Van de 1 op de andere minuut totaal omgeslagen...

Hoe heeft dit ooit zo kunnen gaan... Waar moet ik in godsnaam beginnen....
Het verhaal is zo raar en ongeloofwaardig dat ik het zelf amper kan vertellen..
Een tijdje terug heb ik een jongen leren kennen.. Het was als het ware liefde op het eerste gezicht! Ooh wat klikte het goed en wat hadden we een lol met elkaar.. Ik ben zelf altijd een beetje voorzichtig geweest in het begin omdat ik in het verleden nogal wat meegemaakt heb in een relatie waardoor het vertrouwen vaak moeilijk ineens terug is te winnen.. Dus ik dacht, hij moet maar lekker voor mij zijn best gaan doen! Nou en dat deed hij.. Veel afgesproken met elkaar.. We hadden het super samen! Hij was zelf al 4 jaar alleen en zoals hij overkwam op mij ook echt wel klaar voor een serieuze relatie.. 28 jaar dus dan mag je wel verwachten dat iemand echt serieus in het leven staat enzo.. Zo kwam hij in ieder geval ook over.. Heb er geen seconde over getwijfeld dat het niet goed zat tussen ons, of dat er iets was wat hem tegenhield..

Totdat ik een paar dagen geleden naar hem toe ging 's avonds.. Hele dag niks aan de hand.. Kwartiertje daarvoor nog lekker met elkaar gepraat.. Die avond daarvoor zelfs nog 2u met elkaar aan de telefoon gehangen.. Dat hij niet kon wachten om me weer te zien.. Dat hij het liefst had dat ik iedere dag lekker bij m in bed lag.. Zo fijn om voor het slapen gaan nog ff met elkaar te praten en te weten wat je aan mekaar hebt.. Dat waren zijn woorden!

Ik stuurde hem na het telefoongesprek een smsje met : 'Ik mag mn slaapspulletjes toch meenemen he' Daar hadden we het die dag daarvoor over gehad maar toen op dat moment aan de telefoon niet meer..
Daar kreeg ik op terug dat we even goed met elkaar moesten praten omdat hij niet wist of hij wel een vriendin wilde!!
Nou mijn hart bonkte in mn keel... Ik had ineens wel 1000 vragen in mn hoofdje zitten die tegelijkertijd rondgingen...
Boos was ik.. dag erna belde hij me op met de aankondiging dat hij zn fijne leventje niet kwijtwilde... Hij had het al 4 jaar zo goed.. Hij wilde gewoon geen vriendin.. Iemand zoals mij zou hij nooit meer tegenkomen zei die.. maar dan bleef hij maar zn hele leven alleen.. Bindingsangst.. Daar moet ik het mee doen...
Ik ben er zo kapot van.. Dat hij dit zo heeft gedaan.. Alles klopte gewoon en waarom komt dan ineens plots die angst vandaan.. Weet je dat niet voordat je aan iets begint? Is hij wel ooit verliefd op me geweest? Deed hij net alsof..??
Ik hoop dat iemand hier een reactie op heeft of kwijtwil of dat er iemand is die maar iets van dit verhaal herkend.. Hoe kan ik iets afsluiten als ik het zelf gewoon echt helemaal niet snap!

Sushine88's blog
login of registreer om te reageren

Vrij, 03/06/2011 - 13:39 — Hoe kan da

Hard

Ik weet dat dit harde woorden zijn maar je bent ook beter het nu te weten dan later.
Als jullie iets zouden huren, kopen of er zijn kids dan wordt het nog allemaal lastiger.
Nu weet je waar je staat. Het enige dat je nog moet doen is dit aanvaarden.

Ik ben van vorige zaterdag uit elkaar met men vriendin. Omdat ze twijfelt al 3,5 jaar, niet constant maar teveel volgens haar.
Ik heb al veel meegemaakt en je wordt sterker hoor. Ik had al een zoon uit vorige relatie en nu moet ik hem dit uitleggen na 3,5 jaar dat ... niet meer terugkomt. Dit moet ik hem straks om 18u00 allemaal uitleggen. En dat hij meer naar de nabewaking op school moet en dat ik minder tijd zal hebben en dat we misschien verhuizen.

