie...

Dan tenslotte, door het waarom-gedoe voeden we onze eigen twijfels & ontstaat er een negatieve spiraal. Nog 1 quote die ik eerder in een blog heb gebruikt:

Citaat:

Why do we fall sir? So we might learn to pick ourselves up

Laten we ons daarop concentreren, het dagelijkse leven weer op de rails te krijgen, terug naar ons eigen spoor! & Mocht jouw ex alsnog over een maand op de stoep staan, laat hem dan een krachtige onafhankelijke vrouw zien waar hij, mits jij nog steeds met heel je hart van hem houdt, met de volle 200% voor moet knokken/gaan.

Hoe dan ook, veel sterkte en een dikke knuffel,

De dromer

Don, 10/01/2013 - 18:35 — torn

@de Dromer: Goed bezig.

Kijk aan. De Dromer op verschillende fronten goed bezig met deze reactie.

Dus toch goed ingeschat, op de momenten dat ik je bezig zag in een discussie.

*Nu maar hopen dat hij die "stupid jokes" achterwege laat*

Don, 10/01/2013 - 18:43 — de dromer

@torn: stupid yokes?

Humor is voor mij een heel belangrijk stuk gereedschap, houd me vaak overeind.
Maar is de situatie er niet naar, zul je de 'foute grappen' zeker niet tegenkomen...

Anyhoo, thanks for your compliment

*de dromer hoopt dat torn de humor ervan inziet*

Wie is online

Enquête

Carmpie's Buddies