Denk dat ik me ongeveer hetzelfde voel.
Weet het niet zo goed.
Mijn relatie kwam ten einde begin september dus binnenkort zijn we een vier maand verder. Als ik de vraag lees: Hoe kijk jij terug op 2009? Nou ik wil er helemaal niet op terugkijken eigenlijk. Wil er niet mee bezig zijn..Hop 2010, kom maar af.
Voel me ook niet echt ongelukkig op het moment. Misschien morgen wel ff..
Denk nog wel elke dag aan 'hem' (niet constant) maar ik laat het wel niet teveel toe om te denken aan wat we allemaal deden tijdens onze relatie of wat hij nu wel niet allemaal aan het doen is. Dat is zelfkwelling en heeft geen zin. (komt natuurlijk soms wel boven want iedereen wordt wel eens herinnerd aan zijn of haar ex meestal door iets heel stoms).
Wel heb ik het nog moeilijk met de manier waarop het eindigde en het feit dat hij zo vlug iemand anders had en helemaal geen steun was toen mijn broer stierf. Dat komt nog wel regelmatig bovendrijven en dan denk ik eveneens..Goh het is eigenlijk nog maar zo kort geleden. En dan glipt het wel eens in mijn hoofd van potjandorie () hij was nog niet zo lang geleden van mij..Zou zo graag ff terug in de tijd gaan. Soms lijkt het dan weer al veel langer geleden.
Soms heb ik het gevoel dat ik dingen onderdruk en niet verwerk maar misschien is onderdrukken niet dat wat ik doe, misschien is het gewoon het gezonde besef dat het voorbij is en de wil om energie in leukere dingen te steken.
Ik hoop het toch..
Weet niet of je het op dezelfde manier aanvoelt

Aan de ene kant lijkt het allemaal "ver" weg maar aan de andere kant toch zo dichtbij, de gemengde gevoelens waar je soms even geen raad mee weet.
Toch dwight, zijn ze herkenbaar en horen ze bij het verwerkingsproces van ldvd.
Je zult "goede dagen" ervaren waarbij je minder aan je ex denkt en alles wat gebeurd is, maar dan opeens is er een soort van flashback waarin je terug lijkt te gaan in de tijd.
Heel verwarrend, dat ben ik met je eens.
Ik herken de verwarring zeker, maar denk dat je langzaam maar zeker aan het loslaten bent maar je daar gevoelsmatig veel moeite mee zult hebben.
Ik denk dat het hierin het belangrijkste is, te accepteren dat je voelt wat je op dat moment voelt en laat het maar toe.
Als je vrolijk bent en niet verdrietig, is dat alleen maar mooi meegenomen.
Maar wanneer je opeens weer even voelt, terug te zijn .. bij af, laat de gevoelens die daarbij horen dan ook zeker toe.
Het gevoel hebben dat je na een aantal maanden geen stap verder bent gekomen en toch ook weer wel ....... , klinkt bekend.
2 a 3 maanden is nog niet zo lang geleden, en soms lijkt de tijd een loopje met je te nemen.
Soms lijkt de tijd ver vooruit te staan maar soms lijkt de tijd ook weer stil te staan.
Je gevoelens zijn nog niet in balans maar dit heeft tijd nodig, veel tijd.
Schrik niet van de gemengde gevoelens die je hebt, maar accepteer ze zoals ze komen.
Ik wens je ondanks alles toch alvast een mooie jaarwisseling en groetjes van Layla

Wat ik ook heb is dat ik bang ben, ALS ik haar tegen kom dat mijn gevoelens dan in 1x terug komen. Zowel de gevoelens voor haar, als de klote gevoelens.

Ik heb er al lange tijd niet meer persoonlijk gesproken 1,5maand. En om nou te zegge ik hou van haar. Nee. Ik hield van haar zoals eerst. Maar niet zoalsze nu is. Maar als ik haar dan zie, maakt me dat toch gek denk ik. Natuurlijk stel ik mezelf dn wel sterk op. Maar ik denk wel dat ik van binnen even in elkaar geschupt word. Soms denk ik, misschien valt het wel mee. Maar ik weet bijna zeker dat het niet meevalt. Ik ken mezelf langer. Ik ben er gewoon zoals ik al zei, bang voor. Serieus; Bang.

Mn vrienden zeggen, je moet ze niet ontlopen. Dat is ook zo. Maar ik denk dan; Als ik weet dat ze op een bepaalde plaats uitgaat, waarom zou ik er dan ook heen gaan? Waarom zou ik de ellende opzoeken. Dan wacht ik liever tot dat ik stuk sterker in mn schoenen sta. Dus het is een beetje een kwestie met 2 kanten!

De eerste keren dat ik haar zal zien, zullen zeker vooral de eerste, uitermate rot zijn. Maar je leert met je gevoelens omgaan op dat moment. Dus de keren erop zal het minder gevoelig zijn denk ik. Omdat je weet wat je gaat voelen. Je doet dus soort van ervaring op. Maar heeft hier niemand ervaring mee?

Grz, Dwight