Sterk je aan het gedacht dat jij er ooit wel zal komen en hij niet. Deze mensen hervallen weer in hun paatroon. Jij kan nu kiezen.

Vrij, 03/06/2011 - 17:55 — Sushine88

Bedankt voor je reactie!Hij

Bedankt voor je reactie!

Hij praatte er dinsdagavond nog over dat het wel eens tijd werd dat ik een sleutel kreeg van zijn huisje!
En de volgende dag dit.. Het aanvaarden zal echt supermoeilijk worden.. Vooral als ik het niet snap.. Ik ben niet zo sterk en hard tegen mezelf.. Komt ook omdat dit al de derde keer is dat ik ongeveer zoiets meemaak.. maar goed..
En dat hij zulke erge bindingsangst heeft moet dan toch al eerder een punt zijn geweest.. Ik vraag me zoveel dingen af maar ik kan er gewoon helemaal niets aan veranderen.. Mn gedachtes gaan echt alle kanten op..

Ik heb zelf ook 6 jaar een vriend gehad (2 jaar uit mekaar nu) die constant twijfelde of ik het wel was enzovoorts.. We waren elkaars eerste liefde en volgensmij was hij gewoon op zoek naar 'iets' anders..
Kan enigzins begrijpen hoe je je voelt al heb ik geen kinderen..
Ik heb daarna zelf ook gedacht van kom op, je wilt toch niet iemand die twijfelt.. Iemand moet helemaal voor je gaan.
veel sterkte met het te vertellen aan je zoontje!

Vrij, 03/06/2011 - 13:56 — Sunshine 123

Hey, ik heb net hetzelfde

Hey, ik heb net hetzelfde meegemaakt. Mannen met bindingsangst. Eerst overvallen ze je met enorm veel liefde en aandacht, doen ze alsof je 'the one' bent. Maar dan op het moment dat het te serieus wordt, nemen ze afstand of lopen ze weg. Die bindingsangst zit zo sterk in hun, en kan jij er niet uithalen. Alleen hij zelf, als hij ooit beseft dat hij een probleem heeft, kan er iets aan doen. Anders zal hij inderdaad steeds in hetzelfde patroon hervallen. En de dag dat hij dit misschien ooit beseft, heb je ondertussen al iemand beter gevonden die volledig voor jou kiest!! Dat wil je toch!

Maar toch blijft het moeilijk om mee om te gaan, jij bent verliefd, en dat gevoel gaat niet zomaar weg. Je bent dupe geworden van een man die zich niet kan binden. Echt pech, maar niets aan te doen. Wachten tot het gevoel overgaat, wachten tot het beter gaat, het zal nog lang duren maar ooit komt de dag dat je hem bent vergeten. Veel sterkte!

Vrij, 03/06/2011 - 17:43 — Sushine88

Dankje

Hee...
Bedankt voor je reactie.. Ik heb zelf ook al veel gelezen over het begrip 'bindingsangst' op het internet.. Ik kreeg zo sterk het gevoel dat hij het niet echt als een 'probleem' zag... Want hij zei ineens zo nuchter van ach dan blijf ik lekker mn hele leven alleen.. heb het prima zo! Ik stelde ook al voor om met iemand te praten ofzo.. Maar dat idee werd nogal snel afgekapt..
Ik kan gewoon niet geloven dat als je zo verliefd op iemand bent (zoals hij zei in ieder geval) dat je daar zo abrupt een punt achter zet.. Daarom is het ook dat ik het echt niet snap, van de 1 op de andere seconde is hij totaal omgeslagen.. Als hij nu al n weekje ofzo twijfelde.. Ik ben heel blij dat hij gewoon eerlijk is geweest maar vaak kijk je de situatie toch eerst even af.. Daarom denk ik dat er plots iets gebeurd moet zijn maar goed, daar zegt hij niets over..
Hij stuurde me vanmiddag nog een sms-bericht dat hij zich heel kut voelt en dat hij het gewoon even allemaal niet weet.. Dat hij gek van zichzelf word en ik van hem..
Maar goed morgen is het weer wat anders..

