Kleine inleiding, Vrijdagavond heb ik nog met iemand gesproken die de afdeling van S. goed kent, deze
gaf aan dat ze koud, kil en afstandelijk was, en er sinds kort niet meer werkte (in B (plaatsnaam).

Ik zat al bij de notaris, zag S. en haar moeder ineens langslopen. Het was de bedoeling dat alleen S. en ik bij de notaris zouden zitten. Hier had ik zoiets van maakt mij niet uit, als het maar afgerond word.Toen we even in de wachtkamer zaten vroeg ik (misschien wel een beetje gemeen) gaat het nog goed in B(plaatsnaam)? Hierop keek ze naar buiten naar het raam een beetje op en neer en zei best hoor best,alsof ze niet wilde weten dat ze daar niet meer werkte (ik zou echt niet weten waarom je daarover moet liegen maar goed). Toen zei S. wanneer ze de spullen op ging halen, dat was over 2 weken vanaf het tekenen vrijdag de 10e, hierop zei ik daar hebben we het na het tekenen over. Heb nog gezegd dat ik erg boos was op haar en dit ook graag wilde bespreken na het tekenen bij de notaris. Bij de notaris hebben we even gezeten maar haar moeder snapte het nogsteeds niet goed en gaf dit ook aan aan de notaris, deze heeft hierop alles nog een keer uitgelegd waarop ze zich er wel in kon vinden.

Hierna zijn we even onder de muziektent gaan zitten omdat je daar toch nog enige vorm van privacy hebt, Ik zou graag eerlijkheid en openheid van je willen tijdens dit gesprek. Het gesprek begon, heb haar aangegeven dat ik erg geschrokken en boos op haar ben van wat de 18e gebeurt was (dat ze spullen uit het huis gehaald had, dit was tegen de afspraak dat het opgehaald zou worden na het tekenen). Hierop zei ze wel sorry, niet meer aan gedacht, maar leek meer een moeten zeggen van dat woord.

Heb haar gezegd: Ik hoop dat jij nooit deze leegte en verdriet hoeft te ervaren, want ik ken je er te goed voor dat ik weet dat je er aan onderdoor zou gaan. Hierop kreeg ik geen antwoord.

Ik zit niet meer in jou hart he? Nee, jij zit niet meer in mn hart nee. (waarbij de klemtoon op jij lag) dit was wederom de zoveelste bevestiging dat ik toch gelijk heb (qua intuitie), als je het zo leest snap ik dat men zoiets heeft van zou het, maar het gaat erom hoe het gezegd word en de hele interactie is. Heb haar ook aangegeven dat ik meer weet dan dat zij denkt dat ik weet, (oa inloggen op email, diverse accounts van bepaalde downloadsites, niet meer werken waar ze werkte, hoe collega`s over haar denken, gesprekken die ze gevoerd heeft op msn, etc) Mocht het niet duidelijk zijn lees anders mijn andere blogs even door.

Heb haar op het laatst ook aangegeven dat ik graag wilde dat haar spullen weg waren als ik terug was van een reis naar engeland, ze had al eerder aangegeven dat degene die de spullen met haar op kon halen pas de vrijdag de 10e zou kunnen. Hierop heb ik aangegeven dat is telaat als ik terug ben donderdag de 2e juli dan zijn de spullen weg uit de schuur, is het niet weg dan is het daarna wel weg. Niet dat ik dat over mijn hart kan verkrijgen maar wil toch dat ze er vaart achter zet met de spullen ophalen. Hierop stond ze dus op en liep boos weg, daarna kreeg ik nog een kort smsje dan moeten deze spullen er ook nog bijgezet worden.

Ze wilde graag nog enkele potten hebben zei ze tijdens het gesprek, hier had ik tegen haar nee gezegd maar heb ze wel in het schuurtje gezet met een klein briefje erin:

Ik vind het jammer dat je me geen eerlijkheid gegeven hebt die ik je gevraagd had, maar vind het vooral jammer voor jou. Weet wel dat ik altijd het beste met je voorgehad heb, x M.

Dit was het dus het verhaal van S. maar emotioneel zal ik er nog wel veel moeilijke momenten mee hebben, want toch ondanks alles, ondanks het liegen, hou ik toch nog wel van haar. Dat zal moeten slijten, afgebroken moeten worden, dat heeft tijd nodig.

Ben benieuwd hoe jullie vinden dat ik dat gedaan heb.

Alvast bedankt,

M.