Lees mijn blog eens. Ik heb de meeste persoonlijke verhaaltjes eraf gehaald (waren er veel, haha, dat weet de oude garde nog wel) maar ik heb de algemene verhaaltjes erop gelaten. Lees vooral de verhalen "Tien regels" en "Ik weet het niet" kunnen je misschien helpen. Ik vind van mezelf ook dat ik veel zelfmedelijden heb gehad. Maar je hebt de regie over je eigen leven en niet die ander. Jij maakt je eigen keuzes en bent daar zelf verantwoordelijk voor.

Heb nooit spijt van iets. Het heeft je gemaakt tot de persoon die je bent. What doesn't kill you only makes you stronger.

Heb alsjeblieft geen spijt van 25 jaar. Jullie zullen ongetwijfeld ook gelukkige jaren hebben gehad, alhoewel dat nu misschien moeilijk is te zien. Maar dat komt wel weer. De dag komt dat je met een glimlach aan je relatie terug denkt. Aan herinneringen...

Gebruik die Tien regels! Neem verantwoordelijkheid voor jezelf. En lees het verhaal "Ik weet het niet", want je weet het gewoon niet.

Liefs,
Hoop

En je mag ook best wel eens verdrietig zijn en zelfmedelijden hebben. Het is geen schande. Zorg alleen dat je er niet eeuwig in blijft hangen.