Mag ik vragen hoe jij hier overheen bent gekomen..? Of sta je zelf gewoon heel sterk in je schoenen?
Dit is bij mij al de derde keer dat ik zoiets meemaak.. relaties die uitgaan waarin het niet aan mij ligt..
Ik sta echt onderaan de ladder van vertrouwen op dit moment..

Bedankt!

Vrij, 03/06/2011 - 19:24 — Sunshine 123

Hey, bij mij heeft het een

Hey, bij mij heeft het een halfjaar geduurd, hij stelde me al vrij snel voor aan al zijn vrienden en familie, heeft een huissleutel voor me laten maken, sprak al over samenwonen, kinderen, trouwen.. na 1 of 2 maanden. Er had al een belletje moeten rinkelen bij mij dat het niet normaal is dat een man hier al zo snel aan denkt! En dan opeens, de twijfel en de angst om zich te binden. Ik had er in't begin heel moeilijk mee, dacht dat het mijn schuld was, dat ik hem meer ruimte moest geven, dat ik begrip moest tonen voor zijn angst enzovoort... Maar nu besef ik stilletjes aan dat ik niet de rest van mijn leven kan delen met iemand die zich niet kan binden en voortdurend twijfelt. Het patroon herhaalt zich bij hem, hij had voor mij ook enkel knipperlichtrelaties. En hij is bijna 30, en staat nog nergens! Ik sta helemaal niet sterk in mijn schoenen, heb het moeilijk, maar met de tijd verslijt de pijn wel op een of andere manier. Langzaam maar zeker. Soms eens weer een stap achteruit, maar dan weer 2 stappen vooruit! Bij mij is het ook de 3de keer dat mijn hart gebroken is, en het doet absoluut niet minder zeer, en telkens heb je meer angst om dit opnieuw mee te maken!! Natuurlijk twijfel je aan jezelf en vermindert je zelfvertrouwen hierdoor! Maar door veel na te denken, veel te lezen, veel te schrijven, en er met veel mensen over te praten, besef je met de tijd dat er niets scheelt aan jou, maar gewoon telkens dupe was van op de verkeerde mannen te vallen. Ik val blijkbaar altijd op mannen met bindingsangst, vind dat blijkbaar aantrekkelijk. Maar ga nu echt proberen om niet meer in dit patroon te blijven (hoe moeilijk ook!) Mensen met verlatingsangst (ik) en bindingsangst trekken elkaar blijkbaar aan. Stom, want absoluut geen goede match.
In ieder geval, hoe sterk je ook denkt te zijn, dit doet pijn en het zal tijd nodig hebben om de wonden te helen. Weet dat je niet alleen bent, en dat het ooit voorbij gaat, ooit, en dan zal je dit allemaal kunnen relativeren (ook al denk je nu van niet) en weer meer zelfvertrouwen hebben.

Vrij, 03/06/2011 - 18:51 — petals (of verwijderd)

herkenning

doet me denken aan een vriendje van mij lang geleden alweer. 31 was ie. Ik ontmoette hem, was gelijk heel leuk, we zagen elkaar zo vaak, hij liet me merken dat ik het helemaal was, zijn ouders ontmoet, hij mee naar mijn familie. Ik zie hem nog zitten bij de Chinees, hij ging zelfs mee met familie-etentjes . Maar na 4 maand kreeg hij ineens de kriebels en op een avond, totaal onverwacht, net als bij jou, de woorden: ik ben een eeuwige vrijgezel. Kapot was ik er van, want ik was echt gek op die jongen. Er valt uiteindelijk weinig aan te snappen behalve dat sommige mensen zichzelf nog niet genoeg kunnen settelen, als het te dichtbij komt dan haken ze af want dan krijgen ze de kriebels of ze hebben de rust nog niet in hun kont. Je zal het er helaas mee moeten doen, besef dat het helemaal niet aan jou ligt en laat het los...

Wie is online

Enquête