Hallo met Clairence en ik ben nieuw op dit forum,en ben er beland omdat ik niemand hebt waar ik me verhaal bij kwijt kan. Ik zit met zoveel pijn en nog eens pijn,dat ik mij soms afvraag dat de mensen die hiervoor zorgen er ook daadwerkelijk bewust van zijn,wat ze hiermee een ander aan doen.
Mijn verhaal zit als volgt: Ik heb een prachtige relatie van 7 jaar achter de rug,die eigenlijk niet had moeten beeindigen,...maar helaas is beeindigd door haat en jaloezie van anderen,...ik heb hiervoor ook 2 relaties gehad die beide 2 jaar duurde,....maar ik wist vanaf het begin toen ik me ex leerde kennen vanaf het eerste oogcontact dat dit de vrouw zou zijn bij wie ik de rest van me leven zou blijven,....er zou vanaf het begin van mij kant er niks en niemand tussen kunnen komen ,of dat er iets zou toeleiden dat ik dit meisje zou dumpen,dat zou ik never nooit doen!
De liefde die wij hadden voor elkaar was zo sterk ,...dat haar vriendinnen zelfs dachtten dat dit niet waar kon zijn,omdat die natuurlijk met mannen wonen die wel de hort opgaan en dan was ik al gauw te goed om waar te zijn,....dus dan beginnen ze je vrouw met allerlei onzin te voeden. Toen ik ongeveer 2 jaar met haar ging nodigde haar moeder ons uit voor een etentje bij haar thuis, waarop we in het midden van de gezelligheid grapjes maakten en haar moeder aan de eettafel zei" heeft hij een pik van goud ofzo,normaal blijf je niet zo lang met een jongen" dit pikte ik op dat moment grappender wijze op,...niet wetende wat er komen zou.
Een jaar later zaten ik en me ex heel gezellig op de bank,..en zei ze tegen mij" ik moet heel even naar beneden me moeder zit in de auto ze is aan het huilen" dus ik dacht wat is er nou weer aan de hand en bleef maar wachten wat er gebeuren zou,....mijn ex kwam met een zip gezicht boven en zei toen tegen mij" ik vind dit zo vervelend me moeder huilt omdat ze vind ,sinds ik met jou een relatie hebt dat ze me weinig ziet en dat het lijkt alsof ik dr moeder niet meer nodig hebt" ik vond dit vervelend voor me ex ,en zei toen "ik wil wel even je moeder opbellen want ze moet niet denken dat ik jou gedwongen hier hou ofzo,...je kan van mij naar je ma wanneer jij zelf wilt" dus ik vertelde dit aan die ma en die begreep het voor de rest ook vrij goed aan de telefoon,dus daar was ik blij om,...het is tenslotte haar enigste kind dus ik moest wel begrip tonen voor deze situatie.Onze relatie die duurde nog 4 jaar voort hierna en nu komt het stukje waar van ik zoveel pijn hebt,dat ik niet meer kan denken eten bewegen helemaal niks meer.
Mijn vrouw kwam te zitten met de ziekte van pheiffer dus die was in deze periode geen mens meer met depressieffe buien en veel vermoeidheid,toen heeft haar moeder haar dus in huis opgevangen om volledig voor haar dochter te zorgen en in deze periode ben ik min vrouw kwijtgeraakt,.....die moeder heeft haar wijsgemaakt dat ze die pheiffer door mij gekregen zou hebben omdat ik mischien veel druk op haar hebt gelegd,....en dat terwijl ik zelf tot de dag van vandaag geen pheiffer hebt( vermoeideheids ziekte).
mijn vrouw begon nu met dat ze even rust nodig heeft van mij en even geen contact met me wou,...waarop ik dacht ja schatje je wil rust hebben nou die krijg je van mij. Niet wetende dat dit het begin van het einde was want ze werd steeds afstandelijker, Na 2 maanden kwam de aap uit de mouw ze wist niet of het tussen ons nog goed kon komen omdat ze erachter is gekomen dat haar familie mij eigenlijk niet mag,maar dat wouden ze haar nooit zeggen omdat ze best wel gelukkig was met mij en haar dus geen verdriet wilden bezorgen.Toen ik haar in het begin leerde kennen werd ze door haar ex dagelijks mishandeld en zat ze vol blauwe plekken en brandplekken van deze jongen,...ik was 7 jaar alleen maar goed voor haar en deelde alles met deze meid,...maar dat was voor dr moeder blijkbaar niet genoeg,want die zei dat ik wel aardig bent,..maar heeft haar dochter ingepraat dat ze een man moet zoekken die een huis en een auto voor haar moet kunnen kopen omdat die moeder zelf ook een man heeft die zo is ,wilt ze dat ook voor haar dochter zo hebben!,..hierna heb ik 6 maanden moeten rouwen omdat ik echt niet meer wist wat ik moest doen, ik dacht mischien draait ze wel bij als ze inziet hoe goed ik voor haar was,.....maar nu heb ik vernomen dat ze al sinds 2 weken een andere man heeft en me hele rouwproces is overnieuw begonnen omdat ik nu definitief weet dat ik haar kwijt ben,.........we zijn nu 7 maanden verder en haar ouders hebben mij nooit gebeld om te vragen hoe het met mij gaat,vandaar dat ik nu zeker weet dat ze staan achter haar besluit,...ik ben zo kapot van dit alles en elke poging die ik waagde om met haar te praten merk ik gewoon dat ik niet praat met het meisje die ik al die jaren hebt gekend,....ik dring niet meer tot haar door!
Zo zie je maar ik ben niet gedumpt omdat ik slecht was maar uiteindelijk omdat ik in ogen van haar familie geen status hebt,.................ik wens echter niemand deze pijn,..want ondanks alles ik hou zoveel van haar maar ze zegt ze wilt me niet zien want dat ik het dan ook moeilijker maakt voor haar,..pppffffff wat een wereld zeg,.......ik hoop dat ik hier te boven komt want nu lijkt het alsof ik nooit meer de oude wordt,,...groetjes !