Liefs,
Hoop

Hoi Odie, en de anderen natuurlijk

Ik sluit me bij Hoop`s commentaar aan. ( wijs vrouwtje geworden hoor hihi)
In een van mijn blogs staat geschreven dat je jezelf toe moet laten om verdriet te hebben. Gun het jezelf, daar is helemaal niks mis mee. Je h?ɬ?eft niet elke dag sterk te zijn, ook dit hoort erbij. Je m?ɬ°g huilen, je m?ɬ°g je zelf zielig vinden, je m?ɬ°g je rot voelen, je m?ɬ°g voelen wat er in je hart gebeurt...Hoe kan het anders meissie? Hoe kan dan alles verwerkt worden?
Je houdt je al kranig genoeg en onder zulke omstandigheden is het normaal als je drie of vier dagen..een week met sterke benen loopt en ineens zak je erdoor. Het zal je vaker overkomen dat het ineens naar je strot vliegt. En dat kan in vele gevoelens komen. Nu is het zelfmedelijden, morgen is het boosheid, overmorgen is het strijdlustigheid, en over-overmorgen dan lig je als een dweil in de hoek, en lijkt alles zinloos en voel je je een leeg hol vat, en kun je amper staan...
Je m?ɬ?et uiting geven aan die emoties..het is een onderdeel van je verwerking. Je zou jezelf tegenwerken als je als een ijzere harry met je verstand op nul en je blik op oneinig door zou stampen alsof er 'niets' aan de hand is.
Maar pas op om, zoals je nu doet, het verleden te zien als 'zinloos of weggegooid', want dat is absoluut niet waar!
In die 25 jaar is je zoveel geopenbaart en ben je zoveel gegroeid...Je bent b.v moeder geworden..je hebt facetten aan en in het leven ontdekt die je hebben gevormd in alles en je kijk op de wereld, wat je voorheen niet had.
Je hebt geleerd wat liefde, vriendschap, vertrouwen enz is. Je bent op plaatsen geweest die je enige betekenis van natuurlijke schoonheid hebben bijgebracht, en zoveel meer. Je hebt tijdens die 25 jaar zoveel emoties leren kennen, wat je nu gevormd heeft in de persoon die je nu bent...en gaat worden..
Dus er is 'niks' verloren geweest...Als het allemaal inhoudsloos zou zijn geweest, stel je de zin van je bestaan in de schaduw.
Jouw leven is toch niet 'zinloos' geweest? Is het de zorg hebben gedragen voor minimaal 4 personen zinloos?
Heb jij nooit geen vreugde of steun gebracht aan wie dan ook? Je vader en moeder, je kinderen, je familie, je omgeving?
Dat je nu achteraf misschien bepaalde dingen anders had gedaan is weer wat anders. Zelfs nu wat je doormaakt is niet zinloos..maar eigenlijk heel waardevol. Je staat nu op een kruispunt in je leven na 25 jaar en als je terugkijkt ben je misschien in staat om andere keuzes voor jezelf te maken. Keuzes die je n?ɬ? wel kan maken waarvan je weet dat ze je 'gelukkig' maken.
Je h?ɬ?eft niet meer te zeggen: had ik dit of dat maar gedaan, maar het kon nooit, ik heb me altijd teveel weggecijfert..als ik het over mocht doen zou ik meer de dingen doen die ik toen wilde doen....Je b?ɬ©nt nu in die wetenschap en omstandigheid, dus nu kan je dat doen.
H?ɬ©?ɬ©l diep van binnen wist je dat dit moment aan zou breken...het moment waarop jullie wegen zouden scheiden.
Angst voor wat er komen ging, heb je doen vasthouden aan wat je had, maar je was al lange tijd ongelukkig. Je was al lange tijd jezelf niet. Ik denk dat je je meerdere keren hebt afgevraagd waar dit zou eindigen..en je wist diep van binnen het antwoord al..maar je wilde er niet aan. Je had toen de kracht niet om voor jezelf de knoop door te hakken en de veilige haven te verlaten.
Nu is dat gevreesde moment daar, en het voelt zo dubbel...Angst voor de toekomst en een soort opluchting tegelijk.
Er wordt verdriet en melancholie gevoeld als, op wat voor manier het dan ook is gebeurt, het moment ook werkelijk daar is.
Het is geen vaarwel van die 25 jaar maar een adieu...
De 'slechte dingen' passeren ook de revue..net zoals : ik had niet.., of nooit dit of dat.., of , of, of....
Ok?ɬ©, je had misschien dit of dat, of zus of zo...maar het IS nu eenmaal zo. Met ?ɬ°l je vouten en tekortkomingen, met alles wat je wel of niet had moeten doen of laten...Maak het jezelf daar niet zo moeilijk in..Beul jezelf daar niet zo over af...
Begraaf jezelf niet onder die zware schuldvragen....Je hebt gehandeld naar inzicht en kunnen, goed of fout...
Je bent een mens..je hebt gevoelens, emoties...dit is ook de eerste keer dat je voor zo`n kruispunt komt te staan in je leven.
Je kent in een hoop dingen de klappen van de zweep..dat 'voordeel' heb je..Je bent nu in staat ( al is het met knikkende knieen) bewuste keuzes maken voor jezelf die als doel hebben jou te vervullen van je eigen wensen en verlangens.
Tis net als leren schaatsen Odie in het begin val je keer op keer op je bek in je poging te schaatsen..om ?ɬ??ɬ?k die flip te doen of te rijden als een ballerina....Als je ?ɬ©cht wil leren schaatsen lukt je dat, dat weet je..Denk maar terug aan je kindertijd...met vallen en opstaan..tot je zowat bevroren van het ijs gehaald werdt door je vader of moeder.
H?ɬ?e graag wil je iets voor jezelf?
Bloed, zweet en tranen zal het je kosten om te komen waar je wezen wil..Oja..Maar WHAT A FEELING als je je doel ervaart...Snap je een beetje wat ik hiermee bedoel?
(bloed, zweet en tranen is trouwens een h?ɬ©?ɬ©l goed liedje van Andre Hazes, moet je eens luisteren voor de gein..)
De beloning is je 'struggle' waard...?ɬ°l het verdriet, ?ɬ°l het leed....Het is het allemaal waard...
Jezelf worden...jezelf zijn.. het is het allemaal waard geweest...Een nieuwe binding aangaan met je eigen gevoel, her-connecten met je diepere emoties die je laten doen wat je graag wilt doen..alleen of met iemand samen..
Zie het niet als 'verloren' Odie...
Zelf voor de invulling zorgen die je klokje laat tikken en waardoor je lekker in je velletje zit, spreek je diepe gevoel aan die zegt wat je leuk vindt... doe ?ɬ°lles wat het zegt...schaamteloos en zonder remming...
Jouw leven, j?ɬ?j mag het invullen zoals je wenst..
En dan de aanvulling tegenkomen in de vorm van een partner waar je dat mee kan delen, geven en nemen op gelijkwaardig niveau....
D?ɬ°t is wat je krijgt als je deze 25 jaar afsluit en vertrouwen hebt in je eigen toekomst..je eigen kunnen, je eigen normen en waardes, je eigen eisen...
Besef dat er maar ?ɬ©?ɬ©n is op de h?ɬ©le wereld die het beste weet wat je wilt en dat ben JIJ ..Grand Dame...
En als je d?ɬ°t stukje van de puzzel tegenkomt waarvan je denkt dat hij het passende stukje is, dan voel je dat tot in je botten.
Dan zal alles vanzelf gaan, dan zal je je happy voelen bij alles wat je doet...

Voor nu is dat nog 'toekomstsmuziek'...maar ik weet zeker dat jij ergens een plaatje/droom/visioen/voorstelling hebt zitten in je gedachten waarin jij bent zoals je bent en doet zoals je wilt doen, gelukkig en tevreden bent, harmonie ervaart, rust, vrede..liefde..alleen of met een partner...er zijn 2 versies (als het goed is)
Alleen nu is het niet helemaal helder omdat het bedolven wordt onder de emoties 'op weg naar' dat doel wat ik net beschreef.
Het is een pijnlijke groei..jouw groei..en daar moet je niet bang voor zijn...Je hebt ?ɬ°lle kracht ?ɬ?n je!
Lieverd..je krijgt n?ɬ?ks op je schouders gegooid van boven wat je niet kan dragen....al l?ɬ?jkt het wel zo..
Maar laat alsjeblieft niet de verbittering zijn klauwen uitslaan naar die 25 jaar...het is onterecht..
Het was zo mooi en lelijk als het moest zijn meissie..als je d?ɬ°t kon zien....zucht...

Ik weet dat je een 'dijk van een wijf' bent ?ɬ©n die het kaas niet van dr brood laat eten..in niets..!
De emoties die je nu doorgaat zorgen ervoor dat je 'stuip trekt'..maar als jij 'uit-gestuipt' bent, dan staat daar een 'wijze vrouw' die weet wat ze wilt, en stapje voor stapje neemt om haar doel te bereiken
Alles wat je in die 25 jaar hebt meegemaakt zal je 'dienen' meiske...

Ik hoop dat je hier wat mee kunt aanvangen....

Knuf, FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Meiden, moet even laten weten dat ik mijn zelfmedelijden op dit moment heb verwerkt! Ben vanmiddag samen met mijn oudste de stad in geweest, was echt gezellig. Leuk sfeertje, geen stress, geen toestanden. Tegen de tijd dat "hij" zou thuiskomen merkte ik dat ik dat helemaal niet fijn vond. Gemaakt door het huis lopen, alsof er niets aan de hand is. En zomaar kwam het fijne gevoel van vanmiddag weer boven. Zowaar liep ik te neuri?ɬ´n. "Hij" kon me niet van de wijs brengen, het gevoel bleef zitten waar het zat. En ik dacht bij mijzelf: ja dit wil ik. Dit gevoel, de rust in mijzelf, wil ik. Niets moeten afvragen...... Ik denk dat hij het aanvoelde. Leek wat van zijn stuk gebracht. Kan me niets schelen. Nu op dit moment voel ik me strijdvaardig. Nu op dit moment weet ik wat ik wil! Ik wil die rust terug, mijzelf kunnen zijn, niet die zwarte stempel in huis hebben, die alles neer drukt. Rust wil ik en een fijne sfeer! Sta versteld van mijzelf dat ik zo er tegen aan kan kijken. Hoe die sfeer in huis voor mij zo bepalend is. Nu weet ik weer wat ik wil. "Hij" zal waarschijnlijk hetzelfde hebben. Ook zijn eigen sfeer weer terug willen. Nu besef ik dat we teveel uit elkaar zijn gegroeid. Dat het niet meer goed kan komen. En misschien kan ik over een tijd met een kleine glimlach terug kijken op de tijd (maar wel de tijd voor het laatste half jaar ) Liefs Odie